Ik beloofde meer, en hier is dus een tweede horlogeverhaal. Ik combineer mijn liefde voor bloggen en horloges en probeer zo af en toe wat tof leesvoer te maken voor jullie.
Vandaag is de eer aan een superstuk uit de collectie, een Blauwe Seiko 5 die zo enorm mooi is dat de vrouw hem bijna continu draagt. Ik zie hem dus helaas veel minder om mijn pols dan ik zou willen.
Het gaat hier om een Seiko 5, met referentie 7S26-0590 op de wijzerplaat, welbekend uurwerk.
We beginnen met de eerste vraag, waar komt hij van?
Dit is voor mij een goede vraag, waar ik geen antwoord op heb. Geen bepaald jaartal kunnen vinden echter heeft hij engels en arabisch op het datumwiel. Aangekocht voor een verjaardag vond die persoon het heel klungelig om de tijd goed te moeten zetten en liet hem dus diep in een lade stof verzamelen.
De horloge kreeg echter wel een tweede kans, toen de dochter van die persoon hem vond en besloot, mooi ding… ga ik aandoen. Zo kreeg de horloge de kans om mee te gaan op avontuur. Enkele reizen mee te maken en uiteindelijk had hij wel een tof leven gehad. Ondertussen was er wel 8-9 jaar voorbij sinds de eerste datum en de horloge had wat gebruiksporen maar was blij om mee te gaan.
De dochter begon aan een job op dezelfde werkplek als ik, maar had deze horloge niet aan. Op een dag leerde ze dat ik met iets “nieuws” begonnen was en bezig was met horloges te herstellen/restaureren. Enkele weken later krijg ik een schouderklopje, een toffe glimlach en nog iets… een tasje met de horloge in. Ik vroeg wat ik eraan moest doen en of ze er veel kosten aan wou spenderen en kreeg een, “Nee joch… die horloge mag je lekker hebben.”
Hij had namelijk een ongeluk gehad, waarbij het plexiglaasje was gaan barsten en loopte sporadisch. Al dan wel, al dan niet.
Tijd voor hem volledig uiteen te halen en onderhoud te geven, een seiko 7S26 vind je best wel veel informatie voor online en na wat geprutst had ik hem af. Echter liep hij nogaltijd soms wel, soms niet. Bezoek aan mijn mentor, de gepensioneerde horlogemaker van vorige verhaal en met wat tips naar huis. Alles weer uiteengehaald en er bleek een stukje van een tandwiel krom te staan.
Uit ervaring wist mijn mentor wel wat het ging zijn en had me wat onderdelen meegegeven, ik kreeg het uurwerk binnen de kortste keren weer aan de praat zoals het hoort. Ik kan hem nog elke dag aanschouwen door de glass caseback en denk elke keer weer, heb ik gedaan.
Een nieuw glaasje met zilveren fitting was heel gemakelijk te vinden, het is zo verfrissend om niet lang te moeten zoeken naar een horlogeonderdeel.
Dan waren we klaar voor de kast wat te polieren, op te poetsen en de horloge een nieuw leven te geven. Eens in elkaar gestoken de eerste foto, met zijn 36mm kast past hij goed op mijn wat grotere pols.
Ik had hem op de bureau laten liggen en s’morgens was die weg. Was het de kat? die durft wel al eens iets van de bureau te nemen. Had ik hem verplaatst en sloeg mijn gewoonte van dingen te verliezen weer toe?
Het antwoord wist ik die avond, toen de vrouw thuiskwam, en zo kreeg deze Seiko zijn huidige baasje… De bracelet is voor de zomer een lederen band geworden.
Alles aan deze horloge is een topper, en bewijs dat Seiko gewoon weet wat ze doen. De gouden indices, en witte lume. De day/date complicatie en het feit dat de datumwiel in het engels en arabisch kan. De wondermooie wijzerplaat die op elk moment net iets anders is. De mooie gebogen vorm van de kast en de verdoken kroon. Deze horloge heeft een tof verhaal, en zal komende jaren nog veel genot brengen.
Als laatste nog een Lumeshot want met Seiko kan dat niet ontbreken.
Bedankt voor het lezen,
Heb je part I gemist? die vind je hier:
