Florent Lecomte is een Franse horlogemaker uit Morteau, in het hart van de Jura, waar de Franse horlogetraditie al generaties lang leeft. Wat zijn verhaal bijzonder maakt, is niet alleen de kwaliteit van zijn werk, maar ook de plaats waar hij dat doet. Morteau is namelijk dé referentie op het gebied van horloge-opleiding in Frankrijk. De plaatselijke horlogemakersschool, het Lycée Edgar Faure, geldt als een broedplaats voor talent — namen als Rémy Cools en Théo Auffret, inmiddels bekende gezichten in de wereld van de onafhankelijke horlogerie, zijn daar afgestudeerd. En als je die namen nog niet kent, wordt het echt tijd om ze eens te googelen, want zij vertegenwoordigen de toekomst van het ambacht.
Lecomte zelf staat reeds jarenlang voor de klas aan diezelfde school. Hij leerde jonge vaklui de precisie en discipline die nodig zijn om een uurwerk te maken dat niet alleen technisch correct is, maar ook ziel heeft. Dat hij ondertussen onder zijn eigen naam een horlogemerk heeft opgebouwd, maakt zijn verhaal nog mooier. Hij creëert de ambacht niet alleen hij draagt het ook door. Terwijl hij in zijn atelier in alle rust aan zijn eigen creaties werkt, blijft hij zich inzetten om een nieuwe generatie horlogemakers te vormen. Zo ontstaat een levende continuïteit: meester en leraar in één persoon.
Lecomte’s benadering is volledig ambachtelijk. Hij maakt jaarlijks slechts een tiental horloges, allemaal met de hand afgewerkt. Elk onderdeel dat hij zelf kan maken, doet hij ook zelf: bruggen, balansen, wijzerplaten, wijzers, zelfs de schroeven worden met zorg gepolijst. Zijn stijl verwijst duidelijk naar de klassieke Franse meesters zoals Breguet en Berthoud, maar zijn ontwerpen ogen tegelijk eigentijds door hun opengewerkte architectuur en balans tussen techniek en esthetiek. De afwerking is traditioneel op het hoogste niveau: handgepolijste anglage, zwarte polijsting, en scherpe binnenhoeken die enkel met de hand te realiseren zijn.
Zijn eerste creatie, de Series 1, was een bewuste oefening in herinterpretatie van een klassiek uurwerk. Hij vertrok van een eenvoudig handopwind-kaliber, dat hij grondig hertekende en voorzag van eigen bruggen en decoratie. De wijzerplaat is deels opengewerkt zodat de hoofdveer zichtbaar blijft — een knipoog naar de mechanische schoonheid van het binnenwerk. De productie was extreem beperkt, slechts 10 exemplaren, en bedoeld voor verzamelaars die het vakmanschap wilden ondersteunen.
Met de Series 2 toonde Lecomte zijn groei als onafhankelijke horlogemaker. Dit model kreeg een volledig door hem ontworpen balanswiel, dat prominent zichtbaar is aan de wijzerplaatzijde. Dat element bepaalt het gezicht van het horloge. De kast is 41 millimeter groot, volledig handgepolijst.
Lecomte werkt alleen, in een tempo dat hij zelf bepaalt. Hij wil onafhankelijk blijven, zonder concessies aan kwaliteit of aandacht. Dat betekent ook dat hij niet produceert voor groei of winst, maar uit liefde voor het ambacht. Zijn klanten weten dat en respecteren het: elk horloge is een persoonlijke samenwerking tussen maker en drager.
En nu is het tijd om even stil te staan bij wat beelden.
Enkele overzichtsfoto’s, maar vooral een paar macro’s die pas écht laten zien wat woorden nauwelijks kunnen beschrijven: de sublieme afwerking. De handgepolijste anglage schittert in het licht, de randen vloeien als vloeibaar metaal, en de scherpe inward angles getuigen van een meesterschap dat bijna verdwenen is in de moderne horlogerie.
Zulke verfijning zie je tegenwoordig nauwelijks nog, zelfs niet bij de grote namen. Patek Philippe, Vacheron Constantin of Audemars Piguet… allemaal prestigieus, zonder twijfel, maar dit soort minutieuze handafwerking tref je daar enkel nog aan in hun allerduurste haute horlogerie-stukken. En zelfs dan… zelden met de puurheid en het gevoel dat je hier ziet.
De Series II
