Na verschillende youtube filmpjes bekeken te hebben over de slechtste mode-/horlogemerken, ben ik zeer benieuwd naar jullie eigen bevindingen! Welke merken springen er volgens jullie negatief bovenuit? En waarom? Wellicht slechte ervaringen of verhalen gehoord?
Slechts een paar van de video’s die ik heb bekeken:
Ik heb nog wel eens in een grijs verleden een horloge van Graf von Monte Wehro gekocht. Van Martin Wehr zelf. Dat ding was niet alleen slecht maar eigenlijk ook vreselijk lelijk. Die is letterlijk de vuilnisbak in gegaan.
Voor mij blijft DW het allerslechtste merk. Niet in de laatste plaats omdat het slechte kwaliteit horloges zijn, maar vooral omdat je exact hetzelfde horloge met een andere naam erop direct van de fabriek kan kopen voor 8 euro. Dat is 0,5% van de RRP van het gemiddelde heren DW horloge. En zelfs op die 8 euro zit nog marge.
Een collega van mij liep met een DW horloge en ik vertelde hem hierover toen hij me vroeg naar m’n mening (hij weet dat ik horlogeliefhebber ben). Toen heeft hij zo’n DW met een andere naam erop gekocht (andere kleurstelling dan zijn “echte” DW) bij AliExpress voor 8 euro inclusief verzendkosten. Hij is er nog steeds blij mee.
Zeker mee eens hoor! Simpelweg benieuwd naar de mening/ervaringen van de leden hier, aangezien vooral modemerken vandaag de dag als paddenstoelen uit de grond schieten. De kwaliteit hiervan trek ik zelf in twijfel, dus wellicht met mij meerdere.
Een van de redenen waarom ik deze vraag dus stel vol investeren in marketing heeft zo zijn voordelen, maar de kwaliteit van de horloges zelf wordt in dit geval dus vaak vergeten.
Dat zal DW een worst wezen. Die vult z’n zakken en klaar. Die horloges gaan minstens een paar jaar mee (mijn dochter heeft er ook 1) en dat is voldoende. Het zijn modehorloges. Ik denk zelfs dat er vele rondslingeren waarvan alleen maar het batterijtje vervangen moet worden.
Ik denk dat het niet zo veel zin heeft te speculeren wat de slechtste merken zijn, omdat er in deze categorie honderden en misschien wel duizenden merken zijn, en ze liggen wat betreft kwaliteit gewoon dicht bij elkaar. Je kunt geen ranglijst maken.
De 861 was een beproefd en betrouwbaar kaliber. Jij had gewoon een rot-horlogemaker, dat is heel wat anders. (Wat er precies mee aan de hand was zullen we nooit weten, dus een grondige discussie hierover kunnen we vergeten natuurlijk).
Mijn Hugo Boss horloge tikt zo hard dat ik 'm in de nacht op een andere kamer leg. Sommige mensen vinden het rustgevend maar ik kan er helaas niet tegen. Tik… tok… tik… tok…
Nou heb ik nog 2 Fossils liggen van 10 jaar oud ofzo, en die dingen zijn niet kapot te krijgen.
Eerlijk is eerlijk. Batterijtje van 5 euro er zelf in doen, niks mis mee. Nou ja, lelijk. Maar dat zijn wel meer horloges.
De eerste keer dat ie kaduuk ging was het glas er uit getikt door een squash racket. Dat kostte me 350 Euro reparatiekosten, destijds. Maar drie jaar later kapte het uurwerk er mee. Geen condens, geen zichtbare schade, wel een zwitser aan de lijn die me vertelde dat een beurt weer die orde grootte zou zijn. Ik had er mee gezwommen en gesport, en waarschijnlijk was het mijn schuld.
Maar zoals ik er toen instond knapte ik op mechanische horloges af. Ik gooide hem weg en kocht een Quartz chrono. Die Seiko heb ik nog, en die heb ik ook boven z’n specs mishandeld, maar dan zonder dat hij het ooit begaf.
De moraal van dit verhaal?
Weet ik niet. Wel weet ik dat ik nog nooit een modemerk horloge gehad heb wat zo schadegevoelig is als die Speedmaster. Tuurlijk is het allemaal dertien in een dozijn kwarts meuk, maar de meeste modehorloges take a lickin’ and keep on tickin’.
Slecht, slecht… Ach, het zijn tenminste geen replica’s.
Coca-Cola Duitsland werd door de handelsembargo’s in 1940 afgesneden van het moederbedrijf. Ook de grondstoffen voor cola werden getroffen door het embargo. Dus bedacht Coca-Cola Duitsland een product met wel beschikbare ingrediënten. Alleen voor een geschikte naam moesten ze nog even hun Fantasie gebruiken. Na de oorlog was Coca-Cola Duitsland, en daarmee indirect het moederbedrijf, wat winst en handelsmerken rijker. De productie van het oorlogsdrankje werd stilgezet, halverwege de jaren '50 werd het toch opnieuw in de markt gezet.