Aha, ik moest eerst even googlelen voordat ik je eerste zin begreep
Duidelijk.
Spelfout heb ik reeds aangepast in mijn reactie. Persoonlijk probeer ik daar wel op te letten
Aha, ik moest eerst even googlelen voordat ik je eerste zin begreep
Duidelijk.
Spelfout heb ik reeds aangepast in mijn reactie. Persoonlijk probeer ik daar wel op te letten
Deze is toch wel prijzig vind ik. Zie 'm soms voorbij komen voor bijna 20k!
Nogal tamelijk, maar dat hoort erbij. Ik heb het basismodel (zonder alarm, zonder GMT) en die is eigenlijk al te dik
Mijn holy grail is toch wel de Citizen Vintage Solar Quartz CA7069-16A. Prachtige kast met mooie wijzers en wijzerplaat.
Ik zie veel complexe en opvallende dingen voorbij komen. Ik snap dat mensen dat leuk vinden en ik vind het altijd prachtig om de techniek te bewonderen van complexe horloges, maar optisch is dit dus echt totaal niks voor mij. Een voorbeeld: bij die Fortis van Dunzdeck hierboven zou ik voortdurend het gevoel hebben dat ik moet zoeken naar de wijzers in al die drukte. Ik ben iemand die zowat 6 keer per uur op zijn horloge kijkt hoe laat het is (zelfs als ik de tijd helemaal niet in de gaten hoef te houden, het is echt gewoon een stom aanwensel) dus een Holy Grail zou sowieso iets moeten zijn waar je in één oogopslag zonder nadenken de tijd op afleest. Zelfs als ik achter mijn laptop zit en de tijd staat voortdurend recht voor mijn neus in beeld kijk ik nog op mijn horloge. Dus voor mij zou de Holy Grail juist iets super simpels moeten zijn. Om dezelfde reden heb ik ook ALTIJD een horloge om trouwens, alleen als ik er geen om doe realiseer ik me pas hoevaak ik op dat ding loer
Ik hou ook meer van simplicity, een te druk horloge valt voor mij dan ook af. Grappig dat het een soort tick is geworden om naar je horloge te kijken. De complexiteit van een horloge hoeft voor mij persoonlijk geen toegevoegde waarde te hebben aan mijn dagelijkse bezigheden. Ik ben niet echt een avonturier
Voor jou is het een ingetogen tool om de tijd af te lezen. Voor mij een horloge is ook veel meer dan een tool om de tijd af te lezen. Bijvoorbeeld voor de een is het een juweel voor de ander een statussymbool of een modeaccessoires. Betreffende mijn holy grail de VC 222 neig ik te denken dat het zowel een juweel als statussymbool is. Als ik ooit 222 zou kunnen betalen dan zou dat betekenen dat ik ook succes hebt geboekt in mijn werk.
Dan verwacht je dat veel mensen VC kennen. Is nu eenmaal niet. En misschien maar goed ook.
Eens. Een bijkomend voordeel van VC is dat je veilig de straat op kunt in de Randstad. Helaas kan ik dat niet zeggen over sommige andere merken die erg populair zijn zoals een AP, Rolex of Patek.
Leuk verhaal. Een echte holy grail? Nee. Daar breek ik me de kop niet over. Mocht ik opeens enorm veel geld over hebben denk ik dat het er velen zouden kunnen zijn. Een duur merk waar ik graag naar mag kijken is Laurent Ferrier. Een maker waar ik veel bewondering voor heb is Kari Voutilainen. De samenwerking met Zenith blijft subtiel maar mooi gedetailleerd werk. In hetzelfde genre is er ook de Chopard LUC 1860. Zelfs een grote bak geld levert volgens mij nog het probleem van lange wachttijden door grote exclusiviteit/schaarste op. Als geld totaal geen rol zou spelen bij de aankoop van horloges hoop ik vooral de kleine spelers en echte ambachtslui te kunnen ondersteunen. Nu doe ik dat eerste al wel een beetje, zij het op microniveau (dus uiteindelijk goedaangestuurd creatief fabriekswerk), maar dat tweede vrijwel niet omdat ik het onverantwoord kostbaar vind.