Hee Pannekoek! Daar ben ik het niet mee eensch! Met die Stowa-vs-IWC uitspraak natuurlijk. Je mag me ten allen tijde koekenbakker noemen.
Ik moet wel zeggen dat ik buiten een hele fatsoenlijke appeltaart en een meer dan OK creme brulee helemaal geen goede bakker ben. De enige keer dat ik peshawari naan probeerde te bakken was het resultaat zo hard dat je er een spijker mee in een muur kon jenzen.
Hoe dan ook is het enige wat die Stowa en IWC gemeen hebben dat ze grijs zijn. Sunburst vs sandpaper, geprint vs geappliceerd, ouderwetse Flieger vs moderne wijzers, de totaal andere minute track en de uienkroon vs de trechterkroon, de datum op zes vs drie… Ze lijken in de verste verte niet op elkaar.
Beetje een flauw antwoord, maar afleesbaarheid en ontwerp zijn m.i. niet onafhankelijk. Daarmee bedoel ik: als een horloge echt slecht afleesbaar is, vind ik het per definitie geen goed ontwerp.
In de tijd dat horloges nog noodzakelijk waren om de tijd op af te lezen was het belangrijk dat dit gemakkelijk af te lezen was. Tegenwoordig fungeren horloges over het algemeen als accessoires waarbij het aflezen van de tijd secundair is geworden. Het maakt mij persoonlijk niet uit of de tijd gemakkelijk af te lezen is aangezien ik mezelf er nog te vaak op betrap dat ik op mijn telefoon kijk.
Helemaal waar. Alleen jammer dat ze het laten liggen bij veel van de limited uitvoeringen, die zijn vaak onleesbaar en eigenlijk bedoeld voor in de vitrinekast.
Een klein beetje nuanceren dan: wanneer ik een horloge niet goed ontworpen vind, vind ik het niet meteen ‘waardeloos’. Zelfs niet per sé lelijk. Voor mij gaat een goed ontwerp over functionaliteit én esthetiek. Sterker nog: er zijn horloges die ik prachtig vind, terwijl ik het ontwerp slecht vind (…omdat ze bv. slecht afleesbaar zijn, of ondraagbaar door een mooi kastontwerp dat niet op de pols aansluit of zo).
Klopt allemaal.
Want " een prachtig horloge, alleen jammer dat je de tijd niet zo goed kan aflezen… " is eigenlijk gewoon niet goed ontworpen.
Of in ieder geval niet zo ontworpen om duidelijk de tijd te laten zien
Een horloge zonder goede afleesbaarheid is niet aan mij besteed … hoe mooi het nog mag zijn.
Om die redden indertijd mijn TH Carrera Cal. 17 verkocht - wondermooi, maar te weinig contrast tussen wijzerplaat en wijzers waardoor je vaak moeite had om te zien hoe laat het was - en laat dit laatste nu net de hoofdfunctie van een horloge zijn (althans toch voor mij)
Precies. Of het moet juist ontworpen zijn zodát je de tijd ‘slecht’ kunt aflezen, zoals een einzeiger. Dan hoort het bij de gedachte achter het ontwerp (“dit is een horloge voor als je vindt dat tijd niet zo nauw komt”).
Of een ‘keinzeiger’ waarop je de tijd niet kunt aflezen. Dan is het soort een statement, en misschien eerder kunst of zo
Voor mij is de afleesbaarheid ook belangrijk. Ik wil gewoon de tijd kunnen zien zonder daarvoor mijn best te moeten doen. Het ontwerp hoeft niet heel ver te gaan om het zo leesbaar mogelijk te maken, als het maar niet zo is dat de wijzers wegvallen tegen de wijzerplaat. Dat is bijvoorbeeld bij die Breitling in de 1e post wel het geval. Daar zou ik mij aan irriteren (maar alleen als het zo extreem is). Een ontwerp vind ik juist geslaagd als vorm en functie samenkomen.
Dit lees/hoor ik best vaak over chronografen. Persoonlijk vind ik voor mijzelf de chrono de meest zinnige “feature” van een horloge. In tegenstelling tot 300m waterdichtheid, complicaties zoals moonphase of iets dergelijks maak ik er met enige regelmaat gebruik van (ook al is het maar hooguit 3 keer per week). Er zijn best veel situaties waarbij een chronograaf handig is. Van een eitje koken tot mijzelf timen bij het geven van een presentatie.
Van mijn Citizen STILETTO Eco Drive heb ik toch echt de wijzers laten “witten” ; hoewel het horloge zeer plat is en daardoor best wel lekker draagt, was “klok-kijken” een crime zowel overdag als in het donker.
Heb het horloge gekocht in een gekke bui … om eens iets te kopen; krijgt achteraf gezien weinig polstijd, maar ja in de verzameling is hij m.i. toch wel bijzonder.
