Toen ik vroeger als jochie met m’n pa naar het zwembad ging, vond ik 't altijd zo bijzonder dat ie met z’n horloge 't water in kon. Geen probleem, want 't horloge is WR100.
Naast een analoog gedeelte om de tijd op af te lezen, heeft ie ook een digitale display voor allerlei functies, die zo mysterieus waren als de tijd zelf. Blijken nu allerdaagse dingen tee zijn als een alarm, stopwatch en timer.
Het horloge was een Citizen gn-4w-u. Kan er helaas geen plaatje van op 't web vinden. Maar het horloge hoorde zo ontzettend bij m’n vader (hij draagt em echter al jaren niet meer). Ik kan 't me nog herinneren als de dag van gisteren. Met z’n veels te grote jaren '70 brilmontuur, grote permanenten haardos, en z’n Citizen om de pols.
Hebben jullie ook zoiets met 't horloge van iemand uit de familie of vriendenkring? De buurman die altijd met een duikers rondloopt. Of je opa die steevast elke ochtend z’n zakhorloge opwind en geregeld naar z’n borstzakje grijpt?
Nou, Ik liep zelf met een bos gepermanent haar en een digitale Seiko.
Gekocht in 1972 op (Gran Canaria. Waren daar veel goedkoper.)
Dit klokkie heb ik in de 80er jaren aan een medewerker gegeven en die gbruikt
em nog dagelijks.
Ik weet nog dat mijn vader en moeder een gouden Omega hadden.
Hadden,want na hun scheiding heeft mijn moeder de horloges helaas weggegooid.
Mijn moeder wou de verleden afsluiten en de horloges waren een gezamelijk cadeau.
Dit had ik helaas later te horen gekregen toen ik de horloges aan het zoeken was.
Dat was dik balen.
Mijn opa woonde vroeger met zijn gezin in het toenmalige Nederlands Indië en was daar de gelukkige bezitter van een mooi zakhorloge dat hij dagelijks droeg.
Toen de Japanners binnen vielen en de meeste Nederlanders naar ‘het kamp’ moesten, heeft mijn opa het horloge in bewaring gegeven bij een inlandse vriend. Als hij het mee zou nemen naar het kamp, zou het hem immers toch zeker worden afgenomen.
Toen mijn opa na de oorlog (gelukkig herenigd met vrouw en kinderen die in een ander kamp hadden verbleven) alweer een tijdje terug was in Nederland, kreeg hij op een gegeven moment een brief van een ministerie. Of hij die en die meneer H. was die daar en daar in Indië had gewoond etc. Toen mijn opa vertelde dat hij dit inderdaad was, werd hem gevraagd langs te komen; er lag een pakje op hem te wachten.
Het pakje was geadresseerd aan ‘Meneer H., Holland’. Dat was alles geweest. Erbij had een brief gezeten waarin werd beschreven wie deze ‘meneer H.’ was en waar hij in Indië had gewoond en gewerkt. Op basis van deze informatie had een ijverige ambtenaar met blijkbaar een groot verantwoordelijkheidsgevoel, mij opa in Nederland weer op weten te sporen.
En jullie voelen hem zeker al aan komen: het pakje bevatte het zakhorloge dat hij voor de oorlog (jaren daarvoor dus) aan zijn vriend had gegeven…
Tegenwoordig is mijn opa alweer lange tijd overleden. Het horloge ligt bij mij in de kast, samen met het (uitgebreide) hele verhaal over de geschiedenis ervan.
Ik heb daar ook wel een paar voorbeelden van! Mijn vader droeg jarenlang een Blancpain FF Aqualung. Die is hij verloren tijdens een tocht op de Noordzee. Gewoon overboord… En dat vonden we toen helemaal niet erg; het was toch al een oude klok… 't Wel duidelijk wat nu mijn grail watch is…
Daarna droeg hij een Eterna en zijn Rosières Military horloge. De Rosières is altijd in een mysterie omhuld geweest en gebleven. Mijn vader is gedurende WOII bij het Engelse leger terechtgekomen. Ze ‘issue-den’ daar horloges. Aan International Troops werden Franse horloges uitgedeeld… die hadden ze op voorraad. Hij heeft een tijd in Zeeland gezeten met Britten, later ging hij met zen naar -wat hij zijn leven lang zo is blijven noemen- Malakka en Indië. Ik heb heel wat foto´s van hem in Britse battledress en met het horloge (niet altijd goed te zien)
Mijn pa had altijd van die goedkope nylon/perlon banden aan zijn horloges. Elk jaar kocht ik voor zijn verjaardag bandjes. Als klein jongetje ging ik altijd naar de horlogemaker voor een nieuwe. De juwelier in Rotterdam aan de Strevelsweg (volgens mijn is dat nu opticien Drent - toen ook al! Opticien en horlogemaker!).
En zelfs vandaag de dag draag ik nog van die perlon bandjes aan mijn horloges!
Ik heb het horloge van mijn vader, niets aparts (denk ik) maar wel van hem geweest.
Het gouden zakhorloge van mijn opa kon ik ook krijgen, maarja, van goud en dat is niet mijn ding.
Ik was toen nog niet zo’n liefhebber als nu.
En mijn broer had een betere band met opa, dus staat hij daar.
Alleen herineringen, en helaas niet zo’n mooi verhaal erbij.
ik zou evenveel waarde hechten aan het verhaal als aan het horloge
Leuk topic! Heb zelf een gouden Certina…helaas erg kapot door een flinke val in één van zijn laatste dagen. Daarnaast en gouden horloge van mijn oma. Deze mocht ze, van mijn opa, enkel aan op speciale dagen…
Mijn vader had een goudkleurige handopwinder (volgens mij Prisma), gekocht van zijn eerste salaris. Ik kan me nog herinneren dat ik er altijd mee mocht spelen, met name de stalen rekband herinner ik me nog goed, daar zat mijn vel altijd tussen (en dat deed zeer!)
Achteraf verbaas ik me dat het klokje het altijd deed, zelfs nadat ik 'm jaren later weer in de schuur vond.
Mijn herinneringen gaan naar de gouden (vergulde) Omega Seamaster die mijn vader van mijn moeder had gekregen. Achterop staat nog een datum ingegraveerd, 18-3-1966, de datum van hun 12 en half jarig huwelijk.
In mijn jeugd had mijn vader een bakkerij en om het horloge niet vuil te laten worden als hij met meel, eieren, water, deeg, enz aan het werk was, hing het horloge dan aan een spijkertje aan de muur zodat hij er toch op kon kijken.
Zie hieronder voor een plaatje van een horloge dat nooit verkocht gaat worden.
Hoi Marnix_moed. Zoekend naar de citizen kwam ik deze tegen op het web, onder de door jou gegeven naam. Is m dat?
Mijn vader droeg vroeger een zeshoekige Ik meen casio. Gekregen van zijn baas. Goud. Met een band die leek op een slangenhuid. Cijfers waren lcd in rood.
Ik was zwaar onder de indruk. weet nog dat ik toen dacht dat je dan wel heel lang moest werken voor zo’n horloge.
Gr. Twan
Inderdaad een heel mooi verhaal! Zo een klokje is meer dan een instrument geworden… Ik wilde deze topic eerst “heritage” noemen. Maar na terugblik op m’n beschrijving heb ik 't aangepast. Maar dit verhaal had er helemaal bij gepast!
Ben een klein beetje benieuwd geworden… durf 't bijna niet te vragen… is begrijpelijk prive… maar weet je hoe kwam 't dat je opa 't klokje niet van z’n vriend heeft teruggekregen?
Nou, dat ie van je pa is geweest lijkt me “apart” genoeg… voor jou! En de herinneringen eraan zijn voor mij zeer veel waard. Ik ben nogal… nostalgisch?
Is er een herinnering met 't horloge dat je met ons wilt delen?
Hahahahahaha! Erg herkenbaar! Mijn pa heeft een Seamaster ook met zo een rekband! En verdraaid, bij mij beet ie ook zo hard toen ik em een keer om had!
En net als bij jou… hij doet 't ook nog als ik em ff shake! Aan de andere kant vind ik 't wel weer jammer dat ie niet echt meer gedragen wordt. Ziet er te… outdated uit…
Mooi verhaaltje van een mooi horloge! 't zijn van die kleine dingen die we associeren met een object, die ze zo bijzonder maken. Heel even denken we even terug aan vroeger… een hard werkende bakker die 's morgens vroeg al bezig is… met z’n een horloge met een spijkertje aan de muur… thx sharing!
