Beste forumleden,
Ik ben al een tijd op dit forum, ook al hier een aankoop gedaan en daar zelfs feedback op gekregen. Maar nog nooit iets gepost. De drempel voelde (te) hoog. Zeker na keer op keer toffe berichten zien, uitgebreide voorstelrondes, prachtige en van mooie foto’s voorziene en zelfs met ondersteunende muziek verrijkte NA bschrijvingen (!). Maar ook “wel de intentie, maar niet in de juiste mood”. Er was altijd wel iets te bedenken om mijzelf niet voor te stellen.
Genoeg
Martijn is mijn naam en horloges trekken mij al zo lang ik mij kan herinneren. On a personal note: onlangs 45 jaar geworden en geef al jaren met plezier les in het hoger onderwijs, alwaar ik ook adviseer over onderwijs en toetsing. Klassieke muziek is één van mijn opiums. Dus voor de liefhebber van lezen met muziek: Mozart’s 24e pianoconcert in de -m.i.- allermooiste uitvoering door Murray Perahia (speelt én dirigeert dit stuk):
Met ontzettend veel plezier struin ik al een paar jaar dit forum af naar inspiratie, mooie inzichten en wetenswaardigheden. Begin dit jaar had ik mij voorgenomen om na mijn mindere ervaring met de mechanische kwaliteit van mijn fabelachtig mooie groene Alpinist, automatische horloges af te zweren. Zo kwam ik op het summum van quartz: Grand Seiko. In januari, mede door erg fijn contact met @Cal219 mijn allereerste high(er) end horloge aangeschaft, door zijn GS SBGX063 over te nemen. Door deze snel op een prachtige pebble leren band van Genteel te zetten was ik ervan overtuigd mijn ‘grail’ te hebben aangeschaft. Little did I know. Met plezier gedragen, maar ook het gevoel dat het niet helemaal mijn stijl was. Met mijn 1,93m was de 37mm overigens helemaal goed. De Alpinist meet notabene ook maar 38mm.
Bewustwording van mijn horloge-identiteit
Dus in september, oktober en november een definitie bedenken van wat dan wél de grail moest worden. Inzicht 1: in ieder geval minimaal 1 complicatie erbij, want enkel tijd en datum geeft mij te weinig te spelen wanneer ik tijd moet verdrijven, maar geen boek, muziek of mobiel voor handen heb. Een bi-compax chronograaf dan. Dus na lang deskresearch zou het de Farer Segrave monopusher worden. Inzicht 2: ik ben een kluns, dus niet te hoog en ver uitstekend gebold safierglas. Dat is vragen om problemen. Farer en de andere chronografen met op Valjoux 7750 en Selita 550 gebaseerde uurwerken vielen af. De kosten van de horloges die wel in aanmerking kwamen waren voor mij te hoog om er ontspannen en klunzerig mee rond te gaan lopen. Inzicht 3: kijkend naar mijn collectie merkte ik naast een bepaalde mate van robuustheid, in mijn horloge ook de belofte van avontuur. Nu ben ik fysiek niet bijster avontuurlijk ingesteld, maar geestelijk wel. Mijn fantasie heeft mij al op menig (buiten-)wereld(lijke) ondekkingsreis gestuurd. Zij het nu naar de post-apocalyptische aarde van Justin Cronin (Passage trilogy), Tolkiens’ Middle Earth, het 18e eeuwse China van Rutherfurd of het Arrakis van Frank Herbert; even avontuurlijk moeten mijn tijd-vertellende companen ook zijn. Dus mijn horloges moeten voor mijn horloge-identiteit voldoen aan de volgende eisen: 1. meer dan tijd en datum om mee te spelen, 2. niet te groot of in ieder geval Martijn-kluns-proof en 3. een belofte van avontuur.
Mocht je het tot nu toe hebben uitgehouden, veel dank. Dit is blijkbaar een verhaal dat ik kwijt moet.
Afscheid
De GS gaat. Hij voldoet zeker aan eis 2. Eisen 1 en 3 echter niet.
Incomming
De vervanger komt er al aan. Het wordt de Christopher Ward Sealander GMT met stalen band, #Tide strap met oranje accent en de hybride rubberen strap met zwart en oranje. Nog een bruine leren band (of twee) en dan is die compleet.
NA
Deze horlogekist gisteren van mijn fantastische vrouw en zoontje gekregen. Daar is straks nog één plek leeg.
Zoals je ziet twee G’s, beide in Navy trim. De horloges die me een gevoel van borging geven, vooral de 5610 (mk2) kan ik altijd omgooien, overal voor in en kan elk avontuur aan. Dezelfde combi, maar met mk1 module voor mijn broertje in elkaar geschroeft. Benieuwd welke ervaring de 5610 hem geeft.
De Esprit is het horloge dat ik op mijn bruiloft droeg, gaat nooit meer weg. De Gavox Squadron voor mijn 40e gekregen van mijn vrouw. Ook een blijver. Enkel de Seiko mag plaatsmaken. Hoewel ik mogelijk nog spijt krijg. Maar dat is het leven van de horlogeliefhebber: Verlangen, verleiden, vergissen, verliezen en lijden… en weer verlangen…
Die ene plek
Die ene plek lonkt, dat is ook de max. De Maen Hudson mk4 zou hem wel eens kunnen gaan vullen. Met blauwe wijzerplaat…
Tot zover mijn introductie, mijn bewustwording (in wording) en mijn collectie.
Heel veel dank voor het lezen en wellicht dat ik nu wat actiever durf te worden op het forum. Misschien word ik ook nog eens korter van stof. maar misschien ook niet 
Warme groet! Martijn
Welkom op het forum!
