Ik merk dat of ik nu een Nato, staal of een leren band op mijn horloges heb, dat een vuistregel voor mij is dat ik mijn wijsvinger aan de binnenkant van mijn pols net tussen band en pols moet kunnen steken om hem gedurende de dag lekker te laten zitten. Minder ruimte, en het is te strak. Meer ruimte en hij valt over mijn polsknokkels heen naar beneden en zit te los.
Wijsvinger vind ik net wat veel, een pinkdikte is ideaal.
Overigens varieert het wel een beetje. Stugge leren banden wat meer ruimte, soepele banden wat minder, en uiteraard ben je afhankelijk van waar de gaatjes zitten.
Ik draag ze exact hetzelfde. Maar die wijsvinger past dan net met wat moeite. Voor mij is dat ideaal. Strak genoeg dat het horloge altijd āgoedā zit en niet op een gekke manier aan mijn pols hangt, en los genoeg dat het nooit oncomfortabel wordt. Ik draag mijn horloges op die manier ongeacht gewicht of case-size.
ļø
