ik heb inderdaad genoeg niet-zo-heel-erg-duur spul gezien dat ik graag eens om het polsje wil klikken… dus ik heb vooralsnog idd geen directe noodzaak om meteen duizenden euro’s te besteden…
Interessant punt dat je aansnijdt over de ‘premium-mythe’.
Volgens mij is dat sort-of analoog (haha ‘analoog’ ) aan de kwaliteitsopbouw bij audio-apparatuur. Voor een goede set moet je wat investeren, maar het hoeft geen fortuin te kosten. Wil je echter meer dan ga je steeds hogere bedragen betalen voor steeds kleinere ‘winst’ in geluidskwaliteit. Het verschil tussen een systeem van €100 en €1000 is groot. Het verschil tussen een systeem van €1.000 en €10.000 is ook nog flink. Maar het verschil tussen een systeem van €10k of €40k is kleiner, en het verschil tussen €40k en €100k is nog kleiner. Of heb je een andere visie?
Waar in de horlogewereld een aantal bijzondere factoren speelt.
Een horloge is al jaren steeds minder een noodzakelijk artikel aan het worden en steeds meer een luxe goed. En veel merken spelen hierop in door hun producten ook zo te profileren: als een luxe goed of statussymbool. Je ziet dit natuurlijk terug in de marketing/branding maar (of dus) ook in de pricing.
Zo zie je bijvoorbeeld dat de ‘premium’-merken in slechts een aantal jaren zeer stevige prijsverhogingen hebben doorgevoerd. Enkele goede voorbeelden zijn Rolex en Omega. Waar bij dit laatste merk iets bijzonders aan de hand is. Omega was vroeger een middenmoter. Maar in recentere jaren heeft eigenaar Swatch Group bedacht dat men het merk als ‘high-end’ wilde gaan profileren en wordt geprobeerd het steeds dichter richting bijvoorbeeld Rolex te positioneren.
Maar ook met het reëler geprijsde Tissot (ook onderdeel van Swatch Group) zie je een dergelijk ontwikkeling. Logisch; er ontstaat ruimte voor dit merk om ‘omhoog’ te schuiven.
Zo werd dit jaar op BaselWorld de nieuwe generatie PRS516-lijn gepresenteerd; een populaire (en imo geslaagde) lijn met leuke retro-invloeden. De vernieuwde lijn is in een keer tientallen procenten duurder. En de automatische chrono spant de kroon met een prijsverhoging van ongeveer 90%!
Gaat het publiek dit pikken, dan? Bij Omega zeer zeker. Een horloge van dit merk werd sinds begin deze eeuw gemiddeld meer dan 200% duurder.en het merk is nu populairder dan ooit! Bij Tissot? Zou zo maar kunnen. De (vak)pers en blogs zijn laaiend enthousiast over juist die veel duurdere PRS516 auto chrono. En van oorsprong was Tissot ook altijd wel heel scherp geprijsd. Dus misschien was er ook wel ruimte? We zullen het zien.
Overigens zijn de Japanners ook niet vies van prijsverhogingen, hoor. De nieuwe SARX-modellen van Seiko en de TransOcean zijn toch echt wel een stukkie hoger geprijsd dan wat we gewend waren voor dergelijke modellen. Maar ja, ze zijn fraai gemaakt en Seiko-prijzen waren eigenlijk ook al jaren gewoon bijna gênant laag, voor een kwalitatief heel goed product. Prijzen waren zelfs zo laag dat ik meerdere mensen ken die niet eens serieus wilden kijken naar een Seiko. En absurd genoeg, nu de prijzen wat stijgen, worden Seiko’s ineens iets interessanter…
Tja, het blijft een apart wereldje, die horlogewereld…
Je zegt het semi-expliciet maar als ik je goed begrijp bedoel je dat die prijsstijgingen dus pure marketing waren, en niet gepaard gingen met kwaliteitsverhoging.
Deel van die marketing was deze briljante cut uit Casino Royale, die sterk impliceert dat Rolex en Omega op één lijn zitten.
) aan de kwaliteitsopbouw bij audio-apparatuur. Voor een goede set moet je wat investeren, maar het hoeft geen fortuin te kosten. Wil je echter meer dan ga je steeds hogere bedragen betalen voor steeds kleinere ‘winst’ in geluidskwaliteit. Het verschil tussen een systeem van €100 en €1000 is groot. Het verschil tussen een systeem van €1.000 en €10.000 is ook nog flink. Maar het verschil tussen een systeem van €10k of €40k is kleiner, en het verschil tussen €40k en €100k is nog kleiner. Of heb je een andere visie?
