Bijzonder verhaal inderdaad. Nooit geweten dat je in een gevangenenkamp gewoon via de postorder kon bestellen. En dat de Duitse bewaking zo sympathiek was een pakketje met een fraai Zwitsers horloge door te laten is ook al zo bijzonder.
Een officier was een heer. Daar was universeel respect voor, zelfs voor een vijandige officier in Nazi-Duitsland bleef nog wel iets van respect over. (Daar kun je nog wel iets van kunt terugzien in de serie “Colditz”, over een kasteel waar ontsnappingsgevaarlijke officieren werden opgesloten). Het woord van de oudste in rang, col. Clark aan de kampcommandant was voldoende.
(Iedereen weet natuurlijk dat er helaas ook kampen waren waar een horloge, laat staan een Patek, echt niet voorbij de bewaking kwam. Ik denk dat tegenwoordig een Jezidi in een IS kamp ook geen horloges kan bestellen).
Goede vraag. Het is een kampfoto. Niet veel haarsalons. Men moest elkaar een beetje knippen. Eerst een schaar ritselen.
Een paar pre-missie foto’s, ook van 351 heavy bomb group waar Charles Woehrle in diende:
Geen opgeschoren marinierskapsels. Maar hij is wel rijp voor een knipbeurtje op die foto ja.
Mooi verhaal!! Bedankt voor het plaatsen. Nog steeds ben ik van plan om een Gerlach Gen. Sosabowski aan te schaffen en het droevige en onrechtvaardige verhaal over hem te vertellen op HF. En over de rol van Cora Baltussen uit Driel en het Polenplein aldaar en de tentoonstelling over de “Polen van Driel”, achterin de kerk. En over de rehabilitatie van de Polen en generaal Sosabowski, postuum, maar toch.