Al sinds mijn jeugd ben ik gefascineerd door uurwerken.
Door een beperkte beurs moet ik het zoeken binnen de sector van de zgn “standard horology”.
Concreet betekent dit dat er voor mij géén horloge is weggelegd uit de hogere prijsklasse.
In mijn bezit bevindt zich o.a. een Elka met een FHF28 loopwerk.
Dit horloge is al 60 jaar oud en onlangs geserviced door Vouwfietser(voor het eerst)
Het horloge loopt prima(minder dan 10 seconden afwijking per dag). De meeste verzamelaars zouden er waarschijnlijk hun neus voor ophalen en de commerciële waarde zal zo goed als nihil zijn.
Ook ben ik in het bezit van een Oriënt uit 1970. Nog nooit geserviced en loopt nog steeds max 5 seconden per dag voor.
Commerciële waarde m.i. zo goed als nihil.
Verder heb ik een Certina DS Caimano uit 2016 (€550,-) en een Oriënt star SDK05004K , een cadeau uit 2017 (€480,-)
Ik ben heel erg tevreden over genoemde uurwerkjes.
Wat ik me nu afvraag is de prijs van horloges uit een hoger segment.
De prijs van dit soort horloges is niet het dubbele, niet het driedubbele maar vaak zijn deze horloges 10 tot 30 x duurder dan mijn genoemde exemplaren en dan niet te spreken over de prijs als de horloges van echte edelmetalen geproduceerd zijn.
Waarom is dit prijsverschil zo enorm groot?
Ik vind juist het verschil in nieuwprijs tussen staal en goud ook vaak vrij fors. Als er 30 gram puur goud in een horloge zit is het al vrij veel (dus een eurootje of 1000), echter betaal je vaak factor 3 oid.
Daar doelde ik op, Ik weet niet zo goed wat de winstmarges op luxe horloges zijn (gelukkig) maar uit de post van ts leek het net of horloges van edelmetaal meer de hoge prijs verklaarde terwijl je dan ook een forse marge betaald. Daarbij komt nog dat ze vaak als een malle afschrijven tov het stalen model.
Het prijsverschil in horloges zelf wordt door zoveel verschillende factoren ingegeven, uiteindelijk heeft de koper bepaald of de prijs reëel is.
Je kunt echter net zo gelukkig zijn met een goed uurwerkje van vele jaren oud van een paar tientjes als een top Zwitser van enkele (tien) duizenden euro’s. Ik ben in ieder geval met een mooie Seiko net zo gelukkig als met een dure Zwitser, al zie ik natuurlijk wel het verschil. Maar dit geldt ook voor auto’s, motoren en ander gebruiksvoorwerpen.
Ik denk dat ieder horlogeliefhebber’s wens is om ooit een horloge uit het hoger segment in zijn bezit te kunnen hebben. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat dit in mijn geval niet zo is…
Maar om een horloge(nieuw) uit het niet standaard segment te kunnen bemachtigen moet je minimaal aan 2k denken.
Wat niet vergeten moet worden is dat " luxe" of " dure" merken( hoe je t noemen wilt, vaak wel de bedrijfen zijn waar nieuwe technieken ontwikkeld worden. Die dan later weer overgenomen worden in goedkopere merken. Kijk naar autos bijvoorbeeld , eerst hadden alleen luxe auto’s airbags nu heeft iedereen airbags.
Zo ook bijvoorbeeld design, IWC komt met mooie voorgegeven wijzerplaten, de halve Hugo Boss draait daar nu op.
Ik begrijp heel goed dat er verschil is en dat daar ook een prijskaartje aan moet hangen, maar voor mijn gevoel gaat het hierin wat ver.
Ook grote namen maken modellen die mogelijk niet zo hard lopen, maar op één of andere wijze zie je hier nooit eens een echte “leuke” aanbieding…
Iedere liefhebber weet ik niet maar velen denk ik wel ja. Ik denk dat het een universeel proces voor velen is, mens heeft materie en wil graag upgraden. Dit kan zolang de knip het toelaat en dan is daar de grens.
Overigens zelf eenmaal in het wat hogere segment aangeland, begin ik me steeds meer af te vragen waarom eigenlijk en ik overweeg weer te downgraden. Er zijn zoveel leuke horloges te vinden zonder extreme bedragen te hoeven neerleggen en er is denk ik voor iedereen wel wat wils…
Dat hoeft toch niet per definitie beter te zijn, maar het is helaas wel duurder.
En om het exclusiever te maken wordt het in veel gevallen ook nog eens van edelmetaal gemaakt.
Dat laatste hoeft voor mij niet.
Maar soms vind ik zo’n model wel fraai, blijkt er geen variant met gewoon staal voorhanden te zijn…
Deze vraag is ook niet te beantwoorden omdat het per beurs en persoonlijke voorkeur verschillend is wat reëel is voor die persoon. Iemand die het niet kan betalen zal het eerder niet reëel vinden dan iemand die er niet wakker van ligt.
Er bestaan dure horloges omdat er mensen bestaan die veel geld aan een horloge willen uitgeven. En om die exorbitante prijzen dan enigszins te rechtvaardigen werken fabrikanten in dat segment de horloges minutieus af, gebruiken ze dure materialen of voegen ze functies toe die niemand ooit nodig heeft.
Kort door de bocht worden de specificaties bepaald door de prijs waarvoor een fabrikant zijn horloges wil verkopen en niet zo zeer andersom.
En of dat reëel is ligt eraan, een duur horloge is niet per se beter. Maar de klant die een duur horloge wil en de fabrikant die in die vraag voorziet worden er wel beter van.
Er zijn ook bijzonder weinig rationele argumenten te geven om zon groot bedrag neer te tellen voor een horloge. Afwerking blijft een heel erg abstract begrip.
Maar aan de andere kant zijn de hoge prijzen ook de enige reden waardoor het luxe (mechanische) horloge nog bestaansrecht heeft. Een horloge werd van een gebruiksvoorwerp een luxe product.
