Yup, zo werkt het bij mij ook. Nix stille dromen en verlangens, wanneer de verkoper zo vriendelijk is, meteen dezelfde avond nog even ophalen…
Op dit moment wil ik echter een horloge welke gewoon niet leverbaar is en dat is andere koek. 
Al “braaf” wachtend, lijkt de drang om dan maar andere horlogs te flipperen af te nemen dus misschien ligt daarin wel een oplossing? 
Je geeft zelf het antwoord al.
Ik ben aan het ontconsumeren.
Heb net nog een zwerver 2 Euro gegeven.
Het enige wat ik bij me had want de rest is allemaal plastic.
Wat ik echt mooi vind is exclusieve vintage en dat is ver boven
mijn budget en dan is aanschaf out of the question.
Ik heb al zo’n 12 horloges, van alles wat, ik vind het wel
gesneden zo.
Plus er zijn nog andere hobby’s, dan moet je kiezen.
Misschien helpt het om in huis rond te kijken naar al je spullen die je hebt verzameld, en hoeveel daarvan je eigenlijk nodig hebt, of die je een goed gevoel geven. Weinig wat mij betreft. Gelukkig heb al niet zoveel omdat ik klein woon.
Een paar weken geleden was hier een leuke post over de fasen van horlogeverzamelen, uiteindelijk was de laatste fase “settle with the one”, en die vond ik wel mooi gevonden. Gewoon lekker genieten en HF vaarwel zeggen. 
Ach dit is heel herkenbaar, maar als dat ons enige “mankement” als man…
Als ik kijk naar vrouwen dan mogen we van geluk spreken. Die hebben veel meer om zich druk te maken. (kleding, schoenen, kleding, schoenen, tassen, schoenen, kleding…) 
Proust: “men heeft slechts datgene lief wat men niet (geheel) bezit”
Daar zeg je wat … wat zou gebeuren als ik hier even niet meer kom? Minder impulsen … nog niet zo’n gek idee eigenlijk! 
Je kan de zaken ook anders benaderen.
Ipv het zoveelste nieuwe duik horloge. Ga eens een cursus duiken volgen waarbij je je huidige duik horloge ook echt gebruik als duik horloge.
Of ipv een speedy omdat je de connectie met nasa voel. Koop een ticket naar de usa en bezoek daar musea met de space shuttle en de saturn V zodat je die eens in het echt heb gezien.
Dit is een goed antwoord, daar ben ik iets mee.
Dan is het geen hobby meer, dan heb je gewoon een horloge wat je draagt. Wat prima is, trouwens.
Ikzelf zit in een settle with the box fase. Ben met andere dingen bezig, en draag m’n horloges gewoon graag. M’n vintage itch got scratched, ik heb twee duukerts, een pilot, wat marine achtige dingen, een paar moderne dress horloges en wat explorer-achtige dingen en ik vind het wel best zo. Het is een leuke mix van quartz, autmaat en handwinder.
Zodra de Pellikaan geleverd is houdt het voor mij een beetje op voorlopig.
Hahaha… Hoe kon ik 'm missen… Ja, het moet je joy sparken natuurlijk. 
Ik betrap mezelf er op dat ik dat niet alleen met horloges heb…
Sinds ik lid ben van dit forum wil ik telkens andere horloges, ik koop ze niet want ik heb er geen geld voor maar ik wil ze wel.
En nu ik op zee zit kan ik niks kopen maar zie ik wel telkens horloges voorbij kopen die ik erg graag zou willen hebben.
Vet irritant joh.
It is all about the chase. Als ik mijn heilige graal zou bezitten, bijvoorbeeld een YG Skydweller, dan denk ik dat het plezier snel afneemt. Begeren is iets heel belangrijks in het leven als je het mij vraagt.
Ik ben er voor mezelf wel achter dat er een aantal ‘blijvers’ zijn in de huidige collectie en er nog een aantal, waar ik minder binding mee heb, mogen vertrekken. Uiteindelijk komt het bij mij neer op upgraden van de collectie.
Hoeveel van wat ik nu heb draag ik eigenlijk nog? Denk te eindigen met een stuk of 5, voor binnen mijn budget, mooie horloges. Wil ik dan iets anders dan zal er toch weer iets daarvan moeten vertrekken anders loopt het ook financieel de spuigaten uit. Heb al vaak gedacht: als ik die heb, dan is t goed en ben ik voldaan. Blijkt niet zo te werken bij mij. Daarom moet ik ergens een grens trekken. Leef ook nog samen hè, kan niet alles maken qua horlogeaanschaf.
Zeker weten?? 
Yup.
Ik kan dit niet bewijzen, maar ben zelf van mening dat evolutionair van aard is. Het is slechts een vrij recente ontwikkeling dat het bestaan van tenminste een flink deel van de mensheid niet meer gedomineerd wordt door schaarste. Sinds de Industriële Revolutie misschien, of zelfs nog recenter: de periode van overvloed na WWII.
Maar tegelijkertijd zijn wij behept met genen die het resultaat zijn miljoenen jaren evolutie en die ons onder andere ‘vertellen’ om de graaien-graaien-graaien wanneer het kan: je weet niet wanneer (en of) je volgende maaltijd komt. Die instelling bood de beste kans om te overleven totdat je je kon voortplanten.
Ik denk dat veel van de vormen val overconsumptie van horloges, eten etc. etc. daarop terug te voeren zijn: onze genen die ons vertellen te willen pakken wat je kunt, terwijl we in een wereld leven waarin het als het ware niet opraakt.
Het is dan fijn om soms weer te merken dat we meer zijn dan een zak genen, en zulke impulsen kunnen weerstaan. Soms.
Dat is zo; wij moeten continu vooruit(kijken).
Dat gezegd hebbende bedenk ik mij dat een horlogehobby / -verslaving / -neurose dan eigenlijk gewoon overmacht is. Sterker nog, zou tegenstribbelen en weerstand bieden een ongezonde manier zijn om controle te willen uitoefenen?
Kortom, kopen maar! 
