Ik heb een vraag;
Hoe zit het eigenlijk met garantie als de garantiekaart niet is ingevuld.
Dit wordt vaak niet gedaan, als je een horloge on-line koopt. Kan ik gewoon naar mijn eigen juwelier gaan en vragen of hij hem invult? (Voor hem kleven hier qua kosten geen risico’s aan volgens mij, aan gezien het garantie is als het daaronder valt.)
Of moet ik het garantie bewijs terugsturen naar waar ik het horloge van daan heb, en moeten zij het invullen en terug naar mij sturen.
Of is een aankoopbewijs/factuur genoeg voor de fabrikant.
Ik zou niet verwachten dat jouw eigen juwelier de kaart zal invullen, met online aankopen heb ik altijd een ingevulde kaart gekregen en anders zou ik het teruggestuurd hebben. De Panerai boutique editie waar ik voor een stofje op de wijzerplaat langs de lokale AD ben gegaan, kostte 75 euro om via hun het op te sturen voor garantie naar Italië. Als ik een Panerai bij deze AD had gekocht met hetzelfde probleem kostte het niets.
Wettelijke garantie heb je eigenlijk langs de verkoper, niet per sé langs de fabrikant. Dus als er iets mis met een horloge waarvan de garantiekaart niet ingevuld is zou je je steeds tot de verkoper moeten kunnen wenden. Bij blanco garantiekaarten zijn dit vaak grijze dealers die in principe hun eigen garantie aanbieden.
Zolang je hem bij een AD hebt gekocht, zal het wel geen probleem zijn in geval van een probleem. In alle andere gevallen is het waarschijnlijk Russisch roulette.
Wat je wel kunt hebben, is dat met een ingevulde garantiekaart andere dealers van dat merk je garantiegeval willen aanvaarden en doorgeven aan de fabrikant. Zonder ingevulde garantiekaart ligt dat anders. Ook de fabrikant mag de garantie in principe weigeren, aangezien zij niet verantwoordelijk zijn voor de wettelijke garantie. Dus voor merken die een verlengde garantie aanbieden naast/aanvullend op de wettelijke garantie zoals bijvoorbeeld Tudor of Omega kan het wel van belang zijn om een ingevulde kaart te hebben, aangezien zij eventueel hun aanvullende garantie kunnen weigeren.
De wettelijke garantie (in België in principe 2 jaar) is tussen jou en de verkoper, en daar heeft de fabrikant in feite niks mee te maken. Doet er zich een probleem voor is dat niet het probleem van de fabrikant maar wel van de verkoper. Vaak gaat in de praktijk de verkoper gewoon je defecte artikel doorgeven naar de fabrikant, maar hij mag het ook zelf oplossen. Dus kijken waar de verkoper gevestigd is (EU/niet EU), wat hij zelf zegt over garantie, … kan zich dan wel eens lonen mocht het fout gaan.
Een andere dealer gaat niet zomaar jouw garantie kaart invullen voor een horloge dat hij niet verkocht heeft. Waarom zou hij garantie gaan geven op een horloge dat niet bij hem verkocht is?
De garantiekaart is slechts een ‘aanvullende’ contractuele garantie die geen afbreuk doet aan de wettelijke garantie voor particulieren, die Europees is geregeld.
Met andere woorden, als je koopt als particulier van een Europese verkoper, heb je twee jaar garantie. Koop je niet als particulier, of buiten Europa, zal je dit recht moeten bewijzen. Dit kan dan aan de hand van de garantiekaart.
Wil je aanspraak maken op contractuele garantieperiodes die de bij sommige producenten de wettelijke garantie overschrijden, zal je een ingevulde garantiekaart dienen voor te leggen.
Wat meteen ook een mooie reden is voor vele merken om verlengde garantie aan te bieden. Koop je grijs, dan is de je garantie voor de wettelijk bepaalde termijn gedekt (in theorie) door de verkoper. Koop je hem tegen volle mep bij een AD dan krijg je een mooie ingevulde garantiekaart en zal Omega of Tudor je nog wat extra jaren garantiedekking geven. Die extra garantie heb je dan toch al dik betaald.
Neem het al oude voorbeeld van een auto.
Ik koop een auto (nieuw) in bijvoorbeeld Emmen en er zit 7 jaar fabrieksgarantie. Na 2 jaar ben ik verhuist naar Haarlem en er gaat wat kapot aan de auto wat binnen de garantie valt, dan kan ik toch ook gewoon naar dezelfde merkdealer in de buurt van Haarlem toe voor de reparatie.
Omdat de fabrikant de garantie heeft verleend en niet de dealer. De kosten voor de reparaties zijn 100% voor de fabrikant zijn rekening, toch?
Dit werkt toch niet anders in de “horlogewereld”?
Dat is mijn ervaring ook (met Seiko). Dus, die mooie ingevulde Seiko-garantiekaartjes van de grijze dealers zijn voor Seiko geen klap waard. Dus, kun je voor een garantiekwestie alleen bij die grijze dealer terecht.
Oh, jawel hoor… Ook daar ook heel wat grijze dealers (zogenaamde autosupermarkten)
Misschien een beetje technisch, maar dit is het verschil tussen de wettelijke en contractuele garantie.
Teneinde de consument een minimale bescherming te bieden is er een Europese regelgeving welke stelt dat iemand die als consument (dus niet als handelaar) koopt, recht heeft op twee jaar garantie van de verkoper. Het is de verkoper op wie de garantieplicht rust en hij kan deze verplichting niet afschuiven op de fabrikant.
Let wel, deze wettelijke garantieplicht rust enkel op de eigenlijk verkoper. Een andere merkdealer dan de verkoper kan in se niet op basis van de wettelijke garantie aangesproken worden.
Het is de producent uiteraard toegelaten een langere garantieperiode aan te bieden. Deze (aanvullende) garantie is niet wettelijk geregeld, doch is louter contractueel. Als bewijs van dit garantiecontract tussen koper en fabikant geldt dan de zogenaamde “garantiekaart”. Daar deze contractuele garantie vaak uitgaat van de fabrikant, kan zij dus worden aangesproken via elke dealer óf rechtstreeks via de producent.
dit klopt toch niet? Als ik een Rolex koop dan heb ik garantie bij Rolex en niet perse bij de AD waar ik deze koop.