Zo, nu ben ik er (denk ik) wel een beetje klaar mee. Wat een jaar, dat 2019. 
Bijna op de valreep van dit jaar is er nog een een behoorlijke significante en ook voor mezelf onverwachte buitenkans wisseling geweest.
Mijn doel voor een “vaste core” collectie is nu bereikt. De Limited GS is met stip op nummer één binnengekomen uit de top-3 die na een uitgebreid selectieproces na het overlijden van mijn vader overbleef. Verrassend onverwacht nu ook de nummer twee, die als wens bleef staan, uit die top 3 mogen toevoegen, toch wel een jaartje eerder dan verwacht.
De derde uit die top-3 (een CvdK) gaat het niet meer worden, omdat a. voortschrijdend inzicht, b. te fors aan de prijs, en c. eh… past qua stijl gewoon niet in de collectie.
Daarnaast heb ik heel onverwacht mijn, jaren geleden gestelde, doel kunnen realiseren om toch eindelijk ook een vintage gouden dresshorloge toe te voegen, zoals mijn inmiddels overleden favoriete oom die ooit had.
En de Presage (niet op de foto) die ik voor mijn verjaardag heb gekregen van vrouw en kids gaat er natuurlijk niet meer uit. 
