ja, euh… 
1 like
Komaan dat is maar een paar jaar geleden. 
1 like
ik weet nog dat jij één van mijn eerste horloges hier kocht en dat stond 3 dagen later ook weer te koop… snapte er geen moer van toen… 
5 likes
Begin eens bij die bloedmooie GS. Wat is het verhaal daarachter?
Dan plug ik hem even voor je. 
Lekker, heel lekker.
En dan komt de jeuk naar iets anders en jeuk is erger als pijn 
2 likes
ik wil een nog mooiere GS (en toevallig ook nog waardevoller) maar ook relatief beperkte middelen dus…
2 likes
12 likes
ai, die was ik uit het oog verloren, maar wat een leuk ding blijft dat 
1 like
Blijft een topper idd heh 
1 like
Ah yes…onze Inox
1 like
Ik ben al wat ouder. Dat betekent dat ik de maanlading in 1969 heb meegemaakt. Ik was toen 13 jaar oud. En ik hield er een echte liefde aan over voor het merk Omega.
Ik heb bij mijjn voorstelrondje, nog niet zo erg lang geleden, uitgelegd dat ik verleifd, getrouwd en gescheiden ben. Ik heb vier kinderen grootgebracht en toen waren er geen financiële mogelijkheden om zelfs maar te denken aan het aanschaffen van een Omega horloge, maar na mijn scheiding veranderde dat.
Ik heb toen eerst de Seamaster nieuw op staal gekocht, maar mijn echte liefde was en is de Speedmaster en die kwam er bijna een jaar later. Ook nieuw op staal. Ik heb hem nog steeds en draag hem regelmatig en kijk dan vaak met een verliefde blik ernaar. Kan er intens van genieten.
En soms als ik naar hem kijk, dan denk ik nog wel eens terug aan die maanlanding in 1969…
33 likes
Hier is eigenlijk maar één woord van toepassing: volgende!
Te snel getypt en niet gecontroleerd.
Maanlading moet natuurlijk zijn: maanlanding.
En verleifd moet zijn verliefd.
Meer…
1 like
Tja…
3 likes
Mijn aankopen zijn meestal aardig lang doordacht. Ik koop niet zomaar in een impuls. Dus Jah bij iedere aankoop heb ik altijd wel een vlinders in mijn buikgevoel zeg maar.
Wat voor mij belangrijker is een blijvend gevoel. Zo heb ik bij mijn explorer vaak, een vlinders in de buik gevoel. Als ik hem op mijn pols zie. Want voor mij is die maat echt perfectie. En bij mijn santos, heb ik zo’n gevoel. Wanneer ik hem ‘s avonds af doe, er nog even met bewondering naar kijk en vervolgens op berg in de doos.
1 like
Dat verschilt nog wel eens. Ik heb de statistieken eens nageslagen en van de zeventien horloges die ik de afgelopen twee jaar kocht heb ik er nog drie.
Dat was drie keer een feestgevoel wat niet meer wegging, vier keer een feestgevoel wat wel weer wegging en tien keer gewoon teleurstelling.
Ik zoek toch wel die blijvende verwondering dat elke keer als je kijkt hoe laat het is je ook denkt: ‘potverdorie dat is een toch een retegaaf horloge’
2 likes
Het verschilt bij mij ook, zoals bij velen. Ik heb er een paar waar ik nu nog steeds zo superblij mee ben als op dag 1. Omega HB-Sia, Zenith, mijn Citizen 50th anniversary, en nog een paar. Maar ik heb ook er een paar tussen zitten waarvan ik eigenlijk denk: dit was een échte blooper. Is heel zeldzaam tegenwoordig bij mij hoor! M´n Aragon (50mm chrono met seiko 8R48 caliber), de Tissot V8 chrono (met een C01 mechaniek, dat eigenlijk een downgraded Lemania 5100 is, en ik alleen maar behoud als vakantie-horloge, en vanwege de historie van Tissot en Lemania), zijn de grootste bloopers.
Maar anderen laten het kriebelen naar meer. Ik wil dolgraag een Sinn 103 Ti Diapal, en elke keer als ik de EZM10 in de doos zie liggen, lekker centraal, dus áltijd in het zicht, wil ik die 103 nog liever, en bedenk ik dat de EZM echt wel heel erg cool is.
Anderzijds, ik walg van de Tutima M2. Ik vind het echt een spuuglelijk ding. Die platte pushers, die mini-kroon, de geintegreerde band, die gekke kledders oranje op de wijzerplaat… Maar als ik ´m dan om heb, valt het allemaal op z´n plek en denk ik, dit is het coolste dat ik heb. De Laco is precies het tegenovergestelde!
Verkopen doe ik eigenlijk niet, want ik research zoveel dat verkoop eigenlijk nooit aan de orde is, behalve die vermaledijde Aragon! Maar goed, die bewaar ik voor de spare parts, mocht het ooit nodig zijn…