Haha das waar.
Jij bent fan van lichte kleur wijzerplaten zou ik denken?
Mooie verzameling voor 1500 euro.
Als dagkoersen, er zit totaal geen lijn in.
Wat ik zelf merk is dat ik bij duurdere horloges vaak heb van “is dit het nou?”. Eigenlijk ligt die prijsgrens voor mij al ergens rond de 200 euro . Voor een mooie vintage chrono wil zo op zn tijd nog wel eens de portomonee trekken. Bij goedkopere horloges heb ik vaker het gevoel van “Echt een leuk ding”. Juist de duurdere horloges verkoop ik vaak weer. Op de afgelopen Rikketik heb ik twee horloges verkocht, vier gekocht en met meer geld naar buiten gelopen dan ik binnen kwam
. Ik merk dus dat ik het leuker vind om wat meer horloges te hebben ipv een paar grote aankopen. Ook niet te veel want dan komen ze niet toe aan polstijd.
Wel probeer ik gaandeweg mijn collectie te finetunen. Wat ik vooral probeer is om een zo veelzijdig mogelijke verzameling met bijzondere vintage Seiko’s bij elkaar te krijgen. Ik kijk dan naar stijl (dresser, duiker etc), ontwerp (vierkant, kleur) en model (uurwerk of serie). Ik flipper veel omdat ik het leuk vind zoveel mogelijk Seiko’s uit te proberen (soms nog wel een verdwaalde Omega of Citizen). Maar sommige van de horloges die voorbij komen zijn wel absolute blijvers.
Ayrin, die middelste Seiko op de bovenste rij, welk model is dat?
Een plaatje om te zien!
Belangrijkste tip is dat je kijkt naar de actuele marktwaarde van de horloges die je wil kopen. Dan maakt het eigenlijk niet uit of ze nou duur of wat goedkoper zijn. Wanneer je wat anders wil hoef je er niet op in te leveren. Je hebt dan meer ruimte om je gevoel te volgen wat toch vaak doorslaggevend gaat zijn.
Een wat vreemde eend in de bijt is het wel. Een soort mix tussen duiker en dresser. Best of both worlds of vlees noch vis.
Eensch, uitgezonderd de Grand Seiko super quartzen. Hoe ze het doen is onvoorstelbaar, maar alles exact op de indexen. Ik kan er naar blijven kijken.
EDIT: Waarschuwing: Te lang om te lezen denk ik
Ik ben ook begonnen met "gewoon"een citizen en daarna een simpele Seiko Kinetic in de ramshj. Al jaren geleden.
Daarna heb ik eindelijk eind jaren negentig mijn eerste Zwitser gekocht, een Tissot TXL quartz. Een prachtig horloge. Toen begon de hobby voor mij te leven. Ik had er hard voor gespaard. Echter, binnen zes weken roestbruin van het zwemmen in zeewater en geen garantie erop natuurlijk. Wist ik veel dat waterresistant (zonder verdere aanduiding) niet betekende dat je er mee in zee kon zwemmen. Moet je met een dresser ook niet willen, maar afijn. Weer opnieuw gaan sparen en zo een aantal Tissot als collectie opgebouwd. Dat heeft jaren geduurd.
En zo is de bal gaan rollen. Van het een kwam het ander. Met horloges is de 200-400 Euro categorie ben ik mijn smaak gaan ontdekken en uitbouwen door ruilen, verkopen en kopen. Hier heb je wat, daar laat je wat.
Tot het de laatste jaren ineens hard ging en het hogere segment in zicht kwam meerdere ruilen voor één hoger segment, wat bijbetalen hier en daar. tot de collectie uit rond de twaalf horloges bestond
Daarna ben ik zoals ook @johngo al aangaf, nu meer voor kwaliteit gegaan. Wat overigens niet helemaal synoniem is aan dure horloges.
Overigens ben ik het helemaal eens met @pverstraten dat in het begin je nadenkt over een horloge van € 100 maar dat flipperitis en de omstandigheden er wel voor zorgen dat je als je niet oppast je hand niet omdraait voor het horloges van € 2500 of meer.
Verder, ik vindt dat met het ontdekken van je smaak en naarmate de jaren vorderen een horloge ook je persoonlijkheid meer gaat weergeven. Naarmate de tijd voortschrijdt ben ik net als @Fate_Amenable_To_Change me meer gaan richten op eenvoud, en functionaliteit (dus inderdaad geen chrono’s hoe mooi soms ook) gekoppeld aan esthetiek en mijn eigen smaak. Waarbij een bepaalde uniciteit ook wel aanwezig mag zijn, zoals mijn Tissot Navigator Heritage met de tijdzone schijf complicatie of de ultradunne Edox quartz. Hier zoek ik dan soms ook naar, maar wel binnen het kader van mijn eigen smaak.
Het matje voor mij is wel maximaal 6 horloges waarbij ze voor bepaalde gelegenheden geschikt moeten zijn. Dus Dress, Business Casual, Casual en gewoon vrije tijd (verschil? ).
Dat laatste is lastig want een Casio G-Shock vindt ik niet mooi. Al is die natuurlijk gewoon praktisch voor dat beetje tuinieren wat ik twee keer op een jaar doe. En uitermate geschikt voor al het hak en breekwerk tijdens een vakantie wat ik zelden doe. Dan kom je toch weer op smaak en stijl uit en dan is eigenlijk alles weer net te mooi om ruig mee te doen. Maar dat is een kwestie van wennen.
Maar goed en wel. Het resultaat is dat na een ruime 20 jaar horlogehobby, waarvan de laatste 4 jaar pas echt tempo en het upscalen van de collectie, ik momenteel op “slechts” een collectie van 6 horloges zit. Waarbij ze bijna allemaal een verhaal of echt iets persoonlijks hebben en voldoen aan de eisen die ik er aan stel, dat was daarvoor niet. Dat er ook wat geluk en wat mindere omstandigheden (erfenis) bij zitten waardoor ik mijn twee Grand Seikos horloges heb kunnen aanschaffen is ook wel een factor die meespeelt.
Mijn hele lange 2 centen van de opbouw van mijn collectie.
je serieus ergeren aan n wijzer die niet exact op n streepje belandt…nee daar let ik gelukkig niet op.
Verbaas me ook over de " ergernis " van de datum overgang…
Zitten mensen nou echt tussen 23.30 en 00.30 non-stop naar 4 vierkante mm te staren om vervolgens te concluderen dat ’ het niet soepel verschuift en ik mij enorm daar aan stoor ’ ?
Wat n lol en n waist of time…maar goed : ieder zijn ding
Nou… eh… vanuit de techniekkant bekeken en het geld wat betaald wordt voor sommige horloges, mag je toch verwachten dat de wijzers in ieder geval op de juiste wijze gemonteerd zijn.
Van een huis wat net gebouwd is mag je toch ook verwachten dat het hang en sluitwerk goed op elkaar is afgestemd. Van een auto mag je toch verwachten dat er niet al te veel speling op het stuur zit…
Even los van dat, ik kan je vertellen dat het verbazingwekkend is om te zien hoe de datum verspringt op een GS - quartz… Dat zie je niet gebeuren. Heb je er wat aan? Da’s een ander verhaal.
Nou…een slecht sluitende deur vind ik persoonlijk n stuk vervelender dan een wijzertje dat 1/10 mm mist maar ik vat m wel hoor.
En idd als je n bak geld neerlegt mag t wel kloppen…
Ooit begonnen met een Seiko SLQ011 chrono titanium als cadeautje van mijn vader. Al een serieus dure start (fl. 5500,- in 2001!). Daarna een daily rocker Citizen erbij van toen mn meissie. Een vintage Zentra bij mn vader uit de la geplukt en laten reviseren en poetsen, toen een Longines HC in Praag gekocht, vond het gewoon een mooi ding, begin vorig jaar een Magrette Moana Steel aangeschaft. en nu als toetje een vierkante Eterna quartz uit de 70s op de kop kunnen tikken. Dus enige lijn die in de collectie zit? Niet echt.
Wat nog te doen? Denkend (heel zachtjes) aan een vintage Tudor of Rolex met fluted bezel, een Grand Seiko, een JLC Master Control of Memovox,
Niks serieus, maar mijn smaak veranderd zodanig door de jaren heen, dus plannen maak ik niet.
Yes please. Erg goede smaak.
Thanx Fate!
Een juweeltje om te zien, ga 'ns kijken of die nog ergens te koop is.
Dat moet dan de SARG017 zijn, die is echt heel gaaf!!!
Ben het met de vele voorgangers eens: zogauw je een duurder horloge hebt gekocht (in verhouding natuurlijk tot je andere horloges) dan blijven de goedkopere varianten snel geparkeerd in de doos.
Ik heb daar ook last van!
Overigens gaat mijn verzameling nu echt wel op de schop en gaan een boel goedkopere broeders echt vertrekken wegens teweinig polstijd!
Ik ambieer overigens geen collectie met een Flieger; duiker; chrono en een boel diversiteit.
Heb een dresswatch die zal blijven en de SKX009 als vakantiehorloge; ben vooral op zoek naar een 2e chrono.
In tegenstelling tot andere posters ben ik een veeleisende ekster die minimaal een Omega logo wil zien op elk horloge; ; dat maakt het uitbreiden van mijn verzameling “lastig en kostbaar”
Om de vraag van @BMWX6M te beantwoorden: ik wil 4 horloges van 2500 euro per stuk!