Ik moet, hoewel ik het rationeel niet kan verklaren noch verdedigen, toegeven dat ik stapsgewijs wel de wat luxere horloges meer ben gaan waarderen. Een groeipad heeft geleid tot het afscheid nemen van de wat eenvoudiger horloges.
Waar ik begon met het bewonderend gluren door de safieren achterdeksels van horloges uitgerust met Eta uurwerken e.d., raak ik daar nu toch minder van onder de indruk. Een uurwerk dat mooi in de kast past en mooi bewerkt is, hoewel je het bij dragen natuurlijk niet ziet, geeft me het gevoel iets bijzonders te dragen. Zo schuift mijn behoefte en daarmee mijn collectie langzaam op. Nogmaals, niet rationeel te beredeneren eigenlijk, maar gevoelsmatig werkt het bij mij zo.
Inmiddels word ik blij van dit soort doorkijkjes:
Toch waardeer ik minder exotische exemplaren nog steeds. Maar dan vaak meer om andere zaken dan afwerking of vakmanschap. Design of historie bijvoorbeeld. Mijn recent aangeschafte Junghans Max Bill is (afwerkings)technisch zeker geen meesterwerk, maar heeft dan weer een voor mij bijzonder design.
Ook vintage kan me bekoren. Ik wil echter altijd graag een onbeschadigd en strak horloge en dat is bij vintage nu eenmaal lastig. Maar ook bij vintage is vaak voor relatief weinig geld iets fraais te vinden.
Ik raak dus een beetje verwender naarmate ik langer met horloges bezig ben, wat niet wil zeggen dat een betaalbaar horloge niet zeer fraai en interessant kan zijn.
Het is een droevige dag vandaag. 
)
