Ik snap de uitdrukking hoor maar een horloge wat je ooit hebt aangeschaft kost toch sowieso niks meer? Het zal hooguit een keer geservicet moeten worden maar zelfs alleen als je hem weer zou willen gaan dragen.
Mijn allereerste echte horloge was een Omega Ploprof. Het was toen (1980) een louter een functionele keuze, ik was lid geworden van een onderwatersport vereniging. De liefde voor horloges kwam wel heel snel daarna, zo veel mooie horloges op de club Een aantal jaar later (1988) kocht ik een Rolex Sub die in het dagelijks leven wat makkelijker draagt dan de Omega. Beide horloges zijn nog steeds in mijn bezit en gaan niet weg.
Het is duidelijk dat iedereen zo zijn eigen gedachten heeft, zou anders maar eentonig worden.
Als de liefde er niet meer is, dan verkoop ik. Wel heb ik nog de fotos van alle horloges die ik ooit had en heb. Dat is voor mij genoeg. De herinnering, het gevoel, zit in mijn hoofd en hoeft niet fysiek in een doos te blijven liggen.
Dat blijkt voor mij te werken, heb eigenlijk nergens spijt van.
Mijn eerste, een Longines uit 1941. Redial, beetje schade aan de plaat en maar weinig om de pols. Maar wel een absolute blijver. Om dat te onderstrepen het horloge laatst op m’n bruiloft gedragen. Nu kan hij écht niet meer weg.
Herkenbaar verhaal.
Wellicht kun je overwegen om het hier te koop te zetten, dan kan iemand die zo’n horloge echt waardeert het dragen (ik niet, overigens, ik vind het veel te weus), iets waar een horloge tenslotte voor bedoeld is. Het wordt dan vast en zeker hier gepost als NA en ‘wat dragen wij vandaag’ etc., en zo beleef je er op die manier zelf ook weer afgeleid plezier aan. En je reputatie stijgt als lid/verkoper.
Mooi hoor! Ik heb tijdens mijn studie wel de nodige horloges verkocht. Altijd weer met pijn in m’n hart. Ik had dan de fondsen nodig voor een upgrade. Sommige modellen probeer ik inmiddels weer terug te kopen. Inmiddels is mijn voornemen om helemaal niks meer weg te doen en alleen maar aan te vullen. Elk horloge koop ik bij een milestone in m’n leven en heeft zo zijn eigen herinnering. Ieder zijn ding!
Ik heb m’n eerste Citizen Seven quartz uit 1983 of zo nog steeds. Ze loopt nog perfect. De kalender liep tot 2019. Als 12-jarige dacht ik dat tegen die datum de auto’s zouden vliegen…
Gewoon afscheid van nemen en het verhaal meenemen naar je volgende horloge. Bij elk volgende horloge wordt je verhaal weer een stukje mooier en wordt het onderdeel van je horloge-reis.
(Sommigen kunnen dit beter niet doen ivm ellenlange verhalen)
Ik weet het nog precies! De eerste was een Seiko ana/digi. Maar die was niet waterdicht dus ik ben toen overgestapt op LORUS WR 100 meter sporthorloges. Toen wilde ik een wat serieuzer horloge. Een winkel had een hele serie BOCCIA Titanium liggen. Ik koos de BUND, totaal niet wetende wat dit precies was. Lang plezier van gehad. Maar goed, ik huurde een keer een speedboot, ‘breng hem om 20:00 terug want ik wil zelf straks nog een eindje varen’ zei de eigenaar.
Ik kwam om halftien aankakken, want het begon donker te worden. 'Wat maak je me nou!? zei de eigenaar enigszins geërgerd. Bleek mijn horloge stil te staan! Terug naar die winkel/horlogemaker. Wat bleek? Het uurwerk had de geest gegeven en volgens hem was dit uurwerk niet makkelijk te krijgen en duur dus hij verklaarde het horloge total loss.
Ik wilde een nieuw horloge kopen. Ah! Google! Hierbij stuitte ik op horlogeforum.nl. De rest is history, maar het begon hier met een SKX007 en die heb ik nog steeds