Hoe zou omega zn speedmaster dan moeten marketen? Met een 1.5 uur durende historisch documentaire?
Als je zo bezig gaat kan je omega ook kwalijk nemen dat ze aan het ruimte programma hebben meegedaan want daar werkten ook oud nazi’s.
Hoe zou omega zn speedmaster dan moeten marketen? Met een 1.5 uur durende historisch documentaire?
Als je zo bezig gaat kan je omega ook kwalijk nemen dat ze aan het ruimte programma hebben meegedaan want daar werkten ook oud nazi’s.
Tja. Nomos market z’n reut door gewoon te zeggen: “Kijk, wat een mooi simpel en strak horloge. Leuke kleurtjes ook. Nu helemaal zelf gemaakt. Komt dat zien.”
Ik neem het Rolex, Omega en IWC helemaal niet kwalijk dat ze over de “witte ontdekkingsreiziger / piloot / astronaut”-as marketen.
Wat ik horlogejournalisten, blogs en consumenten kwalijk neem is dat iedereen die marketing kritiekloos als zoete koek slikt en vervolgens als waarheid gaan zien.
Hoe is dat relevant in een “Invicta Failliet” topic? Nou, ik ben blij dat moderne Invicta’s gewoon als lelijke kolos vermarkt worden.
Zie? Geen gelul, maar gewoon “Kijk, hier heb je een dikke grote klomp staal met kabels, we maken er ook eentje voor Beavis en Butthead. Klik hier.”
I approve.
Moet toch heerlijk zijn om bij de marketingafdeling van Invicta te werken? Nooit de druk om het er daadwerkelijk mooi uit te laten zien.
Wat iig wel zeker is, is dat Invicta al heel lang creatief failliet is.
Oh? Met die wonderlijke 48mm creaties is er zeker geen gebrek aan creativiteit, Ook geen gebrek aan LSD & DMT vermoed ik.
Het is een prestatie dat Invicta met zulke grote horloges nog steeds ruimte tekort komt om alle rariteiten op het horloge te plakken.
Dit gezegd hebbende, ben ik met de 1953 (waarbij weinig gekkigheid is toegepast) best blij als echte beater.
Daar moet je je ook nooit voor schamen. Ik houd niet van maximalistische ontwerpen. Daarom heb ik niks met Invicta. Maar ook niet met Jacob en Co, Richard Mille of Hublot.
Maar dat heeft niks met geld te maken. Zo heb ik evenveel plezier van een Seiko 5 als van een Nomos aan de minimalistische kant van het spectrum.
Toch leuk dat dat kan, nietwaar?
Daar ben ik het niet mee eens. Ze maken van alles met een eigen smoel. Dat ik het niet mooi vind laat onverlet dat ze het toch met succes doen.
Hun hommages, dat zouden ze niet moeten doen, maar ok.
Brrr. Die drukke en blingy rommel is aan mij niet besteed, wie het verder ook maakt. One man’s rommel is another man’s nirvana.
Maar dat letterlijk elke schroef in die bezel anders staat, dat trek ik niet voor een kwart tot een half miljoen. Of meer. Sterker nog, dat trek ik niet voor 50 Euro.
Wat zijn dat dan weer voor malle dingen?