In verloren minuten struin ik regelmatig horlogefora en instagram af, scannend door reviews, NA’s en knappe foto’s van nog knappere horloges. Heel af en toe, als er tijd voor is, wandel ik langs een dealer om horloges in het eggie te aanschouwen. Daar zal ik allemaal vast niet de enige in zijn. Voordeel (voor mij in ieder geval) van de grote, internationale, multi-culturele, digitale platforms is dat het je een enorme variatie en diversiteit aan horloges voorschotelt. In rap tempo kun je een complete wereld leren kennen. In eerste instantie oppervlakkig, maar na verloop van tijd ook met wat meer achtergrond en diepgang.
Initieel (en nu in principe nog steeds) koos ik een horloge op basis van wat ik mooi vond en of het aan een pakketje basis eisen voldeed; prijs, saffier glas, mechanisch, waterdichtheid, je kent het wel. Maar in alle gevallen heeft esthetiek altijd met groot overwicht de boventoon gevoerd. Nu merk ik de laatste tijd dat ik juist qua dat laatste een zijspoor begin te ontwikkelen. Ik heb steeds meer een bepaalde waardering voor specifieke horloges die ik écht niet mooi vind, maar die dat gebrek aan schoonheid compenseren qua functionaliteit, afwerking, uitvoering en/of uniciteit.
Bijvoorbeeld: sinds kort begin ik een voor mij ongewone interesse in Doxa’s te ontwikkelen.
Hondslelijke horloges @Doxa-eigenaren: is maar een mening!. Ik ben geen fan van cushion cases, de grofheid van het profiel op de bezel en eigenlijk het horloge in het algemeen staan me niet aan, de print op de bezel wind ik niet mooi, het ontwerp van de wijzerplaat en wijzers lijkt me sinds dag 1 (een paar decennia geleden) ongewijzigd en die oubollige BoR rammelband zint me ook niet. Kers op de taart is het uurwerk dat je krijgt voor de grofweg >€ 2000,- vraagprijs: een generieke ETA. Maar toch, op de één of andere manier, waardeer ik hoe het horloge in elkaar steekt. De duikers extensie, de decompressie limieten op de bezel, de leesbaarheid van de wijzerplaat en wijzers, de sterke lume, de hoge waterdichtheid, de stootvastheid… Alles aan dit horloge is purpose built, puur, met gebruiksgemak en duurzaamheid in het achterhoofd. Vooral niet afgezwakt of opgekalefaterd om het horloge esthetisch mooier te maken dan het zou moeten zijn. En dus, ondanks dat ik nooit dieper zal duiken dan de 50 cm geuldiepte van een badkuip, wil ik er één. Ooit.
Lang verhaal kort: Ik hoop dat ik m’n cognitieve dissonantie een beetje over heb kunnen brengen. Ik ben eigenlijk vooral benieuwd welk horloge bij jullie een soortgelijke tweestrijd oproept. Welk horloge wil jij tegelijkertijd wel én niet in je collectie hebben?
).
.
