Verslag van een jobhopper
Vrijdagochtend (vroeg) was het zo ver: op naar Maastricht voor een dagje jobhoppen bij Juwelier Burger in Maastricht. Alfred had mij aangeboden om eens een dagje mee te lopen in zijn winkel zodat ik kon zien wat er zo al gebeurde op een normale werkdag en wat voor reacties en vragen van horlogegekkies er zo uit de hele wereld bij hem binnenkomen.
Eerste leermoment op weg naar Maastricht is dat je dan in de file bij de Geusselt terecht komt. De enige file van Limburg, dat dan weer wel.
Auto geparkeerd in garage onder het vrijthof en dan bevindt de winkel van Alfred zich op kruipafstand naast het beroemdste (iig het beste ) café van Nederland.
De etalage is nog droefdmakend leeg als ik om 09.15 arriveer.
Maar gelukkig zijn mijn drie collegaâs voor Ă©Ă©n dag, Monique (eigenlijk ging ik alleen voor Monique, ik heb niks met klokjes ;), Alfred en Jim al druk bezig met wat ze de hele dag zouden blijven doen, koffiedrinken. Maar na een gedegen inwerkgesprek werd gestart met het inrichting van de etalages. 418 horloges op de juiste plek, waaronder maar liefst 117 Rolexen (van IMO heeeeeel mooi tot heeeeel brrrrr, kwestie van smaak uiteraard!)
Het werkklokje van Monique⊠(zucht)
Nog even wat schoonmaakwerkzaamheden en de liefhebbers kunnen komen.
De eerste echte werkzaamheden betreffen het lezen van de vele mails die dagelijks (ook âs nachts) binnenkomen. En geloof me, dat kost tijd. Iedereen krijgt antwoord, maar een mail met de vraag: âwat geeft u voor dit horloge?â en dan zonder te vermelden wat voor type, leeftijd, metaalsoort en dan een wazige foto vergt uiteraard weer wat meer heen-en-weer mailverkeer. Overigens is de meest gebruikte zin: âWat is je beste prijsâ? De berichten komen werkelijk uit alle hoeken van de wereld.
Nu is al direct duidelijk welke centrale rol internet speelt in de verkoop van horloges. In de afgelopen week kocht een Finse liefhebber met enkele muisklikjes een platina Rolex Datejust, vol met steentjes (op dat moment met 22.000 het duurste horloge uit de collectie) zonder er verder veel mails aan te hebben gewijd. Het goedkoopte horloge? hoor ik je dan vragen: een Tag Heuer Aquaracer, damesmodel:
En wellicht toch mijn favoriet van de dag de stalen GO
Het was leuk dat ik de eerste aan mij gerichte mails in behandeling mocht nemen wat snel resulteerde in de verkoop van een Rolex LV aan Bramoz, een lid van het Rolexforum. Over de prijs werd men het snel eens en het horloge werd direct verpakt en ging nog dezelfde dag met UPS de deur uit.
De eerste klanten, een jong stel, staat inmiddels voor de deur en wil naar binnen. De entree is na de laatste overval dusdanig verandert dat er een soort âsluisâ is gemaakt waardoor klanten niet direct âin de zaakâ staan als de deur geopend is. Ziet er wat raar uit maar is inmiddels strikt noodzakelijk geworden. Maar zoals âkennersâ weten heeft Alfred, also know as De Sheriff van Maastricht, ook zo zijn eigen visie op de beveiliging van zijn eigendommen en heeft hij daarom ook âaanvullende maatregelenâ genomen om zijn horloges (en uiteraard ook Monique en Jim) te beschermen. Genoeg hierover (:D).
De mannelijke helft van het jonge stel heeft duidelijk zijn zinnen gezet op een klassieke Longines Retrogade, maar de vrouw heeft hem ingeprent om vooral niet te enthousiast te worden âwant er moet echt nog wat van de prijs afâ! Het spel dat zich vervolgens afspeelt is vermakelijk om te zien, de ene partij wil duidelijk kopen en wat afdingen en de andere partij wil verkopen maar niet ten koste van alles. Na deze rituele dans worden de betaalpasjes getrokken, het horloge ingepakt, de rekening uitgeschreven en verlaat de eerste klant met kloppend hart de zaak.
Inmiddels heeft Monique spontaan de belofte van Alfred om een bedrag over temaken naar KIKA uitgevoerd en ondanks dat we eerst 100 Euro hadden afgesproken werd dit bedrag verdubbeld naar 200 Euro! (tu)! Maar goed, ik had natuurlijk ook al een Rolex LV verkocht 
Op uitdrukkelijk verzoek van Peter dan nog even dit beeld(je)âŠ
De verkoop van deze horloges brengt op het onderwerp prijzen en âwinstâ. Hierover gaan uiteraard de meest wilde verhalen die dan soms ook nog gerelateerd wonen aan het huis waarin de eigenaar woont of aan de auto waarin hij rijdt. Allemaal bullshitverhalen. De openheid deze dag gaat zo ver dat ik op het beeldscherm de Excel sheets kan zien met daarop de aankoopdatum, het merk en type horloge, de vraagprijs, de verkoopdatum en de verkoopprijs. Uiteraard ga ik hier nu niet in detail op in, maar als âkoperâ krijg ik geen onaangenaam gevoel bij datgene wat ik zie. De marges zijn in mijn ogen zelfs bescheiden, zeker als je meeweegt dat sommige horloges soms best lang âdood kapitaalâ liggen te wezen voordat ze worden verkocht. En ook kan een âfouteâ inkoop een aanslag doen op de marges van de rest.
Wat ook lastig is, is het verhaal âgarantieâ. Op alle horloges zit een jaar garantie. Tijdens mijn aanwezigheid komt er een Breitling Navitimer retour uit Parijs met de opmerking dan een van pushers niet meer werkt. Met een loepje kan een blind paard zelfs vaststellen dat de pusher een vette opdonder heeft gehad (aan een kant volledig afgevlakt). Dan kun je als leverancier twee dingen doen, de strijd en de discussie aangaan met de klant of besluiten om het horloge dan maar te laten repareren. Na enig gesputter en nadere inspectie van het horloge besluit Alfred om het dan toch maar te laten repareren door zijn horlogemaker die wekelijks de reparaties komt afhalen en brengen. De man krijgt overigens best wel vaak IWC mee terugâŠ
In de loop van de dag blijven de verzoeken per email binnenkomen en worden de vragen beantwoord nadat er eerst even onderling is overlegd over de verzoeken om een bod uit te willen brengen op het aangeboden horloge. Opvallend hierbij is dat men heel vaak âhorloges heeft verkregen uit een erfenisâ. Iets wat vaak de alarmbel doet rinkelen omdat het dan soms wat vaag is waar de horloges vandaan komen en er ook aan de echtheid wel eens getwijfeld mag worden⊠Maar bij twijfel, âFinger wegâ.
Nadat wij het tijdens de tosti-lunch hadden over de verschillende âklantengroepenâ en hun specifieke eigenaardigheden verschijnt langdurig een Chinees gezelschap voor de etalage.
We hadden al vastgesteld dat deze groep doorgaans alleen âdiscount, discountâ roept en na een uur dan weer met lege handen vertrekt. Maar Alfred besluit om zelf de hoofdrol op zich te nemen en met een half oog op de niet geheel onaantrekkelijke dochter (die als enige het Nederlands machtig is) richt hij zich vooral op de oudere dame die hij al snel âMammieâ mag noemen. De dochter lijkt er geen moeite mee te hebben en Mammie verstaat het niet. Pappie lijkt enkel te denken, dit kan wel eens geld gaan kosten. Na ongeveer een uur passen en meten (schakeltje eruit, schakeltje erbij) en eindeloos pingelen over pakweg 200 Euro trekt Pappie de krokodillenleren beurs en wordt de staal-gouden Yachtmaster afgerekend. Niet alleen ik heb echt vreselijk (ingehouden) moeten lachen, maar ook Mammie, Pappie en dochter hadden zich beste vermaakt tijdens de Alfred Burger Show :+
Tijdens de dag komen er naast kopers uiteraard ook âkijkersâ de zaak binnen die dan vaak beginnen te vertellen over hun riante horlogebezit (thuis) en die op dat moment net een iets eenvoudiger klokje om de pols blijken te hebben, maar ook dat hoort bij het spel in zoân zaak. De opschepper van vandaag kan tenslotte ook de klant van morgen worden.
Tussendoor worden en nog wat fotoâs gemaakt voor website en worden wat krasjes weggepolijst van de metalen banden en dat allemaal in het niet al te ruim bemeten keukentje waar het koffiezetapparaat overuren maakt.
Het regent inmiddels in Maastricht en dan droogt de stroom klanten al snel op. Tijd genoeg om te kletsen over horloges en het hele gedoe eromheen. Alfred kan nog wel eens opgewonden raken als hij het over horlogefora en vooral de deelnemers heeft, maar snapt ook wel dat wij een forum soms ook een beetje zien als een soort âluchtplaats voor gelijkgestoordenâ en dat hij âonsâ daar ook een beetje de ruimte voor moet gunnen.
Ik maak nog even een polsplaatje van de Rolex, staal-goud met het logo van het Panamakanaal (oplage 25 stuks) dat al enkele jaren in de zaak ligt maar waar dus niemand op afkomt. Zet een klein streepje op de wijzerplaat van een Rolex en de hele wereld ligt hijgend hitsig te zijn op je stoep, maar voor dit exemplaar blijft het stil en dan typisch Alfred: âmaakt mij niet uit, ik ga bij deze echt niets van de prijs afdoen, het is al veel te goedkoop, dan blijft hij toch lekker bij ons?â
De dag loopt op zijn eind en de etalages mogen weer leeggeruimd worden en de kluis gevuld. Ik heb een hele leuke en informatieve dag gehad in de speelgoedwinkel voor de grote jongens en heb van binnenuit kunnen zien hoe men werkt. Als klant ben ik daar zeker niet van geschrokken en als horlogeliefhebber sluit ik niet uit dat ik nog eens een dagje kom kijken.
En dan op een zomerse zaterdag om de echte gekte in een overvolle zaak mee te maken.
Monique, Alfred, Jim bedankt voor de ontvangst, de openheid en de gezelligheid!
(tu)
Hans CP
