Precies mooi op tijd heb ik de Fiffer een week terug op zaterdag ontvangen, zodat ik er op maandag mee op vakantie kon. Top geregeld @Linus41 en @Sjoerd_K! 
Zo kon ik lekker in de donkere tent naar het horloge kijken, aangezien het is voorzien van veel lume. Omdat ik al de eerste dag van de vakantie mijn telefoon in de wc heb laten vallen heb ik geen plaatjes geschoten, dus dit wordt vooral een verbaal en, waarschuwing: zeer egocentrisch verhaal. 
Mijn meningen tot dusver:
-
Kast. Deze 5 heeft een weinig aanstootgevende en simpel afgewerkte kast. Ik houd ervan. De kast is redelijk tijdloos. De verschillen met mijn vijfje uit de jaren '60 zijn miniem en komen mijns inziens neer op een iets hogere lunette voor het vlakke glaasje ten opzichte van het plexiglas, iets hogere zijkanten ten opzichte van een smallere zijkant en een boller achterdeksel en een vierkante uitsparing voor de (duidelijker aanwezige) kroon in plaats van een ronde. Door de zichtbodem kun je de 7S26 zien: een feest van pure functionaliteit en goedkope massaproductie.
-
Wijzerplaat. De donkere wijzerplaat is erg sportief en straalt vrije tijd of fysiek werk uit. Ik ben niet bepaald stoer of zo, maar dat voel ik me met dit horloge toch wel een beetje.
Ik ben het type dat altijd in spiegels en vensters zichzelf bewondert, en met dit horloge (en een in de loop van de vakantie steeds roderbruiner wordende arm) was ik best tevreden met wat ik zag. -
Cijfers en wijzers. De twaalf grote cijfers kunnen mij na een week nog altijd niet bekoren. Hetzelfde geldt voor de elegante vorm van de wijzers, die wat mij betreft niet past bij dit horloge.
-
Band. De band is een millimeter dikker dan de banden die ik gewend ben. Dat vond ik in eerste instantie best even een drempel, maar ik ben er nu aan gewend. De glimmende delen maken het horloge juist nog een slag sportiever in mijn ogen, dat had ik niet verwacht.
Ik vind de band erg stroef ten opzichte van mijn oudere Seiko’s, maar als ik het horloge eenmaal draag, merk ik daar niets meer van. Of het door de stroefheid van de band komt, of door de lengte van de sluiting (ogenschijnlijk niet kort of zo) weet ik niet, maar ik krijg het horloge maar nét over mijn hand heen. -
Sluiting. Ik draag over het algemeen wat oudere horloges, met een simpele sluiting die gewoon dichtgevouwen blijft door z’n eigen spanning. Zo’n simpele sluiting klapt open als je ergens ook maar een tel achter blijft hangen. Deze vergrendelde sluiting doet dat niet. Dat is een prettig idee.
Ik vind het een leuk horloge, en mijn perspectief op toekomstige aankopen is zeker veranderd. Ik weet nu zeker dat ik een vijfje met deze kast helemaal mooi vind. Ik sta nu ineens open voor zwarte wijzerplaten, maar wil wel graag eerst nog eens een glanzend blauwe proberen. De twaalf elf grote cijfers zijn voor mij een definitieve reden een horloge niet te kopen. Misschien dat half indices en half cijfers of alleen cijfers op de twaalf, drie, zes en negen wel kan.
Hier dan toch nog twee plaatjes van de Fiffer samen met de twee Seiko’s uit mijn verzameling die er volgens mij het meeste verwantschap mee hebben, al zijn ze wat ouder. Beide zijn (dan toch althans onder de motorkap) vijfjes: een 6119-8020 uit de jaren '60 en een 6309-8020 uit de jaren '70.
Bedankt @Vantage en Sjoerd voor de invulling van dit initiatief. Ik vermoed dat het voor mij met de nieuwe Fiffer een meer leerzame ervaring is dan met de originele Fiffer, die voor mij wat meer ‘bekend terrein’ leek te zijn. Nou, iedereen die het tot hier heeft volgehouden: bedankt voor het lezen, ik ga nog een weekje van de Fiffer genieten.
