Ik heb weer een leuk projectje, een Enicar horloge die van de vader van een collega is geweest. De kast is er niet meer, aangezien die onherstelbaar was beschadigd, en mijn collega gooide ook bijna de inhoud weg toen hij zich realiseerde dat het er eigenlijk nog wel te mooi uit zag om weg te gooien.
Hier wat foto’s door mijn collega genomen (ik zou hem nooit zo op de wijzers neerleggen zelf)
Uiteraard willen we het horloge weer zo goed mogelijk in de originele staat terug laten keren. Ik kon alleen niet zo snel de vergulde kast los vinden, dus ik denk dat we een RVS kast gaan kopen en die bij Haveman laten vergulden.
Het uurwerk liep gelijk, na het richten van de secondewijzer, want die haakte achter de minutenwijzer doordat hij helemaal naar beneden was gebogen. Op de timegrapher echter was het iets minder feest, want de amplitude is erg laag en de snelheid schommelt behoorlijk. Ook is er sprake van een erg hoge beat error.
Maar hij gaat eerst maar eens tot de laatste schroef uit mekaar, en dan met de nodige Moebius smeermiddelen in mekaar.
Dit is wel de eerste keer dat ik een uurwerk van dit type ga doen, maar het ziet er niet al te ingewikkeld uit gelukkig. Ik vind het wel een gaaf uurwerk, sowieso enorm fan van low beat uurwerken, en deze kan een vrij aardige gangreserve halen nog. Het datumwiel heeft ook de karakteristieke open 6 en 9 die ook bij Rolex toendertijd gebruikelijk was. Ik zal van de restauratie af en toe weer eens even een update sturen.
Die is gewoon 29mm buitendiameter, dus er zou op zich vanalles omheen kunnen, maar zeker gezien de sentimentele waarde wil mijn collega dat liever niet. Daarnaast is het een heel mooi uurwerk en is de stem hoogte misschien niet helemaal compatible en moet je daar weer aanpassingen voor gaan doen. Een Enicar kast gebruiken is ook wel het makkelijkst denk ik.
Och, ik heb nog vrij kort ervaring met horlogemaken eigenlijk. Een jaartje of twee en een half nu mee bezig, dus er is nog een hoop te leren hoor, maar ik ben met bepaalde handelingen wel erg handig geworden en een gewoon driewijzerig uurwerk servicen dat lukt me meestal wel. Ik heb veel geoefend op goedkope uurwerken en had op een gegeven moment een paar oude Seiko’s gedaan die eigenlijk gewoon te versleten waren voor woorden. Daarna pakte ik een keer een vrij nieuwe NH35 die door veel te dikke smering vastliep en die liep daarna met een amplitude van boven de 300. Ik liet dit zien aan wat mensen in mijn horloge kringen en die vielen daar stijl van achterover. Dat schijnt vrij hoog te zijn voor een Seiko uurwerk. Nu weet ik ook dat de amplitide ook weer niet gevaarlijk hoog moet worden, maar dit uurwerk liep gewoon prachtig soepel en met een zeer goede gangreserve na de servicebeurt. Mijn basics komen van de no bullshit watchmaker website:
En als je die tips goed opvolgt dan kom je al een heel eind. Daarnaast heb ik inmiddels een aardige werkkamer.
Tja, ik snap dat het lastig is om een foto te maken met de schuifmaat op de juiste plekken, maar ik zie nu een in de wijzerplaat opening, en de andere in de kast…
Eigenlijk dus nog steeds een beetje onduidelijk, zeker gezien het feit dat ik zelf nog nooit zo’n kast in het echt heb vastgehouden.
Als je nou eens beide maten zou kunnen meten, dus de opening (kleinste maat in het metaal) en de ruimste maat?
Ik zie trouwens aan de platte achterdeksel dat dit een kast is voor een handopwinder, de automaten hadden een verhoogde achterdeksel voor zover ik heb kunnen vinden.
Er is overigens inmiddels ook een antwoord gekomen van Watchcare. Heb de maten even doorgegeven, dus wellicht komt daar wel iets uit.
. Succes!
