Mede HF’ers, ik heb een vraag aan jullie: Hoe voelde het toen je dat horloge die je al zo lang wilde eindelijk had? Was de weg er naar toe het waard, of viel hij heel erg tegen? Heb je dat horloge nog steeds of heb je je zinnen gezet op iets anders?
Ja dat hoor ik vaak. Als je lang bezig bent geweest met sparen/zoeken blijf je als je hem eenmaal hebt met een gevoel zitten van “was dit het”. Voor mij, hoewel ik nog een prille hobbyist ben, is dit ook wel een beetje herkenbaar.
In het begin voelt het zeker altijd lekker! Voor mij is dit wel herkenbaar. Als dat gevoel er niet is is er een dikke kans dat je een miskoop hebt gedaan.
De jacht naar de volgende is altijd prachtig, heb ik het eenmaal, over het algemeen weer snel door zoeken naar de volgende.
Zo blijft de collectie steeds aan het veranderen😉.
Dat ik uiteindelijk tegen het horloge aanloop dat altijd ergens in het achterhoofd aandacht bleef vragen wil niet zeggen dat er niet meer van dat soort horloges zijn. Ik word wel wat selectiever merk ik.
Echt op zoek naar ‘dat ene horloge’ ken ik niet en zal ik niet snel doen denk ik.
Edit: het hebben van de zaak is voor mij niet het einde van het vermaak.
Daar ben ik dus ook een beetje bang voor. Wil al jaren een speedmaster (wat voor mij erg veel geld is) maar ben bang dat ik wellicht buyers remorse krijg.
Ik verzamel ze niet hoor, de gouden regel die voor mij het beste werkt, het houden bij drie horloges.
Komt er weer een andere, moet er eentje weg.
Gewoon weer door verkopen, soms beetje verlies soms beetje winst.