Is géén echte grail
Mijn grail is een combinatie van technische en uiterlijke kenmerken omgeacht merk of land.
Of ik het me zou kunnen veroorloven is een ander verhaal.
Ik heb laatst een post geplaatst om te kijken of het horloge bestaat maar ondanks een paar goede aanbevelingen voldeed geen 100% aan de eisen. Dus misschien blijf ik mijn hele leven het internet doorzoeken naar dat ene horloge wat wel of niet bestaat.
Dus er bestaat geen echte grail dan? Want alles is haalbaar, mits de juiste mindset en prioriteiten!
Grail bestaat niet, als je hem ooit koopt zie je na verloop van tijd weer een andere grail (die nog meer je fantasie en wensen aanspreekt).
Als je hem niet koopt, ook, dan geraak je er trager maar zeker ooit overheen voor een ander (on)bereikbaarder alternatief.
Ik ‘geloof’ in subgrails. Horloges waar je ofwel wat moeite moet voor doen of die je gewoon plots roepen en waarvan je weet dat er een verschil is met impulsaankoop. Dit zijn horloges die dan zeker een groot aantal jaar blijven 3-5 jaar en mss wel niet meer weggaan.
Ik heb een rado in m’n collectie waar ik 4 jaar onbewust mee ben bezig geweest. Dus geen impulsaankoop. Ondertussen alweer een klein jaar in bezit en je kijkt er toch anders naar dan naar wat duurdere aanschaffen die er sneller zijn gekomen. Grail nee, subgrail ja.
Precies, we gebruiken niet voor niets de term ‘grail’ van het begrip ‘holy grail’ of in goed Nederlands Heilige Graal, die nog nooit gevonden is. De vraag is óf die überhaupt (nog) bestaat. Onlosmakelijk onderdeel van een grail is dus dat men zich er suf naar zoekt, maar niet kan vinden. Wanneer een horloge ‘haalbaar’ is, is het in mijn visie dus géén “grail”.
Dan was de eerdere niet De Grail.
Als je je Grail hebt gaat de hobby naar een ander level:
- De grote uitgaven stoppen. M.A.W. de grail verdient zichzelf terug.
- Af en toe een bandje of een bracelet, dat is het dan.
- Er is rust, veel rust. Je bent nu Senior Citizen in Horlogeland.
Ahja en ken je hier zo iemand?
Uiteindelijk komt de zucht naar een grail voort uit hebzucht. Het is iets wat je wil hebben. Niet noodzakelijk iets waarmee je gelukkig of tevreden kunt worden. Tevredenheid en geluk dat je ontleent aan materie is niet duurzaam. Vandaar ook dat je veel mensen ziet die een ‘fantastisch mooi horloge’ hebben gekocht en er een week later al weer op zijn uitgekeken. Een grail is voor velen een droom vanwege het merk, de prijs, de onbereikbaarheid ervan, of omdat anderen het ook een grail vinden.
Iets anders is dat je oprecht kunt genieten van iets dat echt bij je past, zoals een tijdloze dress watch of een mooie Italiaanse sportwagen, en dat product (of dienst, je kan denken aan een goed diner in een toprestaurant) graag zou kopen. Daar is niks mis mee. Als je de financiën ervoor hebt, dan zal dat product snel op je pad komen. Als je zoiets als grail ziet (“ik koop dat product zodra ik het me kan veroorloven”) dan is dat een goed idee. Maar een vurig verlangen naar een grail product (“oh wat zou ik dát graag willen hebben”) is niet duurzaam en zal uiteindelijk niet leiden tot meer geluk.
Als ik een passend budget heb, dan koop ik graag een Chopard LUC 1860 of een Patek 5227R. Maar ik zie het niet als grail horloges die ik ooit wil hebben. Als het zo uitkomt, koop ik ze gráág. Maar tot die tijd denk ik er niet echt aan.