Vandaag heb ik een rondje gedaan in Lugano ( Zwitserland ). Ik heb veel moois gezien, en ook dat waar ik een beetje naar uitkeek…de boutiques en dealers van de meest luxe horloge merken.Veel horloges in het echt mogen aanschouwen die je normaal alleen op het net ziet. ( dus vaak op de meest prachtige manier gefotografeerd )
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een illusie armer ben geworden. Ze zien er live daadwerkelijk prachtig uit, maar er was geen enkel horloge (merk) bij dat mij die “wauw” factor gaf, of het gevoel van: “die wil ik hebben…” Ik ging op den duur steeds rationeler naar de horloges kijken. Maw… wat vraag/verlang ik van een horloge? En ben ik dan bereid om zo’n prijs ervoor te betalen?
Wat maakt het gevoel van zoveel te willen besteden voor een horloge? De luxe, charme, naam, uitstraling, kwaliteit of de emotie?
En laat ik voorop stellen dat ik iedereen zijn hobby/beleving gun! Maar ik ben gewoon benieuwd.
Ach, er kunnen zoveel redenen zijn. Gewoon, een soort gevoel van esthetiek, iets wat je mooi bij je persoonlijkheid vind passen als accessoire, een voorwerp wat je in zijn geheel heel mooi vind, een gevoel dat je je kunt identificeren met een bepaalde groep mensen of vooral: dat je denkt dat die groep mensen zich nu ook met jou identificeren, het gevoel dat vrouwen of mannen je een bepaalde status toekennen als je een duurder horloge om hebt, het gevoel dat je zoiets heel hard ontkent en net doet alsof je de esthetiek of de techniek heel mooi vind…
Als je zo rationeel gaat kijken naar iets als een horloge kun je alles wel plat slaan, dan loopt iedereen met een Casio en rijdt in een Dacia naar zijn woning met Scandinavische inrichting en de Vinexwijk.
Anderen te laten zien dat het je financieel voor de wind gaat.
Zo ken ik iemand met een heel bleek huidje en smalle polsen die een lease Tesla rijdt en een vol gouden Day-Date draagt.
Dan krijg ik toch het gevoel dat het hem financieel voor de wind gaat.
