Ja jij hebt echt wel je grail horloge gekocht. 
Ik kijk alweer uit naar de grote Speedy GTG! 
1 like
10 jaar lang elke AD over de hele wereld platgelopen op zoek naar een Daytona, en 10 jaar lang ben ik vriendelijk uitgelachen…
Toen ik mijn scheiding wilde vieren heb ik bij een NL’se AD alles wat hij in de winkel had liggen gepast, maar het juiste horloge zat er niet bij. De licht wanhopige verkoper vroeg na 1,5 uur: “waar zou je nou echt blij van worden?” Als reactie op mijn “10 jaar zoeken naar een Daytona” verhaal bleef het even stil…
“Ik heb er eentje beneden in de kluis liggen…”
Nodeloos te zeggen dat de rest van het verkoopproces in recordtijd was afgerond 
Inmiddels alweer zo’n 12, 13 jaar op de pols.
17 likes
Mooi verhaal. Anderhalf uur passen is wel erg lang. Gelukkig zijn goeie verkopers zo geduldig. Bij Rolex wordt dat geduld tegenwoordig ook van de consument verwacht.
1 like
Dat vond de verkoper geloof ik ook, hij was er wel klaar mee haha
Gevoel was bijzonder toen ik mijn IWC kocht. Nooit gedacht dat zoiets me zou lukken.
Datejust heb ik niet lang naar gezocht, wel even snel in mijn pauze opgehaald 
.
Sub kopen vond ik een mooie ervaring.
Alles heb ik nog in uitmuntende staat, IWC net terug van onderhoud. Doe ik overigens nooit meer bij IWC zelf. Niet voor dit topic.
En door naar de volgende
Ik voelde me zo…
Of ik em nog heb? Heb nog 8 smp erbij 
3 likes
Zeker weten, het gevoel dat er iets aan gaat komen maakt dat ik kriebels in mijn buik krijg. En dat heb ik nu nog steeds, kan soms heel lang naar mijn horloges kijken. Alleen de horloges van die vakantieveilingen heb ik maar verstopt 
. Morgen eindelijk D-day, moet je nagaan maanden kriebels in je buik. Ik heb niet zoveel horloges, maar kan nog steeds van elk horloge genieten
2 likes
Voor mij was mijn astron 
Nog steeds zeer blij mee, ik was als een kind in de speelgoedwinkel die na lang wachten kreeg wat hij wilde
.Nu op naar een GS, zijn we ooit klaar?
4 likes
2 likes
Dat !
Hmmm, heb ik niet echt, kan best wel lang erover nadenken wat het moet worden, maar eigenlijk zijn het bij mij gewoon impulsieve aankopen.
Ben ik dan ook wel heel tevreden mee en verkoop niks.
Het maak dan ook niet uit wat, een aankoop van 500,- kan voor mij net zoveel betekenen als die van 20k.
De Casio vintage die ik van mijn zoon heb gekregen, is eigenlijk misschien wel mijn dierbaarste bezit.
1 like
Doekje
En toch is dat voor mij altijd nog een hoop meer dan waar ik me comfortabel bij voel. Wat blijft hangen lijkt ook vaak bij vlagen te komen. Het belangrijkste is kunnen onderscheiden wat je enorm waardeert en wat je echt waardeert te bezitten. Dat verschil vind ik vaak moeilijk en daarbij komt nog dat prijs en beschikbare middelen daarbinnen een enorm verstorende factor zijn.
1 like
Dat zijn de betere ervaringen!
1 like
Dat komt misschien ook omdat die eerste in mijn beleving althans een stuk begerenswaardiger is.
Mijn inkomen/uitgaven balans is inderdaad een enorme motivatie om horloges niet te kopen 
1 like
Die was van mijn radar (lees wishlist) verdwenen maar staat er na jouw bericht weer op 
1 like
Er is eigenlijk nooit een horloge geweest dat ik al heel lang wilde hebben, in de zin van dat ik er over nadacht maar het niet onmiddellijk kocht. Bij één horloge moest ik een maand wachten op de levering. Het voelde goed toen dat horloge werd bezorgd. Het horloge was precies zoals ik het verwachtte. Ik was er blij mee, en ben dat nog steeds. Even blij als met alle andere horloges die ik heb gekocht. Had er dus geen bijzonder gevoel bij, anders dan dat ik er blij mee ben.
Ik heb hier nog eens over nagedacht… Eigenlijk is het enige horloge waar ik echt lang naar toe heb gewerkt de Grand Seiko Shunbun. Dat begon met de Snowflake die ik in 2017 voor het eerst in Düsseldorf zag, maar het net niet was. Vervolgens veel omzwervingen in GS land gemaakt, om met vier Grand Seiko’s te eindigen. Twee quartz, een handopwinder, en de Shunbun Spring Drive.
Mijn fascinatie met dit model begon zodra ik op Worn and Wound de lancering van het US-only model voorbij zag komen. De vier seizoenen werden in dat artikel aangekondigd, en de roze trok me vanaf dag één. Ik heb daar dus ruim drie jaar over nagedacht, zeker ook nadat ik er bij Kremer in Emmen eentje gepast had.
Mijn gevoel toen ik 'm had? Niks. Ik trok 'm uit de doos bij me thuis, maakte de bracelet op maat, en deed hem om. Dat krijg je met postorder-bruiden die zomaar op je mat ploffen. Geen aankoop-ervaring. 
Maar man, wat is dit mooi wanneer ik het omdoe. Da’s iedere keer genieten.
Uiteraard nog steeds in huis.
8 likes