Prima toch, soms moet je dat ook gewoon willen geloven omdat je de waarheid niet hoeft te weten. Doet namelijk ook niks af aan de ervaring van de JLC die je nu koopt, dat Hitler er 1 heeft gehad.
Laten we wel zijn, in 1933 viel het nog wel iets mee wat hij had uitgespookt.
Precies, zo is het natuurlijk ook. Inmiddels heb ik het gevoel ook fijn van me af kunnen schrijven. Ik blijf het wel raar vinden dat ik zo’n sterk negatief gevoel ervan kreeg. Er blijft dan immers weinig over dat je dan leuk zou mogen vinden. Gelukkig ben ik inmiddels op het punt dat ik gewoon weer hoop er ooit eentje (semi-dagelijks, want er is zoveel anders leuks) om de pols te hebben.
Prima dat je JLC zou dragen, zijn mooie horloges maar om nou het gedragen horloge te kopen van de grootste hufter ter wereld en die in je privé collectie te hebben dan is er wel een draadje bij je los…en misschien wel meer ook.
Helaas is er een vrij grote laten we zeggen “specialistische” markt voor dit soort objecten.
Het doet mij denken aan de serie “Justified”, waarin iemand voorkomt die schilderijen van Adolf H. verzameld. In de serie wordt hij dan wat raar aangekeken. Mede omdat hij de hoofdpersoon maar blijft uitnodigen om zijn collectie te komen bekijken. Uiteindelijk blijkt dat hij ze stuk voor stuk verbrandt en de as in een pot bewaart. Einddoel is om dat alle schilderijen die de man ooit heeft geschilderd te vernietigen.
Persoonlijk vind ik alle moderne fliegers met een retro look, een hommage aan de SS Luftwaffe.
maar ieder zijn ding natuurlijk.
Rolex begreep 70 jaar geleden al dat marketing meer is dan een adververtentie in de krant.
Klopt helemaal Folkert. Mindfucks zijn ondoorgrondelijk. Die Vostok’s zijn leuk en heb ze in veel kleuren. Om de pols knapt er echter op dit moment iets in het koppie.
Er is geen reden om aan te nemen dat Hitler geen horloge droeg, geschiedkundig dienen we aan te nemen dat hij zijn horloge links droeg maar op de vele foto’s die er bestaan zien we dat hij meestal zijn rechterarm gebruikte. Het horloge kan dus gewoon verstopt zitten onder het hemd.
Het regie kende een actieve geschenkencultuur. Zo kon je aan de aard en kostbaarheid van het geschenk precies zien hoe de verhoudingen gever-ontvanger lagen, maar ook hoe beiden zich omhoog can wel omlaag bewogen in het systeem. Zo verhaalt Petropoulos in één van zijn boeken over cultuur (herstel: kultuur) in het Derde Rijk over een uitwisseling tussen A.H. uit D. en de leider van Italië, de heer M. Aanvankelijk was de jaarlijkse uitwisseling van verjaarscadeaus op gelijk niveau, maar toen Duitse troepen in Afrika de Italianen moesten redden, veranderde iets in de onderlinge verhoudingen. Waar M. ter gelegenheid van de verjaardag van H. met een belangrijk meesterwerk als cadeau aan kwam (ik geloof “Leda en de zwaan”, de schilder ontgaat me even), kreeg M. van H. ter gelegenheid van zijn verjaardag dat jaar een klein borstbeeld, voorstellende H. Gewoon, om eventjes de onderlinge verhoudingen verduidelijken.
Precies, daar ben ik ook (voor zover mogelijk) precies in. Als “lang end” zijn de spijkerbroeken die mij passen ook gemaakt in Europa, en bijna al het andere komt dan bij de kleermaker vandaan. Stoffenleverancers en zo zijn ok steeds duidelijker over het hele productieproces. Zo zie je de opkomst van de QR-code die e.e.a. hopelijk steeds opener maakt.
Dit horloge lijkt me niet iets wat hij zelf gekocht/gedragen heeft. Hooguit een relatiegeschenk dat ergens in een laadje heeft gelegen. Zelf gaf hij als kerstcadeautjes wel eens Lange’s weg maar dat waren altijd zakhorloges. Ik heb nergens gelezen dat hij zelf überhaupt een horloge droeg.
Verder zou ik er geen moeite mee hebben om een ‘horloge van Hitler’ (als historisch figuur) te dragen.