Als Nederlander verstoten we tegen best wel veel omgangsregels. We zijn te direct voor vele volkeren, we zijn te formeel voor Israeli’s, te confronterend voor Zweden, te casual voor Britten en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Fransen iedereen schattig onbehouwen vinden.
Punt is dat iedere cultuur z’n eigen regels heeft. En in Nederland zijn de verwachtingen van stukadoors in Twello anders dan die van een architect in Drachten of een reclameexec in Rotterdam.
Ik zou graag bij gelegenheid iets te diepe décolleté’s door de vingers zien. Daar heb ik heel goede redenen voor. Maar in de IT wereld is die kans bar, bar klein.
Een duiker bij business formal… pffff…
This reminder was brought to you by and approved of the Rolex corporation.
In Amsterdam heb ik het woord friet niet vaak gehoord. Wij zeiden vroeger patat: ‘ik ga een patatje eten’ betekende niet één patatje, maar een hele zak. Friet (frites) zeggen ze over het algemeen onder de rivieren, maar ‘patat frites’ mocht in Amsterdam b.v. ook.
Hahahahaha… Als ik in de Voetboogstraat sta, en ik zeg iets in de trend van “Excuseert u mij, jongeman, maar zou u zo vriendelijk willen zijn één van uw fameuze puntzakken verukkelijke frites voor mij te bereiden, graag met een kloddertje piccalilly er bij”, hoop ik dat ze me uitlachen.
Wees gerust, het is volleges mij nog steeds “Hee man, hebbie een patatje oorlog voor me zonder ui?” (ik blijf een provinciaal, dus flip is oorlog waar ik wegkom)
EDIT: Grappig dat dit niet eens off-topic is. Ik zie het verschil tussen etiquette, mores en gewoontes niet zo.
