Ik ben het eigenlijk wel eens met de stelling/vraag. Op het moment dat ik de Speedmaster in de collectie kreeg merkte ik dat ik onbedoeld dat mijn andere horloges destijds vooral Seiko en Tissot mij een minder deden. Terwijl ik er ooit helemaal verzot op was. (Turtle, Sumo, Alpinist, Cocktail Time, Sarb033, enz) Al gauw werd er het een en ander verkocht en kwam er een Seamaster bij. Dit proces herhaalde zich en uiteindelijk gingen er weer een hele riedel Seiko’s uit en kwam er een Colt 44 Blue. Dit proces heeft zich nog een aantal keer herhaald. Uiteindelijk heeft zelfs mijn SKX007 de collectie moeten verlaten…Rare hobby is het toch. Herkennen jullie dit fenomeen? Is dit het standaard uitgestippelde lot/pad van elke horloge fanaat? Benieuwd naar jullie mening!
Ik heb vandaag mijn horloges geteld en ben me rot geschrokken. Alles komt aan bod (sommige maar een paar keer per jaar) terwijl het varieert van ‘middenklasse’ - ‘vintage’ (waaronder ook wat quartzduikers) en ‘luxe (vintage)’… Uiteraard heb ik favorieten, maar die komen niet alleen uit de ‘luxe’ afdeling.
Overweeg wel mijn Panerai PAM118 weg te doen trouwens.
Voor mij niet. Als ik een horloge koop, doe ik dat omdat ik hem leuk vind. Dat staat uiteindelijk los van de prijs (zolang ik het kan betalen). Natuurlijk is een ‘speciaal’ horloge van 20k anders leuk dan een horloge van vijf tientjes, maar uiteindelijk geniet ik van ze allebei. Sterker nog, ik heb gemerkt dat ik graag zowel goedkope als dure horloges in de collectie heb, juist vanwege de verschillende wijze van genieten.
Om het concreter te maken: ik kreeg een glimlach op mijn gezicht toen ik destijds mijn Aquanaut binnen kreeg, maar ook toen ik mijn gekke Swatch ontving. Dat is door de jaren heen niet veranderd (misschien ben ik het kleine juist meer gaan waarderen).
Ik heb niet al te lang geleden mijn Ming ontvangen van mijn buddy @Windhund. Ondanks dat die een fractie kost van bijvoorbeeld mijn GO of JLC draag ik hem net zo graag.
Iedere nieuwe aankoop leidt tot een herwaardering van de andere stukken uit de collectie en dat pakt niet altijd positief uit.
Hoe kunnen wij hiermee omgaan? Ga terug naar de basis; het moment dat jij van een ander horloge dacht ‘dat moet hem worden’ en het moment dat jij ermee uit de winkel stapte. Als dat niet weer tot een glimlach leidt…
Yeppa! It does
Ik merk sowieso dat als ik een stapje omhoog ga hetgeen ervoor zat weer minder interessant is.
Al is dat ook weer afhankelijk van de ‘aquired taste’ die ook in beweging is/blijft.
Kortom gaan voor mij mijn keuzes steeds meer naar horloges die langer blijven hangen. Dot omdat je steeds beter weet wat je wilt. Maar daar zou ook best weer een klasse minder bij kunnen zitten…
Ach, laten we het maar op een hobby houden die aan verandering onderhevig is.
Ik heb het tegenovergestelde. Ik kocht vorig jaar een Seamaster, een behoorlijk nieuwe. Ik was zo paranoia voor krasjes, deukjes etc, dat ik een Casio kocht. Ik heb nu alleen nog maar G-Shock. De Seamaster, Colt en Aquis bleken geen blijvers. Het gevoel een kwetsbaar horloge te dragen, ter waarde van een maandsalaris (of meer), voelde bij mij erg oncomfortabel
Het is een beetje een golfbeweging. Natuurlijk verandert je smaak een beetje en wordt het geheel wat duurder. Neem je afscheid van een aantal eerder zeer gewaardeerde horloges; komen er een paar knallers waarvan je op dat moment overtuigd bent dat dat het echt is! Om vervolgens weer te kunnen genieten van iets simpel en puur als een Ming (@jtrapman). Ik merk dat ik steeds blijer wordt van de wat minder alom tegenwoordige horloges zoals deze
Gasten,… Hoe hebben jullie het gepresteerd om dit juweel zo lang links te laten liggen? Ik neem het jullie niet kwalijk hoor, ben zelfs dankbaar, maar ik snap het gewoon niet.
Best al wel wat luxery watches gehad maar waardeer nog steeds ‘het kleine’ hoor. Sterker nog, op een merk als Rolex ben ik zelf eigenlijk helemaal uitgekeken. Tja, het kan verkeren… maar ik zit nog wel redelijk in het middensegment cq. aan de bovenkant, met de Tudor, Sinn en mijn ex-Omega. Maar zag laatst een Swatch automaat, die zag er ook lekker uit! Wat is eigenlijk een “regular watch”?
Herkenbaar als het gaat om polstijd. Zeker als het om vintage vs luxe gaat. Maar heb daar inmiddels een oplossing voor. Vintage verzamel je en draag je af en toe. De andere horloges doe je elke dag om de pols .
Ah fijn dat je het vraagt;
Ik vind hem gewoon niet mooi, wijzerplaat nog redelijk mooi, wijzers ook leuk maar dan die datum op 16:30u, die schroefjes, en die vorm van de kast, bij elkaar dus niet mooi.
Ik koop alleen als ik het een mooi of bijzonder horloge vind.
Wat irl tegen blijkt te vallen geef ik weg.
Alles in mn collectietje is dus draagbaar, uitzonderingen zijn een paar incomplete en/of niet lopende, gekocht vanwege de bijzondere calibers.
Sommige krijgen minder draagtijd, maar dit komt niet doordat duurdere meer draagtijd krijgen, maar mooiere…
Ja, dat kan natuurlijk ook, andersom gebeurt het mij vaker, prachtig op plaatjes en lovend in de reviews en dan doet ie ‘niets’ aan de pols…
PS het merk waardeer ik wel erg hoor, wij hadden in de jaren 80 een Ebel juwelier in Ede, en hing daar altijd al voor het raam te staren naar al die mooie horloges.
) toch nog steeds vaak de seiko’s om…
