De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak…
Maar in principe lijkt een minimale wachttijd (geen twee jaar voor mij) tussen idee en aanschaf een goed uitvoerbare rem te kunnen zijn op vreetzakkerij.
Eens. De Vostok zit wat dat betreft nog op de wipstoel.
Heerlijk lijkt me dat. 
op je zestigste… Dat lijkt mij nog veel heerlijker. Maar goed, ik moet nog 20 jaar.
Ik herken de snackbehoefte!
Zeker microbrands die iets nieuws lijken te bieden trekken mijn aandacht.
Wat mij helpt is van te voren concreet maken waar een horloge aan moet voldoen om te blijven. En concreet maken waarom horloges ook weer vertrekken.
Ik leg de optionele snack naast de collectie en bedenk dan of de snack serieus polstijd krijgt (en of dit in verhouding is met de kosten).
Overigens doe ik dit ook met serieuze horloge aankopen!
Snacken doe je in het bordeel.
U betaalt ervoor?
Ik vermoed dat je over meer discipline beschikt dan ik. Als er geen helder principe achter een afspraak met mezelf zit, dan herroep ik zo’n afspraak zonder enige moeite. 
Goed punt. Als je dit eerlijk (zonder wensdenken) doet kom je er gauw genoeg achter natuurlijk.
Ja.
Ik ervaar hetzelfde. De ‘snacks’ verdwijnen meestal snel.
Ik merk dat ik de ‘meerwaarde’ in afwerking van duurdere horloges wel waardeer. Hoewel daar ook grenzen aan zitten. Ik heb mezelf er niet toe kunnen zetten voor een Lange te gaan. Die heb ik om, vind ik prachtig, maar bedenk me direct dat ik er waarschijnlijk niet meer van ga genieten dan van wat ik heb. Er lijkt dus een boven- en een ondergrens te zijn.
Tegenwoordig probeer ik minder impulsief te kopen. Gewoon langer na te denken. Soms is een horloge al na een dag weer uit mijn hoofd.
Maar ik ga er zeker weer een keer intrappen vrees ik.
Sbobistisch, ja, denk het wel. Maar als ik naar bijvoorbeeld de afwerking van onderstaande Zenith kijk, wat op zich een op het eerste gezicht eenvoudig horloge is, word ik ook gewoon blij en weet ik waarom ik de extra centen heb besteed.
Oh ja, trouwens, duurder is ook zeker niet altijd meer genieten. Ik vind mijn Pelagos een stuk toffer dan welke Rolex duiker ook die ik ook in allerhande varianten heb gehad. Het feit dat er geen Rolex op staat vind ik daarbij overigens ook nog een voordeel.
Precies dat!
Daarom goed om je gedachten, wensen en behoeftes zo concreet mogelijk te maken en op papier te zetten!
Jawel, op papier! In het hoofd zijn ze fluïde en veranderen ze makkelijk en zijn ze gevoelig voor allerlei excuses en smoesjes.
Dus juust bij gebrek aan zelfbeheersing is het verstandig om ze extern vast te leggen. Dan wordt het al makkelijker om verstandige keuzes te maken.
(Dit zeg ik als psycholoog niet als persoon die dit ook niet altijd even goed toe past en zelf ook snacks koopt…).
Ja, hierin zie ik het zoals @Colnago: als je het verschil met het blote oog niet meer ziet begint het een beetje geneuzel te worden.
Ja, dat is de minder cynische manier om het uit te leggen, net als @Zengineer deed. Best een prima idee.
Is wel confronterender. Goed punt.
Epicurus zou het met je eens zijn dat men zelf de reis niet hoeft te ondernemen om de weg te kunnen wijzen
Sinds ik een aantal mooie horloges heb gezien en gehad kan ik juist Meer genieten van eenvoudigere horloges.
Ik ben Geen snob geworden.
Cold turkey uitloggen 
Do you have the balls Toni? 
Als nieuweling lees ik deze discussie met een mengeling van fascinatie en (goedmoedig) leedvermaak. Mijn indruk is dat het geschetste probleem niet zozeer betrekking heeft op horloges maar op één van de manieren waarop je deze hobby kunt beleven: het flipperen. De oplossing zou mogelijk niet zozeer het ophouden of on hold zetten van de hobby zijn, maar het schakelen naar een andere modus van hobbybeleving.
Passie is key voor een hoop mensen, daar tikken velen op. Als dat er dan niet meer is, heeft het allemaal geen zin meer - en dat is zoals wordt aangegeven de aanleiding van dit topic. Passie kan gemakkelijk ontaarden in gretigheid en compulsief gedrag, daar ben ik zelf niet onbekend mee. Als iets me boeit wil ik er alles over weten en zoveel mogelijk van hebben. Een bijkomend ongemak is, dat ik niet in staat ben om iets wat ik vergaard heb weer weg te doen. Ik vind die dingen mooi, ik geniet ervan, ik voel me er lekker bij - en ik kan het me ook veroorloven, dus waarom niet. De combinatie van techniek en vormgeving blijf ik in allerlei vormen heel aantrekkelijk vinden. Dat heb ik al decennialang met fotografie-apparatuur, een jaar of 4 met duivenklokken en sinds anderhalf jaar dus ook met horloges. Het voordeel van hechting in combinatie met verzamelen is dat je op een gegeven moment vol/verzadigd raakt, fysiek in eerste instantie. Mijn werkkamer stond vol met duivenklokken, er kon niks meer bij - en zo ben ik uiteindelijk bij déze hobby terechtgekomen. De passie vond een andere weg.
Als je iets niet gelijk weg doen is dat je je gaat verbinden, dat wordt hierboven door meerderen aangegeven: het worden jóuw horloges. Voldoening kan komen als je een verbinding aangaat, als je geniet en je verdiept in het object van je fascinatie.
Ik zou zeggen, probeer eens een andere manier van hobbybeleving. Op dit leuke forum zijn hiervan genoeg kleurrijke voorbeelden te vinden. En kijk het ongemak dat ontstaat als je ophoud met compulsief gedrag, recht in de smoel. Vanuit die leegte zal je eigen klok weer snel gaan tikken.
Zo, dat moest er blijkbaar even uit 
.
Die wijzerplaat is dan ook wel erg lekker. Eerder kaviaar dan een snack.
Dat was het punt.
Heren, geachte HF-leden, stop met flipperen en zoek uit wat je grailwatch is.
Hark deze binnen en het spel is gespeeld.
De Rust, heerlijk.
2.0
Groot voordeel: het is even een uitgave maar deze verdient zich door het niet meer kopen heel snel terug. 
Totdat je hem in je handen hebt. Dan zie je de afwerkingsgraad, met name van de wijzerplaat wel terug.
Heb ik gehad. Als vintage liefhebber is het niet zo’n uitzonderlijke plaat. Voor moderne begrippen is ie goed.
Dit zijn lessen die je alleen op HF meekrijgt 
Royalty spreekt niet over hun horloges. Behalve Keith Richards. Hij vertelde eens dat hij zijn Cartier Santos van Eric Clapton gewonnen had bij een weddenschap over wie het eerst onder tafel zou liggen.
Nu wil jij een Santos Toni. Fijne week!
