Wat ik mij al tijden afvraag, omdat ik veel in deze categorie horloges geinterreseerd ben, is in hoeverre verschillende merken de ingekochte uurwerken modificeren en welk niveau ETA bij verschillende merken gebruikt wordt.
Zoals bij de meesten hier bekend zal zijn gebruiken Breitling, Oris, IWC, Tag Heuer, Hamilton en Omega (en nog vele andere merken) ingekochte uurwerken van ETA.
ETA automatische uurwerken zijn per type beschikbaar in vier afwerkingsvormen: Standard, Elaborated (improved), Top en Chronometer, uiteraard oplopend in prijs.
Ik weet dat Breitling B13 (valjoux 7750) en B17 (2824-2) de chronometer versies ETA zijn die dan alnog door Breitling verder worden gemodificeerd om aan de hoge eisen te voldoen. Maar bij vele andere merken die niet chronometer gecertificeerd zijn, (dit zijn de meeste niet), vraag ik me af of het standaard uurwerk of zelfs een lager afgewerkt (dus goedkopere versie) ETA van hetzelfde type wordt gebruikt.
Momenteel draag ik een Oris Schumacher ltd. met het Oris 673 uurwerk eveneens op basis van het valjoux 7750 uurwerk, overigens niet chronometer gecertificeerd (maar loopt wel binnen deze marge’s).:
En ben toch benieuwd in hoeverre Oris uurwerken modificeerd, of dat dit alleen bij een rode rotor blijft. Zo vraag ik me dit af bij vele van de horloges op de markt of die bij mij al gepasseerd zijn.
Nog wat eigen voorbeelden, allen op basis van Valjoux 7750:
Ik kan me niet voorstellen dat bijvoorbeeld Steinhart of Hamilton (en niet chronometer gecertificeerde horloges in het algemeen) ondanks een mooi gegraveerde rotor, chronometer ETA’s in de kast hebben die eventueel ook nog gemodificeerd zijn.
Ik ben benieuwd of iemand hier meer weet van heeft.
ik zou in jouw geval, als je interesse hebt in een bepaald model, gewoon kontakt zoeken met de fabrikant.
Dit is n.l. nogal een wazig gebied waarbij meestal alleen de fabrikant een sluitend antwoord kan geven.
Een merk als Sinn gebruikt b.v. de TOP range van ETA, voor een chronometer certificering moet dan ook worden bij betaald, hoewel vaak het uurwerk wel binnen de chronometer specs loopt, betaal je voor het certificaat.
Er zijn maar weinig fabrikanten die te koop lopen met welke gradatie ETA hun horloges zijn uitgerust.
Wat mij dan zou interesseren, is hoe je het afwerkingsniveau zou kunnen (her)kennen.
Is het zichtbaar wanneer je het uurwerk nader zou bekijken, of zijn er wellicht herkenningstekens in het uurwerk te vinden? Bepaalde coderingen of zo?
Hier ben ik eigenlijk ook wel in geïnteresseerd. Ik zou verwachten dat een deel van deze vraag vooral door de prijs van het horloge beantwoord wordt. Maar helaas is dit geen goede indicatie zoals we onlangs nog een discussie hier hadden over de uurwerken van Tag Heuer.
Ik denk dat als fabrikanten de meest goedkope ETA’s gebruiken voor een model, dat er dan niet mee te koop zullen lopen.
Voor de consument vind ik dat het eigenlijk wel meteen duidelijk moet zijn middels een codering of keurmerk. Maar helaas zal dit niet snel gebeuren.
U heeft helemaal gelijk natuurlijk: de consument moet weten wat hij of zij koopt. Alleen… moet die consument natuurlijk wel op de hoogte zijn van dergelijke details en zie ik een klant ook niet meteen aan de juwelier vragen of de kast even geopend kan worden om zich van de vermeende kwaliteit van de techniek te overtuigen.
Komen er andere consumenten over de vloer, zoals veel goed geïnformeerde en technisch onderlegde forumleden, dan zal een verkoper van nieuwe horloges zich wel tweemaal bedenken hem of haar even een kijkje in het inwendige te gunnen. De hele juweliersbranche leeft immers van het ophouden van de schone schijn: luxe uitstralende winkels en waar het horloges betreft prachtige blingbling-kasten met daarin verborgen de afzichtelijkste kunststof prutswerkjes die vervolgens voor veel te veel geld over de toonbank gaan. De gesloten kast zal om die reden nog heel lang de standaard blijven.
Quote Precicieman,
“De hele juweliersbranche leeft immers van het ophouden van de schone schijn”
+1
En dat is eigenlijk ook wat de gemiddelde consument een beetje wil.Teveel transparantie in deze "emotie’handel is niet goed.Het zou ten koste gaan van de “magie”,en, o ja, de marge van een ieder de er z’n boterham mee belegt.
Het is maar net hoe je dat benadert, en wat voor insteek je zelf hebt.
Voor mij persoonlijk zou het juist een doorslaggevend koopargument zijn, wannneer er getwijfeld wordt tussen meerdere horloges. Welke bied de beste bouwkwaliteit en afwerking voor ongeveer dezelfde Euro’s…
Deze mijneer is aantoonbaar volgens Eta top afgewerkt, terwijl die andere standaard of wellicht enkel de verbeterde versie is. Ik vindt het een gemiste kans van een fabrikant, indien je dergelijke zaken gewoon “in de lucht” laat hangen, en er geen speciale aandacht aan geeft. Wanneer je als maker met passie in je foldertje kan uitleggen wát je aanbiedt, is het voor de meer serieuze horlogeliefhebber een echt overwegingspunt wat doorslaggevend kan zijn.
Bovendien onderscheidt je jezelf ermee van de massa. In plaats van (weer) in standaard kreten te vervallen. Gaap…
Immers, je laat dan ook zien waar nu de centjes van de consument in gaan zitten, jawel meneer/mevrouw in de top afwerking van het Eta caliber, of wellicht een echte chronometerafwerking. Ik zou het wel weten, zoveel mogelijk positieve en steekhoudende details durven geven van je klokkie, er trots op zijn en je daarmee onderscheiden van de rest. En belangrijker nog: achter je product kunnen staan.
Dat zal de plastic uurwerktandwieltjesindustrie wel leren! Dag Tag :+
Binnen de branche doet een zeer oude anekdote de ronde over de vraag waarom uurwerken zo perfect worden afgewerkt om ze vervolgens te verbergen achter een massief stalen achterdeksel (dat was dus voor het ‘glazen tijdperk’ van vandaag). De verklaring: dat is om andere horlogemakers te laten zien hoe oneindig perfect hun voorgangers het mechaniek hebben afgewerkt, respectievelijk gerepareerd.
Moraal van dit verhaaltje: alleen ‘wij’ horlogemakers weten hoe een perfect uurwerk er uit behoort te zien. Klanten moeten dat maar vertrouwen; ze zijn in principe onwetend voor wat de technische finesses betreft en hoeven het horloge alleen nog maar te kopen. Daar komt men al jarenlang mee weg, om de doodeenvoudige reden dat veruit de meeste klanten volstrekt leek zijn op technisch gebied en alleen maar afgaan op merk en uiterlijk.
Het vervelende van de huidige tijd is echter dat door lieden die snel geld willen verdienen misbruik van dat traditionele vertrouwen wordt gemaakt. Dat kan gemakkelijk, want ook de beroerdste kwartswerkjes lopen immers op tijd. En zo wordt menig horlogebezitter pas wakker - en dan alleen nog maar bij toeval - wanneer uiteindelijk blijkt dat zijn of haar voornamelijk met kunststof gevulde kostbaarheid nauwelijks meer waard is dan de energiecel waarmee deze gevoed wordt. Leve de vooruitgang!
Is het nu heel raar om te stellen dat niet-chronometer gecertificeerde horloge’s als Oris, Hamilton, Steinhart en vele anderen (ookal lopen ze binnen de COSC normen) gewoon de “standaard” ETA variant gebruiken en alleen gecertificeerde horloge’s een “chronometer” variant?
Ik denk dat dit best mogelijk is, het prijsverschil moet ergens te verklaren zijn en niet alleen in naam/marketing/emotie/perceptie van de merken.
Of een horloge eventueel in aanmerking zou kunnen komen voor een chronometercertificaat hangt vooral af van de technische en niet de optische afwerking. Simpel voorbeeld: of de spiraal in een uurwerk tot de hoogste nauwkeurigheidscategorie behoort kan een leek, ja, zelfs menig vakman niet zien, maar een aanmerkelijk prijsverschil is er echter wel.
Een uurwerk dat door een fabrikant als ETA in de handel wordt gebracht als technisch optimaal voorbereid voor een chronometertest, zal te allen tijde extra aandacht nodig hebben nadat het bij de opdrachtgever wordt afgeleverd. De basis is optimaal, maar het hangt in hoge mate van de uiteindelijke leverancier van het complete horloge af hoe goed het uurwerk presteert. En het is die tijdvretende eindafwerking door een specialist (vroeger een apart en in hoog aanzien staand beroep) die de uiteindelijke prijs van het horloge bepaalt. Zo ging het vroeger, maar dan zonder al die hoogtechnische hulpmiddelen van tegenwoordig, en zo gaat het eigenlijk nog steeds.
Ik wil graag deze, zie link, discussie/topic op WUS er even tussen door gooien.Vele van jullie zullen m al doorgespit hebben maar voor degene die dat niet/nog niet gedaan hebben.
Voila, leesvoer.
Ik kende de anekdote niet, maar ik kan me er wat bij voorstellen.
Persoonlijk ben ik een grote fan van de zichtbodems, prachtig om dat mechaniek te kunnen zien. Al heb ik er verder weinig kaas van gegeten.
De huidige “plastictrent” stoot me erg tegen de borst, wanneer ik zou weten dat er zoiets in een potentiele aankoop zit, hoef ik het ding absoluut niet meer te hebben.
Wat er ook aan de buitenkant verder opstaat
Ik probeer met mijn gebrekkige kennis van zaken steeds een zo goed mogelijke aankoop te doen, en verder is het toch maar afwachten wat je krijgt. Jammer dat voor een leek eigenlijk niet is te achterhalen welke afwerking een uurwerk heeft.
Zoals ik al eerder schreef, voor mij zou het een koopargument kunnen zijn, wat me echt over de streep zou kunnen trekken. Ik blijf het dus een gemiste kans van de fabikanten vinden, aan de andere kant is er tegenwoordig dus veel te verbergen blijkbaar
Niets is erger voor een horlogemaker dan dat z’n werk door een vakgenoot negatief wordt beoordeeld en iedere concollega die na jou komt zal alleen maar kritiek proberen te leveren op jouw werk om zijn eigen kunnen te accentueren.
Dus is al die perfectie eigenlijk alleen maar bedoeld om vakgenoten de ogen uit te steken en zeker niet om de bezitter van het horloge te behagen. Dat zo’n uurwerk nu wel aan de klant wordt getoond komt een aantal topfabrikanten uiteraard heel goed uit, alleen betekent dit natuurlijk niet dat een dicht achterdeksel per definitie duidt op een minderwaardig uurwerk.
Overigens biedt een glas in het achterdeksel eigenlijk alleen maar nadelen: een risico erbij voor wat de dichtheid van de kast betreft en vooral nadelig voor de toestand van de smeermiddelen, want die zijn vrijwel zonder uitzondering nog altijd uiterst allergisch voor licht.
Ik snap helemaal wat je bedoeld. Volgens mij is dat in ieder vakgebied wel zo, elkaar (vaak onterecht) afkraken. Met dat soort van kritiek, mekaar proberen de loef af te steken, daar heb ik een pesthekel aan. Wanneer iets fatsoenlijk in elkaar steekt, moet je daar onderling als vakbroeders respect voor hebben. En soms is het één niet beter dan het ander, maar domweg gewoon anders. Er leiden immers veel wegen naar Rome, en dus ook naar Zwitserland. Of Japan.
Maar dat is eigenlijk niet helemaal 100% wat ik bedoelde.
Ik bedoel meer dat ik voor een aantoonbare en meer precieze afwerking zou willen en kunnen kiezen als bij aankoop er een duidelijk verschil in afwerking zou zijn tussen een aantal van de te kiezen horloges. Als ik twijfel, zou de beste afwerking mijn uiteindelijke keus in dat geval bepalen, gesteld dat ik beide modellen mooi vind.
Wat ik ook bedoel:
Inferieure kwaliteit met veel plastic afwerking wil ik niet in een automaat.
Dan mag het van mij een quartz zijn van enkele tientjes, dan weet ik wat te verwachten is. Maar niet in een horloge van een zogenaamd gerenommeerd merk wat schaamteloos zijn zakken wil vullen ten koste van de kwaliteit. Een dergelijke klok mag van mij zo het vierkante archief in, en eerlijk gezegd met het merk zelf er meteen achteraan. Kijk, ik snap best dat er soms met een prijs in het achterhoofd concessies gedaan moeten worden, maar niet zoiets aan de man proberen te brengen als zijnde het een topproduct. Maar ach, wellicht moet ik ook gewoon niet proberen de wereld te veranderen.
Ik had al eerder gehoord van het nadeel van zichtbodems. Toch, ik vind het zo mooi om naar binnen te kunnen kijken. Dat is een beetje het kind in me denk ik, die nieuwsgierigheid.
Ik heb een aantal horloges met fantastisch mooie (dichte) achterkanten trouwens.
Zowel de Seamaster bond lmt, als de Eterna Monterey hebben een prachtige gedetailleerde dichte achterkant…
Ik snap heel goed wat je bedoelt, maar in de horlogewereld heb je te maken met de diepgewortelde traditie dat niet de koper maar de fabrikant bepaalt wat de kwaliteit van zijn product zal zijn en welke prijs hij daarvoor vraagt. De koper, die geacht wordt weinig of geen specifieke kennis te hebben. zal degene die het horloge op de markt brengt dus op z’n blauwe ogen moeten geloven, want zelf zal hij er nauwelijks achter kunnen komen met welk mechaniek zijn horloge precies de tijd aangeeft en hoeveel aandacht er daarna nog is besteed aan de juiste gang.
Bij het uitkiezen van een bepaald horloge gaat opnieuw de traditie de boventoon voeren, want de echte liefhebber (en dat zijn de meeste, zo niet alle forumleden natuurlijk) weet eigenlijk wel welke merken van oudsher geen of nauwelijks concessies aan de kwaliteit wensen te doen en dus voor het maximaal haalbare binnen een bepaalde prijsklasse gaan. En diezelfde liefhebber weet ook dat hij voor die zekerheid diep in zijn buidel zal moeten tasten.
Met onbekende, niet uit die traditie voortgekomen (winkel)merken is en blijft het uitkijken en dat geldt ook voor bekende en eens betrouwbare namen die in de periode van algemene malaise op kwarts zijn overgestapt. De tijden van dure investeringen in eigen fabricagemogelijkheden zijn voorbij: veruit de meeste bedrijven ontwikkelen geen eigen calibers (meer) en zijn dus aangewezen op ‘grote jongens’ als bijvoorbeeld ETA. En die leveren werkjes in alle prijsklassen en kunnen daarnaast bij grotere afname ook aanvullende wensen (extra opschriften, speciale afwerkingsniveaus) honoreren. Wat die merken uiteindelijk (kunnen) aanbieden en voor welke prijs is en blijft een kwestie van vertrouwen.
Diepgewortelde tradities, daar verander je weinig aan. En je hebt bovendien een goed punt lijkt me dat je voor kwaliteit gewoon flink in de buidel moet.
Veel voor weinig ging vroeger niet op, en dat is enkel (nog) erger geworden.
Natuurlijk is het de sport een mooie balans te vinden tussen een redelijk betaalbare prijs, en daarvoor de best haalbare kwaliteit te scoren. Niet alles is zo hopeloos als het op het eerste zicht lijkt. Met wat huiswerk lukt dat wel.
Wanneer je jezelf een beetje verdiept in de materie, en zo hier en daar rondvraagt worden een aantal vragen wel beantwoord. Dat een modemerk vaak niet zo best van kwaliteit is, daar zit vaak iets in wat van de meest minimale kwaliteit is.
Verder zal ik me ook neer moeten leggen bij de afwerkingsvraag die ik eerder stelde, als leek kom je daar domweg vrijwel niet achter, zoveel is me nu wel duidelijk geworden. laten rusten dus.
Laat ik me maar troosten met de gedachte dat de (automaat) klokken die ik heb allemaal in elk geval een Eta hart hebben. Dus zowieso van een goede kwaliteit zijn. En dat is ook prima dan. Een mens moet soms ook niet alles willen controleren, of willen weten. Een uitdaging soms voor mij
