Ik raakte wat aan het mijmeren nadat ik vanochtend de HF-inkoopactie Invicta 1953 uit 2020 (toch?) met de post had binnengekregen, die ik van een forumlid had overgenomen (dank @nitram). Ik was eigenlijk te laat lid geworden van HF om aan de inkoopactie mee te doen. De bedoeling van de overname was en is voornamelijk om te dienen als stand-in voor situaties waarin ik mijn sub-date 1680 liever niet draag (klussen, sporten, uitgaan etc.). Ik heb eigenlijk al wel een hele serie van dergelijke stand-ins, maar de 1953 spreekt me ook wel visueel aan en kostte weinig, dus waarom niet. Ik wil het verloop van mijn gemijmer graag met jullie delen. Misschien vind je het leuk om te lezen en anders ga je naar een ander topic.
Als het om het risico van beroving of diefstal gaat, verminder je dat dan werkelijk door een goedkope hommage te dragen? Kan een boef het verschil zien? Zou hij iemand of het horloge met rust laten wanneer het in feite om een hommage of zelfs een nepper zou gaan? Ik vrees van niet. Ik kan in ieder geval van enige afstand zelden een echt horloge onderscheiden van een hommage, laat staan van een nepper, ondanks mijn interesse en opgedane kennis. Mijn kennis gaat bovendien ook niet zo ver dat ik (zonder internet en een loep te gebruiken en mogelijk zelfs dan nog niet) door slechts van dichtbij te kijken een echt duur horloge zou kunnen onderscheiden van een betere Chinese nepper.
Hierdoor bedacht ik me ook hoe weinig ik kan zien en herkennen van de horloges die de mensen dragen die ik tegenkom. Dat vind ik altijd jammer, maar ik vind het in de meeste gevallen ongepast mensen er zo maar naar te vragen wat ze dragen. Dat is een van de redenen dat ik HF zo leuk vind, al die close-up fotoâs die langskomen! Ik heb daar de afgelopen 2-3 jaar, sinds ik lid ben van HF, meer van geleerd dan in de 25 jaar horlogehobby daarvóór, of van etalagestaren of de talloze bezoeken aan de Rikketik.
Ik verbaas me ook vaak over de zekerheid waarmee mensen beweren horloges van BNâers tot het referentienummer nauwkeurig te herkennen op fotoâs en screenshots. Ook ik ga er natuurlijk wel van uit dat een echte ster die tonnen per jaar verdient niet snel met een hommage of nepper om in een TV-programma zal verschijnen. Dergelijke sterren zullen ook eerder herkenbare iconische horloges dragen als Daytonas, Royal Oaks of Nautilussen. Maar zullen minder bekende mensen als ze op TV komen wel dergelijke modellen dragen? Als ik af zou mogen gaan op bepaalde berichten hier op HF wel, maar ik twijfel daar erg aan. De mensen die ik in real life tegenkom dragen never nooit dergelijke dure horloges. Nou kom ik ook nooit sterren, rappers, profvoetballers of andere BNâers tegen en heb ik ook weinig of geen geslaagde zakenmensen of mensen met oud geld in mijn kennissenkring. Ik kan in ieder geval op vage fotoâs geen Datejust onderscheiden van bijvoorbeeld een vintage Bulova die er nogal op lijkt, en ook kan ik dan de ene chronograaf gewoonlijk niet van de andere onderscheiden.
Voor het lezen van bepaalde opschriften op wijzerplaten van horloges heb ik al een tijd een leesbril nodig, en dan moet ik het horloge nog maximaal 20cm voor mijn ogen hebben. Die afstand had ik daar ook al voor nodig toen ik nog geen leesbril nodig had. Op een halve meter van het horloge kan (en kon) ik zelden nog iets lezen op de wijzerplaat, met of zonder bril. Dat maakt rondsnoeren op de Rikketik voor horloges bijvoorbeeld best frustrerend (gelukkig ben ik ook geĂŻnteresseerd in klokken). Op zijn hoogst kan ik dan nog aan de vorm van de merknaam iets menen te herkennen. Van meer dan een meter kan ik ĂŒberhaupt niets meer herkennen van de wijzerplaat, anders dan de kleur, of het horloge een datumvenster heeft en sĂłms de vorm van de wijzers en of de secondenwijzer (als het een grote centrale is) glijdend of tikkend loopt (en dus of het waarschijnlijk een mechanisch of quartzuurwerk heeft). Natuurlijk kun je van grotere afstand vaak wel zien of de kast metaal- of goudkleurig is, of het horloge een duiker is (aan de duikring en eventueel crownguards) of het een chronograaf is (extra pushers en subdials) en of het glas een datumpukkel heeft (Rolex, echt, dan wel nep of hommage). Maar gewoonlijk moet ik een horloge echt voor mijn neus gehouden krijgen of ik moet de drager vragen wat hij voor horloge om heeft, voor ik weet wat voor merk en model het is en of het werkelijk is wat ik eventueel had bedacht.
Hoewel ik er wel in geĂŻnteresseerd ben wat andere mensen dragen kom ik daar dus zelden of nooit achter, in ieder geval niet door alleen te kijken, maar ook turen naar een horloge van een ander vind ik ongepast. Ik ben er al blij mee dat ik gelukkig meestal wel kan zien of het een klassiek horloge is of een smartwatch 
. Omgekeerd mag ik er denk ik van uitgaan dat andere mensen niet zullen herkennen wat ik draag, als hen dat sowieso al iets uitmaakt. Dus, âstatusâ speelt wat mij betreft geen rol van betekenis bij het hebben en dragen van horloges, want ik loop er (buiten HF) niet mee te pochen of te showen. Ik zal vanwege de mogelijke risicoâs eerder proberen vóór me te houden dat ik een âechteâ draag, dan dat ik dat wil laten zien. Het is dus meer wat ik het boxershort-gevoel noem: ik vind het prettig om te dragen en het geeft daarom mijn zelfvertrouwen een boost ondanks dat niemand het kan zien.
Dat gevoel kan ik overigens net zo goed krijgen van het dragen van een vintage Velona, een Seiko 5 die ik mooi vind, of een bruikbaar horloge dat doet denken aan een veel duurder origineel tegen een fractie van de prijs. Als de echte 1680 niet zoveel onbetaalbare gevoelswaarde had omdat ik die heb overgenomen van een goede maar inmiddels overleden vriend, zou ik die zelfs al lang hebben weggedaan, omdat het kapitaal wat er in zit onvoldoende meerwaarde zou geven boven het dragen van horloges uit mijn verzameling met weinig of geen waarde.
.
. Iedereen vind het leuk om zijn pareltjes te showen op Instagram. Maar dat maakt een potentiële diefstal wel makkelijk.
Die V&D dingetjes zijn gewoon leuk!