Dat is inderdaad vrij duidelijk als je ze naast elkaar houdt. Op foto niet altijd.
Dan heb je ook de afwerking en nauwkeurigheid van het binnenwerk. Niet top, wel degelijk en robuust.
En boterzacht bij het opwinden. Daar kunnen Sellita en Breitling nog iets van leren.
Ook zijn de Presages meestal vrij groot/dik, een gevolg van de NH35 die ze meestal gebruiken.
De glaasjes zijn geen safier bij de goedkopere modellen.
De wijzerplaat is bij de meeste Presages wel zeer goed in zijn prijssegment.
Al bij al levert Seiko een sterk totaalpakket af voor die prijs.
Welkom! En misschien haal je hier nog antwoorden uit:
Voor mezelf sprekende begon die fascinatie al best vroeg. Waarschijnlijk als vanaf het klokkijken. Zonder enig benul was het krijgen van mijn eerste horloge van mijn opa een belangrijke gift (en later het tweede ook). Het zal me altijd bij blijven. Ik was heel resoluut in hoe het eruit moest zien als jongetje: rechthoekig (wij zeggen nu tank), goud(kleurig), Romeinse cijfers, leren bandje. En zo liep ik met een unbranded quartz tank om mijn pols op de basisschool (anderen hadden veelal horloges die konden piepten met knopjes enzo, dat vond en vind ik verschrikkelijk) die, als ik het me goed herinner, uit de kassavitrine van de DA kwam of iets dergelijks. Ik heb het nog steeds, en zou het nooit meer dragen. Maar gedragen heb ik het. Waar kwam die fascinatie vandaan? Of die gekke lijst van eisen voor een jonge jongen (moet toch ruim onder 10 zijn geweest)? Misschien het belang dat er via mijn opa aan werd gehecht, maar ik kan mij niet herinneren dat horloges nou voor hem persoonlijk zo’n groot ding waren.
Welkom! Ik had geen idee dat dit een kennismakingstopic was . Wel goede vraagstelling.
Voor mij wel en het is iets wat ik kan overdragen aan mijn dochter vanuit mijn toekomstige erfenis. Dat is toch mooier dan geld en alle belachelijke erfbelastingen die daarop volgen. Ze groeit nu op met wat ik draag en maakt onderdeel uit van de gezamenlijke herinneringen. Dit besef kwam pas toen ik mijn schoonmoeder een Rolex van haar vader tevoorschijn zag halen. En dan ook niet de minste. Deze nam ook al vele mooie verhalen met zich mee. Dat hoop ik ook voor mijn dochter. Sindsdien houd ik dat wel in mijn achterhoofd.
Een Seiko Presage is geweldig. Ik heb helaas een voorkeur voor horloges waarvan ik ook liever had dat ze een paar honderd euro zouden kosten. De waarde is dus niet de insteek van mijn collectie. Wel hoe het gemaakt is, wat het verhaal erachter is en het moeten niet horloges zijn die je in ieder dorp kan kopen. Het moet speciaal voelen.
Dank voor alle leuke antwoorden. Ik was nog even aan het denken en ik ben erg gecharmeerd van merken die alles in house doen maar kwam er achter dat dat er niet meer zo veel zijn! Ik meen Citizen nog wel maar zelfs de grotere Zwitserse merken niet meer, maar wellicht vergis ik me?
Om te beginnen top dat je na 7 jaar overstag bent gegaan .
Verder is het bij mij zo dat ik op diverse manieren naar een horloge kijk. Veel merken, en dat hoeven niet altijd de dure te zijn hebben een hele geschiedenis achter zich. daarnaast zie ik wel degelijk verschil tussen diverse horloges. Zeker wat betreft afwerking e.d. Maar eerlijk gezegd ben ik verslaafd wat ik niet erg vind hoor. Maar kan zowel een goedkoop als een duur horloge waarderen. Dus ik kan echt lang en vaak naar mijn horloge kijken. Niet perse voor de tijd als ik thuis ben, dan kijk ik op een wandklok van ruim 100 jaar.
Wil je natuurlijk welkom heten op dit leuke en inspirerende forum, lekker veel lezen en op je gevoel af gaan
Dit hoor ik vaker, maar klopt in mijn ogen niet. Wat dacht je van manchetknopen, of een mooie das? Handgemaakt pak, riem of leren schoenen? Trouwring en zegelring? Een portemonnee wordt ook nog door veel mannen gedragen.
Nee, het horlogevirus heeft met meer te maken dan enkel “enige sieraad die een man kan dragen”.
Een horloge kan het makkelijkst worden gedragen.
Manchetknopen kan je alleen bij een net overhemd of pak aan, luxe schoenen alleen als ik weet dat ik niet door gras of modder moet banjeren. Een dresswatch kan ik ook gewoon aan als ik in mijn pyjama op de bank zit.
Hmmm, even in de geschiedenis gaan graven om de oorzaak van deze kwaal bloot te leggen.
Ik ben vrij technisch opgevoed, al van jongs af aan … prutsen met lego, tanwielen, elastiekjes, elektromotortjes, …
rond mijn 8j oud vond ik ooit een zilveren zakhorloge in de kast bij mijn tante. Fascinerend die tandwielen.
rond mijn 9 kreeg ik een heuse casio die mijn vader meebracht uit Maleisië
op mijn plechtige communie kreeg ik zo’n stoere G-shock
toen ik meer ging sporten kocht ik een Polar met hartslagband
tijdens mijn ingenieursstudie zag ik bij (rijkere) medestudenten een Omega Seamaster en een Tag Heuer Linkchrono, prachtige horloges
zelf toen naar Chinese skeleton meuk zitten kijken, maar nooit gekocht.
met mijn eerste loon wel wat modemerken gekocht (Esprit, Pierre Cardin, …)
Maar de fascinatie voor tandwielen bleef wel …
In 2011 was ik met een MBA bezig, omgeven door mensen met Omega Speedmaster, Omega De Ville chrono, TH Carrera, TH Monaco, Maurice Lacroix Chrono, … Zelf toen een Longines Chrono gekocht als trouwhorloge.
In de jaren erna ook zitten kijken naar Junghans Max Bill Chrono en Junghans Meister Chrono. Niet gekocht toen.
In 2015 wel een SKX173 gekocht, god wat heb ik daar lang over getwijfeld. Was nochthans sinds 2009 al bezig met diepzeeduiken.
Toen in 2020 mijn Longines stil lag door een loszittende schroef, en de secondenwijzer van mijn SKX was losgekomen heb ik een Garmin gekocht. Onder de indruk van wat het kan, maar toch niet hetzelfde.
Begin 2022 beide horloges laten reparen. Bij toeval kreeg ik toen een link op mijn gsm naar dit forum waar toen een Max Bill Chrono te koop stond. Toen barste het los
Hmm. Ben ik niet met je eens. Sieraden zijn voorwerpen die gedragen worden ter versiering van het lichaam of kleding. Een das, handgemaakt pak, riem, schoenen zijn kleding en geen sieraden.
.
