Op deze zonnige dag vroeg ik me net weer af: ‘Van hoeveel horloges word ik nou eigenlijk echt gelukkig?’.
Momenteel telt mijn ‘collectie’ er 3 (2 toppers, 1 klus- sporthorloge). Zo nu en dan denk ik: ‘Wat weinig keus…’, maar vaak denk ik ‘Waarom zou ik er meer dan 1 topper en 1 rammer nodig hebben?’. Dat laatste vooral omdat de keuze voor mij soms nú al lastig is en ik het dan weer zonde vind om ‘die andere topper’ in de kluis/ kist achter te laten. Zelfs nu het totaal verschillende horloges zijn is het voor mij nooit een uitgemaakte zaak welke samen met mij ‘de dag ingaat’.
Een opmerking die ik thuis meermaals krijg: ‘Het zijn ‘maar’ horloges, waar maak je je druk om en pak er gewoon 1’ heeft me tot op heden iig nog niet verder geholpen…
Ik ben dan ook benieuwd hoe dit jullie zit? Dus niet de meermaals gestelde vraag hoeveel horloges je in je collectie hebt/ zou willen hebben, maar meer of jullie je hierin herkennen of juist een geheel andere mening/ gevoel zijn toebedeeld (los van de eventuele horloges met een hoge emotionele waarde uiteraard).
Terechte vraag. Ik heb er zelf een stuk of 10 en grijp doordeweeks altijd terug naar dezelfde twee.
Eén horloge is mijn sport- en vakantie beater. En dan heb ik nog een paar ‘specials’ (m.n. vintage chronografen) die ik gewoon leuk vind maar niet heel vaak draag.
Dan heb ik nog twee á drie horloges die ik eigenlijk nooit draag, maar bij verkoop zo weinig op zullen leveren (100-300 per stuk) dat ik het de moeite eigenlijk niet waard vind om ze te verkopen. En één horloge is een erfstuk, die ik ook nauwelijks draag.
Ik denk dat ik eigenlijk met drie horloges en één beater meer dan genoeg zou hebben.
Ja, dat is een terechte vraag. Ik moet mij inhouden om niet tientallen horloges te kopen, want ik weet dat ik er aan het einde van de dag maar van één plezier heb. Het concept van afwisselen is natuurlijk flauwekul, want er is, als het goed is, maar één horloge waar jij je echt mee kunt identificeren.
Herkerbaar. Ik heb er 3 waar ik met regelmaat tussen wissel, afhankelijk wat ik doe. En dan is er nog 1 vintage dresser die weinig gedragen word.
Verder zoals Skv een aantal vintage die zelden gedragen worden en enkele die ik nooit meer draag bij verkoop weinig zullen vangen.
Heb al een aantal keren zitten bedenken dat ik eigenlijk met 3 horloges genoeg zou hebben en dat het de keuze welke te dragen zou vereenvoudigen.
Snap ik in jouw geval dan idd. Ik heb persoonlijk niet zoveel met vintage. Daarnaast vind ik dat een juiste duiker ook prima past bij een overhemd/ op het werk, dat maakt voor mij de keuze lastiger.
Aan de andere kant: de DJ voelt toch anders om de pols. Heb er ook ‘gewoon’ voor moeten sparen en dergelijke bedragen geef ik niet zomaar uit. Toch ‘meer bijzonder’ zeg maar. Wanneer ik bv weet dat er een avondje in de kroeg wordt doorgebracht, dan pak ik eerder de LHD dan de DJ.
Als topper sowieso een mooie duiker. Daarnaast een goedkopere ‘beater’ als klus/werk horloge. Zit namelijk tussen machines en dan liever geen topper om de pols.
De vintage is een Eterna-matic dresser, gewoon omdat ik vind dat je toch ten minste een vintage en een dresser in de collectie moet hebben dus waarom niet combineren. Misschien dat die ooit eens vervangen zal worden door een vintage OP.
Ik heb er twee die ik regelmatig draag en een die op een jaar misschien twee of drie keer het licht ziet. Ik wil heel graag een nieuw horloge kopen, de uitdrukking is de laatste tijd al wel eens gevallen: het geld brandt een gat in mijn hand
Maar ik krijg het niet verantwoord. De twee die ik wel draag zijn zo “incontournable” dat ik die boven bijna alles zou verkiezen. De speedmaster blijft in mijn hoofd spoken, de blauwe globemaster, de IWC petit prince mark xviii, … maar ik heb het gevoel dat eender wat ik bijkoop, binnen een jaar in het blauwe gedeelte zal staan. Nog even rustig niets kopen, dus.
