Gisteren is mijn grootvader overleden. Het voelt nog steeds onwerkelijk om dat uit te spreken (of te typen, zo u wil).
Hij was niet meteen gek van horloges, dat zie je zo wel, maar z’n klein horloge is me wel steeds opgevallen. Vandaag ook weer, wanneer ik door de foto’s aan het bladeren was. Het is totaal geen boeiend stuk: een Pontiac Quartz uurwerk dat intussen op een afgeragde perlon zit.
Ik wist niet goed hoe het te brengen, maar ik had het dan toch maar gevraagd of ik het horloge mocht hebben als herinnering. Dat was meteen geregeld.
Ik denk niet dat ik het zelf vaak zal dragen (en dan zou het echt eens een onderhoudsbeurt kunnen gebruiken), maar elke keer ik mijn horlogedoos open doe, zal er vanaf nu een herinnering aan hem bij zitten.
Niet meteen het meest boeiende of kostbare horloge, maar daarom niet minder waardevol.
Allicht ook niet het meest boeiende topic, maar ik moest het even van me afschrijven.
.
