Naar aanleiding van een vraagstelling wanneer een horloge ‘‘high end’’ is, open ik dit topic. Laat ik in ieder geval beginnen met melden dat het zijn van ‘‘high end’’ een horloge niet beter of slechter maakt (voordat we daar een discussie over krijgen). Ik ben erg benieuwd hoe anderen het begrip ‘‘high end’’ ervaren. Voor mij correleert ‘‘high end’’ niet per se met de prijs van een horloge. Desondanks is er natuurlijk meer werk nodig om iets ‘‘high end’’ te produceren en af te werken. Het laatstgenoemde vertaalt zich vanzelfsprekend naar een hogere prijs.
Om af te trappen met mijn eigen mening omtrent deze vraag wil ik een vergelijking maken tussen mijn twee favoriete horloges: Daydate
Voor mij is het laatstgenoemde horloge (Piet Piraten horloge) een stuk meer ‘‘high end’’. Het uurwerk is erg mooi afgewerkt en ondanks dat menig weldenkend persoon de wijzerplaat verschrikkelijk lelijk vindt, kan niet worden ontkend dat er veel ambacht en uren in is gestoken. Het double barrel uurwerk met gangreserve van 90 uur zijn voor mij aanwijzingen van ‘‘high end’’.
Is voor mij een Arnond & Son dan meer ‘‘high end’’ dan een Rolex Daydate? Dat denk ik dan ook niet gelijk. Want naast afwerking en handwerk speelt voor mij ook bekendheid en geschiedenis een rol (ja ik weet het, heel oppervlakkig en verschrikkelijk om te zeggen). Voor mij tellen zo veel verschillende aspecten bij of ik een horloge al dan niet ‘‘high end’’ vind, hoe zit dat bij jullie?
Wanneer vinden jullie dat kan worden gesproken van een ‘‘high end’’ horloge?
De enige reden om die DD high-end te noemen is omdat hij van goud is (met het bijbehorende prijskaartje). Of zou je een DJ in staal ook high-end noemen?
Rolex is (imvho) geen high-end. Wel high-quality, (in bepaalde kringen) high-status en high-priced.
Het piratenhorloge is vooral low-afleesbaar
Materiaalkeuze maakt het niet high-end natuurlijk. Zeker niet als het goud is, waar bijvoorbeeld de Mayas al best lollige dingetjes van konden maken (maar nog geen horloges). Ik associeer high-end vooral met unieke of nieuwe materialen en technieken. Rolex is daar nu niet typisch het voorbeeld van. Een iets andere legering goud dan van de Mayas is geen high-end, maar vooral drang om te onderscheiden…
Samenvattend deel ik dus de mening van de OP / discussiestarter
… en Seagull met inhouse keramische kast en eigen ontwikkeling inhouse 6-assige tourbillon met keramische kooi om magnetische invloeden te voorkomen? Ik roep zomaar iets, maar met andere woorden: Hoezeer draagt heritage bij aan high-end?
Eigenlijk zou dat m.i. geheel los van elkaar moeten staan…
Als je je moet verantwoorden voor de belachelijk hoge prijs van een horloge en de optelsom van gebruikte materialen, heritage en vakmanschap enz. zijn onvoldoende om dat te rechtvaardigen dan kun je je, als uiterste verdediging, nog verontschuldigen met dat het “high end” is
Ik zou zeggen dat high-end gaat om hoge kwaliteit met een bijbehorende hoge prijs. De term heeft een herkomst uit marketing, en daarmee per definitie niet eenduidig. Ik denk dat als je het op straat zou vragen… Rolex: ja, seiko: nee.
Maar doe je dat op het forum, is het referentie kader anders, en is een Rolex nog geen high-end om dat we weten dat het allemaal nog een stapje gekker kan.
Als je het per merk zou bekijken zou voor mij Omega, Rolex, Breitling, etc “massaproductie” zijn… en start de high-end bij Vacheron, Patek, Audemars, etc. om te eindigen bij bizarre micro brands en unique pieces.
Ja, eigelijk is dit een topvoorbeeld! High-end gaat om een subjectieve schaal… als je het hier hebt over een schaal met daarop alleen keiharde technische horloges gemaakt voor de zwaarste omstandigheden, is dit absoluut high end. Zet je andere horloge op die schaal… dan weer niet.
bij mij draait het niet zo zeer om high end,
er zijn zo veel verschillende varianten horloges, mechanische, quartz, digitaal, analoog en andere varianten.
ieder van deze, ongeacht de prijs, kan als high end bestempeld worden in mijn ogen, als deze het werk naar behoren uitvoeren waarvoor ze gemaakt zijn.
Ik denk dat sinds quarts dit hele vraagstuk overbodig is geworden, want je komt of bij een kwestie over geld, of bij een kwestie over techniek uit. Geld is geen goede graadmeter, want gouden G-Shock etc. Techniek ook niet, want dan moet je goedkope quarts uurwerkjes eigenlijk ook high-end gaan noemen.
En als je over de huidige state of art praat is je huidige high-end horloge over een paar jaar dat niet meer.
Dus ik zeg gewoon niet doen, high-end of niet high-end.
Juist niet. Het heeft niet met kwaliteit te maken maar met hoe bijzonder iets is. Een Rolex is robuuster en accurater dan een Patek. Maar die Patek is met de hand gemaakt en een verfijnder high-end horloge.
Met je Ferrari of Range Rover sta je ook vaker bij de garage dan met je Toyota. De kwaliteit van Toyota is veel beter. Toch is Toyota geen high-end of luxe merk.
Mooie discussie is dit! Begrijp welke richting je op wil… maar denk dat als je bij de Toyota dealer binnenkomt en vraagt om de high-end selectie, de verkoper echt wel weet naar welke modellen ze toe moeten brengen; de Toyota met de hoogste prijs en betere kwaliteit dan de overige modellen in de showroom
Maar wat bedoel je dan met verfijnd? Zo’n oude Ferrari uit de jaren zestig heeft hele verfijnde, maar achterhaalde, carburateurs. Maar voor die tijd waren ze een stuk beter dan je gemiddelde Toyota had.