Hallo allemaal,
Allereerst een waarschuwing voor mensen die niet van leesvoer houden, er gaat een hoop komen! 
Degenen die geen achtergrondinformatie willen hebben over alles behalve de Zenith kunnen door naar de zin: “Ik had gelukkig nog…” 
En (lol) degenen die ook geen achtergrondinformatie willen hebben over de Zenith kunnen doorbladeren naar de foto’s
Inmiddels ben ik al ruim twee maanden erg in mijn nopjes met m’n Historical Marinemaster. Het heeft ervoor gezorgd dat mijn collectie sterk werd uitgedund en ik voor mezelf de afspraak heb gemaakt dat dit ook redelijk beperkt zal blijven, waarbij ik per thema hooguit één horloge wilde hebben.
Ik had dus al een duiker, maar een mechanische chronograaf miste ik nog. De zoektocht is nu dus beëindigd, maar er is wel een aardig traject aan vooraf gegaan:
Al bijna een jaar was op basis van foto’s de wit-blauwe Speedmaster Broad Arrow een grail voor mij. Destijds had ik nog niet zoveel geld voor een horloge over, dus bleef het bij iets ongrijpbaars. Na de komst van de Marinemaster was dit beeld duidelijk veranderd en kon ik het me veroorloven. Op de meeting in februari had Lucien zijn Broad Arrow mee en was ik best enthousiast. De ruimte waar de meeting was, was echter niet heel erg goed belicht en Lucien had dan ook gezegd dat dit horloge bij daglicht pas echt tot zijn recht zou komen. Hij bood hem uiteindelijk te koop aan en na enig twijfelen sloeg ik toe. Achteraf bleek het minutenwerk te zijn waarin ik het horloge te pakken wist te krijgen, maar het was me gelukt!
Na dezelfde avond nog het geld te hebben overgemaakt was de dag erna de overhandiging samen met Roel (Krabong). Vanaf dat moment sloeg de twijfel meteen toe. “Het was goed weer, dus kom maar op met dat mooie effect”, zou ik haast hebben gezegd. Maar helaas, wat ik ook deed, die blauwe kleur waar ik op foto’s zo verliefd op was geworden kreeg ik vrijwel niet te zien. Het was een enorm baalmoment, gezien het ook niet om een klein bedrag ging. Na wat mails richting Lucien heb ik de Broad Arrow uiteindelijk zonder verlies aan Veekeren kunnen doorverkopen.
Het was een grote domper en één waar ik toch wel even goed ziek van was… Maar goed, de zoektocht ging door. Op Uhrforum zag ik tijdens de hierboven genoemde doorverkoopfase een Tudor 79260 staan. Erg mooi, maar gezien ik er te weinig van af wist wilde ik van tevoren advies inwinnen. Ik had forumlid Zeemeester hier ooit met een soortgelijke Tudor op het forum gezien, dus hij leek me de aangewezen persoon voor informatie. Hij bood mij een hoop informatie, maar hij bood ook zijn Tudor aan! Geleerd van de vorige keer heb ik deze keer maar om een bezichtiging gevraagd en zodoende hebben we elkaar ergens ontmoet en kon ik zijn horloge in alle rust bekijken.
Zijn Tudor heeft een een hele mooie witte plaat, maar de wijzers waren het voor mij nèt niet. Ik moest het aanbod daarom toch af slaan.
Ik had gelukkig nog een ander horloge in het vizier en daar gaat dit topic uiteindelijk over
Geïnspireerd door het topic van Mick Mooren over de restauratie van zijn Zenith El Primero met TV-dial ben ik nadrukkelijker gaan kijken naar Zenith. Het El Primero uurwerk is anno nu één van de laatst overgebleven uurwerken met een tikgetal van 36000 tikken per uur, oftewel 10 tikken per seconde. Voor een chronograaf is dit naar mijn mening het perfecte tikgetal. De tienden van een seconden zijn namelijk altijd perfect af te lezen.
Eigenlijk was ik niet zozeer op zoek naar een El Primero, maar was ik in een eerder stadium begin dit jaar voor de lol gaan zoeken naar dress-horloges op Chrono24. Ik kwam uit op de Zenith Rainbow-reeks die in de jaren 90 en begin deze eeuw gemaakt werd. Één model hiervan was de Zenith Elite Rainbow, een op foto’s prachtige duiker die voor een duiker absurd dun is (9mm). Daarnaast zat er een manufactuuruurwerk in en dat is voor mij altijd een pré.
Toen ik nadrukkelijker zocht naar de Rainbow-reeks kwam ik ook uit op een El Primero en deze was gewoonweg prachtig! Glanzend zwarte dial, mooie wijzers, datumvenster op 4:30 wat ik op een chronograaf met die dial-layout een prachtige plek vind.
Op Google ging ik meer informatie zoeken en ik stuitte toen op een juwelier in Nederland die deze had liggen! Na de net-niet-ervaring met de Tudor ben ik enkele dagen daarna naar Made geweest om bij juwelier Langeler de Zenith te bekijken.
Het werd een memorabele dag. Op deze dag had ik eerst de Omega in Hilversum aan Veekeren overhandigd. Bij deze overhandiging was ook Rob van Monsterwatches aanwezig, omdat ik voor mijn Marinemaster een bracelet had gekocht waarbij de clasp aan vervanging toe was.
Vervolgens door naar Made. De heenreis duurde met de trein zo’n 3 uur in totaal vanaf mijn startplek (normale reistijd). Eenmaal aangekomen ben ik door de eigenaar heel erg gastvrij ontvangen (erg aardige man) en heb nast de Zenith ik alle andere horloges die op zijn site staan één voor één kunnen bekijken. In de stad waar ik woon is geen juwelier die dit soort horloges in de winkel heeft liggen, dus dit was voor mij alsof ik als jongetje in een snoepwinkel was, echt helemaal geweldig!
Maar goed, ik dwaal af 
De Zenith was veel meer dan ik er van had durven verwachten en na wat onderhandelen in zijn werkkamer hadden we een mooie prijs afgesproken. Aangezien ik het bedrag niet zomaar kan pinnen, moest ik op dat moment nog even verstek laten gaan. Daarmee kreeg ik ook meteen wat extra bedenktijd ten opzichte van een ander horloge. Toen hij mij namelijk de rest van zijn collectie liet zien, was ik erg onder de indruk van één van zijn oudere horloges, namelijk een Omega Seamaster Cosmic 2000. Ik vond het voor een jaren 70 horloge een enorme kast hebben. Vaak is de diameter zo’n 34mm, wat ik te klein vind ondanks mijn kleine polsen. Deze Omega heeft echter een diameter van 37-38mm! Ik zocht eigenlijk ook nog een dresswatch (één van de horloges die ik in mijn kleine verzameling wil hebben), dus dit was een perfecte optie.
Even tussendoor: Nadat ik bijna 2,5 uur in Made bivakkeerde ging ik terug richting waar ik woon. Mijn terugreis vanuit Made duurde 7,5 uur! Tot Den Bosch ging alles goed. Bij het naderen van Utrecht sprong iemand voor de trein, waardoor we weer helemaal terug naar Den Bosch moesten. Vanuit Den Bosch probeerde ik vervolgens via Nijmegen naar Utrecht te gaan. Helaas, bij Oss was er een wisselstoring waardoor we weer moesten wachten… Uiteindelijk was ik in plaats van 21.00 pas om 01.15 thuis…
Na een goede les hieruit te hebben getrokken heb ik iemand kunnen regelen die met me mee kon rijden om zodoende met de auto te reizen. Deze reis duurde ineens nog maar 5 kwartier…
Uiteindelijk ben ik na wikken en wegen met twee horloges weer weggegaan en zoals altijd zijn er weer veel foto’s om de aanwinst aan iedereen te tonen!
Ik begin met de Seamaster:
Hij had hier geen doos of andere papieren meer van, maar voor een horloge van ruim 40 jaar oud vind ik dat geen ramp. Toen ik deze doos zag, vond ik het wel aardig, maar het tonen niet echt waard…
Dit vond ik echter wel mooi. Een mooie houten doos die ik niet verwachtte. Toch wel erg mooi
En daar is ie dan!
Geen fotosessie compleet zonder wristshot
Zoals gezegd heeft het horloge een diameter van ongeveer 38mm zonder kroon en dat is op mijn pols een fantastisch formaat. Het horloge ziet er heel erg goed uit voor zijn leeftijd, heeft een met goud bedekte kast (niet verguld voor zover ik weet) en dat ziet er ook zeer goed uit. De buitenkant is mooi, maar ook van binnen zit het allemaal wel snor. De gangreserve is prima en het horloge loopt extreem nauwkeurig! Nou komt het horloge wel bij een juwelier vandaan, dus ik mag er ook van uit gaan dat het goed is, maar dit had ik niet verwacht. De tijd verzetten gaan makkelijk en soepel, opwinden met de originele kroon is een eitje, de datum verzet ook heerlijk soepel beide kanten op, in één woord fantastisch!
Het zal jullie niet ontgaan zijn dat de wijzers wel erg klein zijn. Dat is niet zonder reden:
De uurindices zijn heel erg hoog bij dit horloge, kijk alleen al naar de schaduw! De wijzerplaat oogt hierdoor erg diep.
Nog wat andere foto’s van dit horloge:
Maar dan nu het hoofdmenu! De Zenith El Primero Rainbow!
Ik tegenstelling tot de Omega zit hier wel het doosje en papieren bij, dus ik heb een mooi compleet pakketje hier. Het doosje heeft helaas wel wat schade, maar dat mag de pret niet drukken. “Rainbow” slaat zoals je op het doosje kunt zien niet op de regenboog, maar op een boot of race.
Zie hier de papieren, het doosje en datgene waar het echt om gaat
En daar is ie, in volle glorie! Wat een prachtige pianolakzwarte wijzerplaat met matte subdials, wat een prachtige wijzers, wat een mooie urenindices die al lichte verkleuring tonen, wat een prachtig datumvenster geheel in de stijl van de rest van het horloge… Ik ben net zo verliefd op deze als op m’n Marinemaster! De duikersring klikt zeer fijn aanvoelend en 60 keer helemaal exact op de minutenmarkeringen. Ik vind het geweldig hoe subtiel de tachymeter bij dit horloge is geïntegreerd. Het is ook een genot om de centrale chronograafwijzer aan het werk te zien en hoe de decentrale seconde bijna niet meer waarneembaar rond gaat. De duikersring impliceert dat het enigszins een toolwatch moet voorstellen, maar met 41 mm, een kastdikte van net aan 12 mm beschouw ik dit als een zeer chique horloge dat prima onder een pak kan. Leuk detail is ook dat de datum in één keer verspringt en dus niet langzaamaan richting de volgende dag gaat.
De stalen band die bij dit horloge zit, draagt heel erg prettig. De schakels zijn heel erg soepel en de vlindersluiting werkt naar behoren. Hoewel ik denk dat dit horloge ook niet zal misstaan op een leren band, zal deze stalen band de boventoon voeren. Verder is op de tweede foto de dikte goed te zien. Met 12mm is dit op chronograafgebied best dun te noemen. Hij draagt gevoelsmatig zelfs nog dunner dan die 12mm.
Dan wederom nog wat meer foto’s zonder commentaar:
Ten slotte nog een double wristshot:
Ik hoop dat ik jullie dag een beetje leuk heb kunnen vullen Ik vond het maken van dit bericht in ieder geval erg leuk