Ik las vandaag wat malus65 is overkomen: z’n moeder is na ziekte in de kerstvakantie overleden… Mijn innige deelneming Malus !
Mij overkwam hetzelfde.
Begin oktober viel m’n vader in huis en sindsdien zweefde hij constant tussen leven en dood in een kamer in het ziekenhuis. Na bijna drie maanden overleed hij (ook tijdens deze -voor ons- trieste kerstperiode)…
Het overkomt iedereen vroeg of laat…Maar het drukt wél een stevige stempel op een bepaalde periode van je leven…
Ook ik pak vanaf vandaag terug de draad van m’n hobby op… en wel met een relativerend onderwerp: welk horloge draag je als alle dingen moeten wijken voor een “belangrijke” wending in de essentie van het leven ?
Zelf greep ik na de dag van opname bijna “instinctief” naar een “sober” maar “betrouwbaar” horloge… zonder veel franjes…
Het werd de PMLE 2009… De Seiko van Mathias en Rob…
Tot op vandaag heb ik dit horloge alle dagen gedragen… Een soort “zekerheid” en eerbetoon als alles onbelangrijker wordt dan het leven en de liefde voor een mens…
Ik had nooit gedacht dat deze PMLE zo’n belangrijke en emotionele plaats in m’n leven zou innemen… maar ik ben er wel dankbaar voor…
Chris, laat de koestering van de herinnering, de troost zijn van het verlies.
Tja, en als ik slechts één horloge ter overweging om de pols mag dragen, dan is dat een ogenschijnlijk onbeduidend kwarts horloge.
Althans in de beleving van verwoede horloge-passionisten.
Doch voor mij heeft dit horloge een beduidend diepere betekenis.
Een betekenis van “Stilte, Eenzaamheid en Beschouwing”.
En als ik zo naar haar kijk, naar de beeltenis van de Heilige Gemma Galgani, en ik zie de tijd rondom haar wegebben,
dan ervaar ik dat de (horloge)tijd in zijn eeuwigheid in feite geen vat heeft op de deugd van het levensritme.
Een levensritme wat de juiste maat houdt. Wanneer lichaam en geest als het ware in balans zijn.
De mentaliteit van de mens om mateloze eisen aan zichzelf te stellen en van zichzelf te verlangen altijd perfect te zijn bekritiseer ik dan ook.
Deze houding veroorzaakt angst en depressies. Het gaat erom de juiste maat te houden, het vinden van het juiste ritme.
Maar enfin,
ik boom wat te ver door merk ik. En dat is niet de essentie van de topic starter.
Maar voor nu: “Buona Notte” en morgen gezond weer op.:z:z:z
Mijn deelneming! Ik heb een aantal jaren geleden dezelfde dingen meegemaakt (2x vrij kort achter elkaar) en het houd je nog lang daarna bezig.
Gek genoeg zijn horloges voor ons, als liefhebbers, een soort van houvast; ik herinnner me dat ik ook bewust het horloge heb gekozen op de dagen van de begrafenis. In mijn geval een heel oude Seiko automatic die ik van mijn ouders gekregen heb toen ik 14 werd (ik heb het even opgezocht met behulp van Seiko’s onvolprezen serienummers-systeem).
En het gekke (of misschien ook wel het leuke) is dat je vanaf nu altijd anders tegen je horloge aankijkt!
Geondoleerd met dit verlies. Onlangs bedacht ik me dat ik al een tijd niks van je had gelezen, nu wordt dus duidelijk waarom. Wat mooi dat je toch wat kracht uit zoiets eenvoudigs kan halen.
heel veel sterkte. (tu)
mijn vader is 23 februari 1997 plotseling overleden aan hersenvlies onsteking,
hij was pas 59 jaar.
vanaf die tijd draag ik op die dag en z’n verjaardag altijd zijn horloge.
Mijn innige deelneming Malus en Morse.
Beide heel veel sterkte toegewenst!!
Bij ons was de kerst ook vrij sober.
We hebben in december te horen gekregen dat mijn vader slokdarmkanker heeft en mijn schoonmoeder heeft te horen gekregen dat ze beenmergkanker heeft (ziekte van Kahler).
Dus we gaan nog een heftige periode tegemoet…
Ik had niet verwacht dat het zo’n impact zou hebben op mijn dagelijks leven, maar gelukkig krijg ik hierbij professioneel hulp en mijn zoontje van 8 maanden zorgt voor veel afleiding(en natuurlijk het horlogeforum;))
bedankt voor je medeleven. Van mijn kant ook gecondoleerd met het verlies. Ik heb lang geaarzeld om hierover iets te posten, omdat ik de meesten hier natuurlijk niet persoonlijk ken, maar nu ik het toch gedaan heb, komen er wel goede en warme reacties uit voort.
Ik droeg de dag van het overlijden mijn trouwe Omega Seamaster. Onwetend in wat voor emotionele rollercoaster ik die dag terecht zou komen deed ik die zonder verdere bijgedachten 's morgens om. Toen ik aan het sterfbed van mijn moeder zat, later die dag en ik er de laatste minuten van het leven van mijn moeder op weg zag glijden, heb ik nadien de verdere weken alleen die nog omgehad. Eigenlijk had ik de Girard Perregaux liever gedragen, omdat ik die min of meer van haar gekregen had, maar helaas is hij nog steeds in reparatie, sommigen kunnen zich wellicht het topic nog herinneren wat ik erover gestart heb, een jaar geleden.
Maar nu het zo gelopen is, heeft de Seamaster natuurlijk wel een extra betekenis gekregen.
Overigens wil ik nog wel kwijt dat ik dit een mooi topic vindt. Het leven kent natuurlijk niet alleen hoogte- maar ook dieptepunten en wat draag je dan, en waarom, zijn niet de leukste vragen, maar vroeg of laat worden we er allemaal mee geconfronteerd.
Hartelijk dank voor jullie warme reacties ! Dat doet deugd.
Het zijn de “dingen des levens”, maar soms beseffen we pas wat belangrijk is na de confrontatie…
@ valjoux 7750: ik wens je héél veel moed en sterkte toe. Beide ouders ernstig ziek is héél heftig.
De woorden van Tissot62 indachtig kan ik slechts één ding zeggen: leg de lat voor jezelf niet te hoog en put moed (samen met je vader en moeder) uit alle mensen die je omringen. Naast de ellende komt ook een wereld van schoonheid en relativiteit boven… geloof me…
@ Malus65: Je gebruikt inderdaad een héél treffend woord voor het gevoel: “rollercoaster”. Hoelang de rit in zo’n rollercoaster ook duurt, het blijft een intense emotie…
En je hebt een prachtig horloge gekozen om je te begeleiden op die tocht…
Laat ons vooral trachten om samen verder te genieten van onze hobby en het wederzijds respect, dat hier op dit forum toch overheerst, te koesteren…
Mijn moeder van 90jaar is gelukkig, na 2 maanden, wat beter, het was hier ook een moeilijke periode.
Het horloge dat ik droeg in deze periode was dit van mijn vader zaliger, een oude chrono Lemania 105. Is als een relikwi voor mij en steunt mij in moeilijke perioden.
Ook ik sluit me graag aan bij de woorden van Chris. Iedereen bedankt voor de warme reacties. Ook ik geloof in een hoger leven en ik heb de afgelopen tijd een paar merkwaardige ervaringen gehad die mij bevestigen in deze beleving.
@valjoux 7750: Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd gewenst. Ik hoop dat het forum hierbij toch een beetje een steun kan zijn en af en toe voor wat afleiding kan zorgen.