Al vanaf het moment dat ik voor mijn 6e verjaardag een Flik Flak kreeg ben ik nooit meer zonder horloge om de linkerpols geweest, maar pas toen ik in 2015 mijn eerste automaat kocht ging het echt ‘mis’. Inmiddels zijn we honderden uren fora lezen, Youtube kijken, banden uitzoeken en verwisselen en juweliers bezoeken verder alvorens het tot een heuse zoldervondst kwam…
Al jaren hoor ik van mijn vader dat mijn opa (die ik nooit gekend heb) een Baume et Mercier had maar dat die waarschijnlijk ooit via een oom of neef in de vergetelheid verdwenen was. Tot het moment dat een paar weken geleden een oude dekenkist met dozen vol foto’s opgeruimd werd… En daar was ’ ie! Sterker nog: een paar slagen aan de kroon en hij ging weer! Niet gek na zo’n 37 jaar in onbruik. Als enige uitgesproken horlogegek in de familie mocht ik 'm natuurlijk hebben 
Het horloge had duidelijk geleefd en was voorzien van een goudkleurige aftermarket band die aan het einde van zijn Latijn was. Bovendien zat er zoveel polskaas tussen de schakels dat alle pennen muurvast zaten, dus tijd voor een vervanger. De zoektocht naar een passende, goudkleurige band a 17mm gaf ik al snel op. Om de kleine 34mm metende, goudkleurige kast wat kracht bij te zetten leek een uitgesproken groene of (donker)rode lederen band mij een goede keuze, en om de keuzevrijheid wat te vergroten moest 'ie 18mm worden. Vervolgens samen met paps, een Stanley-mes en een ijzervijltje de band en pennen passend gemaakt.
Tot slot een beetje Polywatch en tegen alle adviezen in snel een Cape-Cod’je over de kast gehaald, maar meer om te poetsen dan om echt te polijsten en klaar is 'ie!
Dank voor het lezen, en dan nu de foto’s…
Met z’n nieuwe vriendjes in de kist
