Dat grote verschil is er inderdaad maar de scheidslijn is flinterdun.
Ik vermoed dat op een gegeven moment elk mens op zoek gaat naar zijn of haar identiteit in het leven. Sommige voelen zich prettig bij een groep, andere voelen zich juist prettig door apart en anders te zijn.
Op HF zal het niet heel anders zijn. Ook hier komen we, volgens mij vrijwel altijd bewust, trotse pauwen en andersdenkende tegen. Iemand bekend met de volgende topicsš;
Wat dragen we vandaag? Deelā¦, Smaak qua horloges en autoās, Jouw collectie op een foto, Rolex e.d. Only, Wat dragen BNāers, Laat je ā¦ zien, horloges en ā¦, show je ā¦, enzā¦
Nog steeds vind ik dat ik blij mijn nieuwe horloge kan laten zien, of vulpen, zonder mijzelf daardoor als beter of geslaagder te zien als iemand die dat niet kan betalen. Maar laat iedereen vooral zijn wie hij of zij is toch? Leven en laten leven.
Helemaal mee eens.
Maar dat rappertjes en voetballertjes, waarvan het overgrote merendeel geen enkele click met horloges heeft, dure Rollies oid gaan kopen, bewijst m.i. dat het dragen en kunnen/willen aanschaffen van dergelijke horloges hoofdzakelijk een kwestie van status zal zijn.
Ik ben heel eerlijk: Ik heb ook mijn wensen maar de allerduurste horloges vind ik persoonlijk helemaal niet mooi en dus verloochen je volgens mij jezelf als je bij voldoende geld opeens een andere smaak gaat krijgenā¦
Is smaak dan toch budgetgebondenā¦?
Wat is het probleem? Het staat eenieder toch vrij te kiezen wat hij doet met zijn geld? Misschien willen sommigen graag een beetje showen en pochen, moeten ze zelf weten toch?
Of misschien vinden ze het ook wel leuk om anderen een beetje op stang te jagen met hun uiterlijk vertoon? Jij noemt ze decadent, zij jou waarschijnlijk jaloers. Als ik het een beetje inschat hebben jullie dan geen van beiden echt gelijk.
Laat anderen toch lekker begaan en doe zelf waar je jezelf goed bij voelt. Over smaak valt niet te twisten.
Ik had vandeweek zoiets, ik ging even snel een broodje halen bij de plaatselijke super en terwijl ik een broodje aan het uitzoeken was zag ik de vaste daklozekrant verkoper achter mij een gratis bakkie koffie pakken.
Zonder er eigenlijk over na te denken draai ik me om en vraag of hij ook mischien een broodje wouā¦
Hij keek een beetje verbaasd maar wou graag een broodje
Die analogie gebruik ik ook wel eens, als vrienden weer beginnen met āje kan toch net zo goed een horloge van 50 euro kopen, die geeft ook de tijd aan?ā
[quote=āmarijn, post:53, topic:110856, full:trueā]
Zelden ten goede. Ga maar eens collecteren in een arme en een rijke buurt.
[/quote] Mwahā¦kun je niet over oordelen wat men achter gesloten deuren aan charity doet.
Dat hoeft niets te beteken. Nu ben ik niet de āmaat der zakenā maar ik geef ook niet aan aan alle doelen die bij mij aan de deur komen. En als ik altijd maar straatkranten zou kopen dan zou ik er op een gemiddelde dag met minimaal 5 thuiskomen. Maar goed, we dwalen af.
Helemaal mee eens, de horloges die ik draag passen niet alleen in een functioneel, esthetisch of sociaal economisch plaatje, er zit zeker een gedachte achter die met perceptie te maken heeft.
Op dat punt aangekomen wordt het ook allemaal erg arbitrair. Neem nu die mannelijke G-shock. Er is geen haar op mān hoofd die zoān raar rubberen kinderhorloge associeert met mannelijkheid.
Integendeel zelfs, ik ervaar mān ex vrouw als licht infantiel en zij was de eerste die ik ooit met zoān ding zag in het echte leven.
Daar bedoel ik niet mee te zeggen dat mijn visie de enige of juiste is, maar het illustreert hoe je je kunt verkijken op hoe mensen dingen beleven.
Daās een vaak terugkerend thema in discussies hier.
Ik zou een wereld onderschrijven waarin eenieder bijdraagt wat ie kan en krijgt wat ie nodig heeft, het liefst in acht nemende dat we de planeet niet moeten verneuken.
Binnen die filosofie zou ik ruimhartig willen omgaan met de levensvreugde en de levensstandaard der Menschen, maar die gedachtenoefening brengt me onvermijdelijk tot de conclusie dat bepaalde vormen van bezit en consumptie de facto oneerlijk, onnodig en zeker ook niet duurzaam zijn.
Je kunt je afvragen waar de grenzen liggen, maar ik heb moeite met het idee dat mensen dat ongebreideld zelf mogen weten. Het feit dat zestig Davos-gangers de halve wereld bezitten is bijvoorbeeld totaal van de zotte en ontwrichtend bovendien.
Daās geen jaloezie mijnerzijds, maar eerder een geopolitieke en economische observatie.
Ik ga niet te ver door in off topic, maar wil alleen maar zeggen dat wat mensen zelf mogen weten vaak complexer is dan we denken.
Maar we staan nu ook niet meer met zijn allen continu met onze vinger in de dijk! 
