Sinds ik in de wereld van horloges zit merk ik dat ik, net als velen, in een patroon zit:
Veel lezen, foto’s en video’s kijken, naar de shops om horloges te passen, etc
Shortlist maken
Nog meer vergelijken en passen
De knoop doorhakken
Bepalen waar te kopen
Wachten
In ontvangst nemen
Honeymoon fase
Stiekem alweer nadenken over “what’s next”
Ga terug naar punt 1
Mijn conclusie is ook wel dat ik heel veel geniet van de jacht! Het zoeken naar het volgende model, de excitement er omheen, het duurt soms maanden of jaren. Misschien geniet ik daar nog wel meer van dan van het bezitten.
Maar met sommige modellen ben ik weer te blij met het bezit en geniet ik elke keer er van als ik naar de dial of bracelet kijk.
Ik vroeg mij af hoe de gemiddelde HF user hier in staat
En toch (bijna) altijd weer, het bezit van de zaak is het einde van het vermaak. Ik vond het altijd onzin toen mijn ouders dit zijn, maar boy was i wrong😂
De jacht is mooi; het zoeken, prijs/kwaliteit, juiste uitvoering, extra’s, kleurtje etc. Maar als het ding dan heb, dan heb ik het ook om het zo te zeggen. Misschien heb ik gewoon een te grote longlist…
Ik merk wel dat wat ik kies ook blijft, misschien een stuk opvoeding
De jacht. Elke keer weer. Keer op keer. Eenmaal in bezit is de lol er weer van af. Bezit baart zorg, zorg dat het weer tijd is om te jagen. Het is net uitgaan.
Goed, gas op de zuigers! En als je het dan, kort volgend op de verliefdheid, in bezit hebt, hoe ontwikkelt de relatie dan? Wat komt er na de verliefdheid, liefde of verkoop?
Zelf merk ik dat mijn smaakt verandert, wat ik vorig jaar schitterend vond, is nu nog nauwelijks begeerlijk. Qua horloges dan hè, mensen zijn wat duurzamer😅