Eind November vorig jaar was mijn opa op 86 jarige leeftijd gevallen, nog geen twee weken later was hij er niet meer. Mijn vader en ik besloten om een horloge te kopen, iets blijvends, iets voor de rest van ons leven. Samen met mijn opa was ik in 2010 naar Amerika geweest (Portland, Oregon) om naar zijn zus te gaan. Mijn wens was dan ook gelijk om naar een Amerikaans horloge te kijken, Ball maar Hamilton (ondanks Swatch) was ook een optie. De Ball stond ons niet volledig aan, dus werd het kijken naar de Hamilton. In eerste instantie de Jazzmaster serie, mede omdat hij twee maanden voor zijn dood nog een optreden had gehad in een jazzbandje en de naam daardoor erg treffend klonk. De laatste jaren (sinds de dood van oma) was hij sowieso lekker rebels aan het worden. Drumstel gekocht en lekker iedere dag even trots drummen op een van zijn favoriete Jazz cd’s. Snor laten staan en doen waar hij zin in had (ondanks de leeftijd, reizen, lekker cruizen in de auto, vol in het leven). Eenmaal aangekomen bij de juwelier vond ik zelf de Jazzmasters niet echt mooi vallen. De keuze kwam dan ook op de Pan Europ terecht.
Afgelopen zaterdag, 87 jaar terug zijn geboortedag, ben ik de Pan Europ gaan ophalen.
Zoals jullie wel begrijpen zal deze natuurlijk nooit bij de horlogemarkt langs komen . Emotionele waarde is zo ongeveer onbetaalbaar. Een mooi aandenken aan een mooi leven met een aantal rebelze laatste jaren.
Geweldig
Deze Hamilton is , samen met de chrono, het mooiste model wat ze in mijn ogen gemaakt hebben.
Het verhaal erbij is helemaal schitterend, vooral de gravure … Heel mooi.
Heel veel plezier ermee, en inderdaad nooit meer wegdoen.!
Pieter.
Wat een enorm mooie manier om je opa te herinneren!! Als ik je verhaal zo lees is het ook iets waar hij zich in zou kunnen vinden. Ik wens je veel draagplezier met dit blijvend aandenken
. Emotionele waarde is zo ongeveer onbetaalbaar. Een mooi aandenken aan een mooi leven met een aantal rebelze laatste jaren.
