Maar even serieus, wat die draai betreft… Ik heb mijn Nomos al sinds 2017, en m’n Mühle ook. Het verschil tussen die twee horloges is zes millimeter doorsnee en drie millimeter hoogte. Dat zegt niet alles, ik merk dat de Club van 36mm me ook niet lekker zit, trouwens.
Hoe dan ook heb ik het ene horloge nog nooit weg gedaan omdat ik er emotionele waarde aan hing, terwijl ik het andere horloge echt veel gedragen heb en nog nooit de gedachte heb gehad om het weg te doen.
De witte Spring Drive die net weg is zat mij ook niet goed, terwijl de witte Santos (die op papier veel minder mooi is) me als gegoten zit. Als het een ander wel als gegoten zit, prima, ik heb er schik in om te zien dat een liefhebber er lol aan heeft.
Je moet dus maar net de mazzel hebben om horloges te vinden die je lekker zitten en die ergens bij je passen. Op zodanige wijze dat je er simpelweg niet over nadenkt om ze weg te doen, omdat… ja, omdat het gewoon jouw horloge is. Punt. Zo kijk ik elke ochtend met groot genoegen naar de foto die @anon53002072EV trouw van z’n Breitling post. Dat is zijn werkhorloge. Als ik z’n kind zou zijn, zou dat het horloge zijn wat ik van vader wilde erven ooit.
Als dat een Nomos is, prima, maar als dat een Omega Ploprof is, ook prima.
Ik vermoed dat veel passen het antwoord is. Wij zitten ons te veel te verlekkeren aan schermen waar heel erg commerciële partijen een soort van advertorial schrijven voor elke scheet die nieuw uit komt. Kritiekloos.
Dan is passen nog de enige manier om een idee te krijgen.
Het verdampen hoort een beetje bij de hobby vrees ik, als je met enige regelmaat wilt wisselen (Rolex en een enkele omega zoals je 41mm seamaster uitgezonderd).
Ik heb overigens dezelfde smpc gehad als jij hebt (deze heb je van Ralph volgens mij en destijds net voor mijn neus weggekaapt - maar gelukkig elders eentje gevonden) en nu een tudor bb58. De afwerking is in mijn ogen gelijk, de tudor draagt iets kleiner en de sluiting vind ik iets mooier. Daar tegenover is de pianolak plaat van de omega mooier om te zien.
En verder kan ik een Grand Seiko kwarts van harte aanbevelen - in 40mm of een kleinere maat als dat je beter past. Afwerking is twee stappen hoger dan de tudor of omega. Maar schrijft wel retesnel af
Sinds ik mijn Seamaster heb lukt het niet om iets te vinden voor er nog naast te hebben ( lees geen wow-gevoel van een bepaald model/merk meer) Ik durf te stellen dat ik er voor nu klaar mee ben/kan zijn. Ik merk ook op dat ik iets minder te tijd probeer te doden met het scrollen hier op HF. Doet goed om eerlijk te zijn
Maar heb je de BB58 al eens om de pols gehad?
Het ‘niet lukken’ herken ik ook wel, maar:
-enerzijds is dit het leuke deel van de hobby vind ik, je zoekt ‘iets’, je weet nog niet wat, en een hele tijd later loop je dan tegen een horloge aan waarvan je zeg: deze is het! (En een paar weken/maanden later zeg je deze was het bijnà, en begint het spel opnieuw…)
-er zijn zoveeel horloges: je moet er toch wel durven in geloven dat het een keer lukt!
Een algemene regel die volgens mij ook voor horloges geldt: de ware bestaat niet. Het draait om het identificeren en aanvaarden van de imperfecties waar je mee kunt leven.
Wellicht is het een idee je geliefde Seamaster eens te voorzien van een mooie rubber strap. Daarmee creëer je een heel nieuw gevoel, budget ‘vriendelijk’, en voel je wellicht minder de neiging om groot geld uit te moeten geven.
- maar gelukkig elders eentje gevonden) en nu een tudor bb58. De afwerking is in mijn ogen gelijk, de tudor draagt iets kleiner en de sluiting vind ik iets mooier. Daar tegenover is de pianolak plaat van de omega mooier om te zien.
Neem een “handopwinder”. 
