Grootste horloge-blunder was het verkopen van mijn Seiko SBCM023 Perpetual Calendar Diver - een actie waar ik nog altijd spijt van heb. Bijzonder horloge, bijzonder uurwerk, precies de juiste maat voor een sportshorloge, wordt niet meer gemaakt en volgens mij heb ik niet eens veel geld ervoor gekregen.
Vanwege een promotie op het werk vond ik dat ik mezelf een horloge kado mocht doen. Het werd een Meistersinger, de NL editie. Blij als een kind, maar na een week of twee liet in 'm op de grond vallen van zo’n 1,5 m hoogte. Resultaat: een flinke deuk in de kast.
Diezelfde maand kocht ik een mooie vintage Bulova duiker. Ook deze liet ik vallen… op het glas. Resultaat: een flinke barst in het glas.
Met beide horloges is het overigens weer helemaal goedgekomen.
Ik stond ooit over de rand van een balkon naar beneden te kijken terwijl ik wist dat de stalen van mijn horloge af en toe uit elkaar kwam. De rest laat zich wel raden denk ik?
Zoethoudertjes kopen in de hoop dat daarmee de jeuk verdwijnt.
Horloge’s kopen die totaal niet courant zijn waardoor je echt moet zeulen om ze kwijt te raken.
En horloge’s gekocht en weer verkocht die nu echt veel meer waard zijn, dat vind ik wel echt balen; 14060, 2x Speedmaster, 2x Reverso
Vintage gekocht met het oog ze op te laten knappen maar waarbij het vaak niet loont
Blunders genoeg dus maar ervaring komt met de jaren.
Mja de mijne laat zich raden denk ik. Een Tag Heuer kopen op UF, niet goed controleren bij binnenkomst en als je na een week een pitje op het glas ziet, je realiseren dat je dat niet meer kan reclameren bij de verkoper. Ondanks dat het er met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid al zat toen je het horloge binnen kreeg.
Als klap op de vuurpijl moet hij nu een service beurt hebben.
Na 60 klokjes probleemloos dragen en flipperen nu dubbel pech. Met de duurste aankoop, dat dan weer wel
Of het echt een blunder is weet ik niet, maar ik heb er nu in ieder geval wel spijt van; de verkoop van mijn Van der Klaauw een aantal jaar geleden. Toen verkocht om plaats te maken voor wat nieuws, maar ik zou nu willen dat ik dat nooit gedaan had.
Een Nomos Zurich blaugold. Ook erg mooi maar toch een beetje een andere klasse. Maar goed, ik draag hem wel meer. Maar ik zou nu gewoon willen dat ik ze allebei had
Geen heel ernstige blunder, maar wel een waar ik telkens weer aan herinnerd wordt als ik mijn Tissot Visodate omdoe. Ik kocht die Visodate via Marktplaats en het viel me vooraf op dat de vouwsluiting op geen enkele foto goed te zien was. Daarom in de mailwisseling vooraf gevraagd of de originele vouwsluiting wel bijgeleverd werd. Ja, dat was zeker het geval. Enfin, horloge gaan halen, zorgvuldig bekeken, de kenmerken van het uurwerk gecheckt en de werking gecontroleerd. Alles naar tevredenheid, dus afgerekend en weer naar huis. Om er daar achter te komen dat er weliswaar een Tissot-vouwsluiting aan zat maar dan met het recentere ‘T’-logo en dus niet met het klassieke logo. Ondanks mijn zorg vooraf toch niet goed op gelet. Balen.
Ik ben nog steeds blij met mijn Visodate, maar die verkeerde sluiting blijft een storend element. Dus als iemand nog zo’n sluiting (zie plaatje) ter overname heeft, dan hoor ik het graag!