Het gros van jullie herkent het wel. Je ziet wat moois en je wilt het. Het liefst meteen. Dat kan ook wel als je wat anders weg doet, maar dat doe je liever niet. Na een aantal dagen ben je er overheen en ben je blij dat je niet toegegeven hebt.
Een aantal dagen/weken later wil je weer wat anders, zelfde verhaal…
Niet echt flipperitus dus, daar je niet daadwerkelijk doorzet, maar toch wel een aandoening.
Komt dit voort uit de Westerse, onverzadigbare manier van leven, waar men constant geconfronteerd wordt met groter en beter via social media, of is er wat anders aan de hand?
Tja, zonder die drang naar meer en anders zouden we nog steeds leven als indianen in het oerwoud.
De eerste stoom machine, eerste schip, piramides, enz allemaal gebouwd door mensen die meer wilden.
Dus geef er aan toe, het zit in onze natuur.
En tuurlijk. Opa zag vroeger eens in de zoveel tijd een advertentie in een krant. En wij zien 3 keer per minuut via internet een reclame. Dus dat speelt er lekker op in.1
Ik heb die “does it spark joy?” nonsense 5 minuten uitgeprobeerd.
Toen ik ontdekte dat ik al snel zonder tandenborstel, wc-papier, ovenwanten en afwasmiddel kwam te zitten ben ik ermee opgehouden.
Er zijn momenten waarop ik dacht die fase voorbij te zijn. Met de wijsheid die de tijd mij heeft gegeven dacht ik dan afstand te kunnen nemen van het flipperen. Ik wist immers precies wat ik wilde en had het allemaal al een keer gezien.
Dat soort moment van reflectie en bezinning worden altijd kort daarna afgewisseld met intense flipfases. Ik ben ooit van een iets grotere collectie van horloges gegaan naar een kleinere collectie exclusievere horloges. Ik ben ook van vintage naar meer modern gegaan én van een nadruk op duikhorloges naar chronografen (die laatste is het meest recent).
Ach ja. Als je er maar lol in hebt en een beetje maat kunt houden waar dat nodig is. Bovendien, tussen al het flipperen door kom je ook wat blijvertjes tegen. En daar doe je het voor.
Met een mooie Engelse term heet het dat je lijdt aan de behoefte aan instant gratification. Je kan ervan genezen. Ik ben een levend voorbeeld. Zei ze op lichtjes pedante toon
Gewoon even bedenken hoe lang je hebt moeten werken voor dat bedrag. Dat is mijn medicijn tegen dit syndroom, en het is voor mij uiterst effectief gebleken.
Maar wel een leuke.
Ik ben ooit van een iets grotere collectie van horloges gegaan naar een kleinere collectie exclusievere horloges. Ik ben ook van vintage naar meer modern gegaan én van een nadruk op duikhorloges naar chronografen (die laatste is het meest recent).
