Echt… ik moet het gewoon even van me af schrijven…
Het begon zo leuk. Zonnetje. Mok koffie… de stift van mijn Tissot PR 516 GL was na het opknappen van mijn kast en band niet van plan zelfstandig terug te klikken in het uurwerk en ging in plaats daarvan als een klein kind in een supermarkt zijn eigen weg.
Alles uit elkaar en de tirette opnieuw plaatsen. Deze hoopgevende opmerking kreeg ik van @lassale en ik wist dat hij kennis van zaken had en dus kon ik aan de slag. Het ging goed. Het ging verdorie supergoed en niets sprong er weg! Hoera!!! Kreeg zelfs een compliment van mijn Jedimaster, Harry.
En toen, klikte ik de stift terug… drukte het palletje eerst netjes in natuurlijk en toen gebeurde hetzelfde.
Weer pakte hij weer niet. Het pinnetje kwam niet terug.
Niet zeveren maar doorpakken. Ik alles weer uit elkaar en wat bleek? De veer die de tirette naar beneden drukt was wat verbogen! Netjes recht gebogen en alles in elkaar. Heerlijk. Als alles lukt.
Ik pakte het laatste onderdeel ( de FOKKING tirette) tussen mijn pincet en drukte door mijn enthousiasme van het goede verloop waarschijnlijk iets te hard en daar ging ze. ( titelverklaring)
Ik kan dan zo boos op mezelf worden? WAAROM heb ik geen werkplaats?? WAAROM hebben we een oude vloer met kieren?WAAROM lopen de kinderen over een vloer waar een tirette op ligt? En uiteindelijk kneep ik gewoon te hard in die FREAKING pincet.
Ik heb met het hele gezin ( wat moet je anders ) alles afgezocht. Tot achter de verwarming en met panty’s op stofzuigers en magneten op vloeren… geen resultaat.
Heb een tirette op eBay gekocht en in afwachting van dit onderdeel verblijf ik, zacht vloekend. En tierend. Op mezelf.
Dit is herkenbaar. Afgelopen week dacht ik laat ik eens m’n zakhorloge aan de praat krijgen. Zat i in elkaar en werkte die eindelijk na erg lang bezig te zijn de wijzers er weer op te krijgen, pak ik de kroon er de volgende ochtend uit. Hele ding weer open. Is het plaatje dat het op zn plek houd niet onder een ander plaatje gegaan. Dus plaatje dat het naar beneden houd los. Vliegt de koppeling enkele meters weg. Vindt het gelukkig terug op de witte vloer en vervolgens vliegt de veer die de koppeling naar boven drukt weg.
Het heeft mij doen beseffen dat een witte stenen vloer veel functioneler is dan ik dacht. Anders had ik nu nog lopen zoeken.
Ik had dit zelf kunnen schrijven. Maar dan was tussendoor mijn kat in het bakje met uurwerk onderdelen gaan zitten ofzo. Ik heb ook een vloer vol met kieren. Dramatisch.
Heerlijk geschreven en heel herkenbaar (voor mij in ieder geval). Stapje voor stapje! Voortaan kun je die rottige veertjes tegen houden met een stukje Rodico of Pegwood als je er in de buurt komt… Succes en ik kijk uit naar het vervolg!
Ondanks het resultaat tot op heden, ben ik trots op je volharding en het feit dat je dit probleempje zelf heb aangepakt. Je moet het maar zo zien: de wijzerplaat kant van het uurwerk heeft geen geheimen meer voor je. Nu de andere kant nog
Bekend probleem. Ik heb wel eens een onderdeeltje pas bij de verhuizing terug gevonden. Die krengen springen niet gewoon weg maar veranderen halverwege van richting.
maar 
leuk geschreven 
