Jaren geleden, in Praag, kocht ik eens een Sovjethorloge. Compleet uit nood geboren, maar het bleek het begin van iets moois. Ik was aan het backpacken met een kameraad met wie ik al een aantal reisjes had gemaakt. Om mijn pols had ik daarbij altijd een nietszeggend horloge, goedkoop en handig voor het reizen. Hoewel nietszeggend…het was een geval dat in het Engels de tijd kon vertellen en bij wijze van wekker kraaide als een haan. Gekregen van een verzekeringsmaatschappij, waarvan de naam gelukkig binnen twee minuten van het bandje te krabben was 
Maar goed, na jaren trouwe dienst was het ding op deze reis zomaar ineens weg; waarschijnlijk door de zware rugzak van mijn arm gerukt. Dus op onze rondwandeling door Praag bleef ik stilstaan bij één van de vele souvenirverkopers, want die deden ook in horloges. Sovjet uurwerken, die een paar jaar na het opheffen van de USSR al als relikwieën aan de toerist werden gebracht. Ik kocht er na enig wikken en wegen voor ongeveer 15 gulden een 24-uurs Raketa, die ook nog de wereldtijden aangaf. In het Cyrillisch, dat dan weer wel, maar dat maakte het voor mij natuurlijk wel interessant en écht.
Dat horloge heb ik jaren gedragen en nog steeds wel regelmatig. Het blijkt namelijk een vreselijk nauwkeurig stukje mechaniek te zijn, tegen de verwachtingen bij de aanschaf in. En dat maakt dat je het alleen nog maar meer wilt gebruiken!
Inmiddels heb ik van Estland tot Albanië en van Cuba tot Siberië en zelfs Vladivostok gereisd door de (voorheen) communistische wereld. Hoewel ik de inwoners van harte hun vooruitgang en voorspoed gun, vind ik het soms toch jammer dat op de meeste plekken de landen snel ‘verwestersen’. Met de vaak maffe horloges uit die tijd kunnen we toch iets van de oude sfeer vasthouden, dat is denk ik een van de belangrijkste redenen voor mijn liefde voor die klokjes. En omdat ze echt wel tot iets moois in staat waren daar, ondanks de erg beperkte middelen.
Zo, een lang verhaal, bedoeld als voorstelpraatje 
Ik kijk al een tijdje mee op het forum en geniet van alle verhalen, kennis en vooral de leuke afbeeldingen! Van mijn 24-uurs heb ik nu geen foto bij de hand, maar ik kan na zo’n verhaal natuurlijk niet afsluiten zonder een leuk plaatje: een mechanische Chinees dan maar.
Groeten, Huub
