Heel subtiel speelt voor mij wel mee de manier waarop AD’s van het eerste uur door GS Europa aan de kant gezet zijn. Ik moet dat denk ik even scheiden.
Maar ook de hoeveelheid releases…teveel om te hebben, teveel leuks als je net wat anders hebt. Eh, dus eigenlijk ook een gewoon hebberigheids-hobbyisten probleem.
Inderdaad. Grand Seiko liefhebberij is een professionele hobby geworden
Je moet jezelf in kunnen houden, of doorloop hebben. Want bijhouden is geen doen.
Ik kan me nu steeds beter inhouden omdat ik steeds beter door heb wat me plezier brengt. Dat betekent dat een steeds groter deel van de GS releases voor mij niet langer relevant is. De piek wordt steeds smaller. Tegelijkertijd vind ik er veel nog steeds erg mooi. Dat is een spanningsveld.
Nu koop ik liever op HF, maar kijken en soms passen bij een Reijersen of Punte vind ik een leukere ervaring dan bij 1 vd 2 grote juweliersketens. En dat past ook beter bij GS. Dat ze dan niet voor én én kiezen is jammer.
Dit horloge is stiekem mooier dan de foto’s doen vermoeden. Maar het is moeilijk te vangen als je geen belichtings-oplossing hebt. Natuurlijk licht is moeilijk werken voor deze wijzerplaat.Hier zie je na enige moeite de facetten, brush, sunburst en ribbeling van de indices:
Deze staat zo hoog op mijn lijst… Want: mijn favoriete complicatie (GMT) en de plaat doet me heel erg denken (in de zin van méér dan goede herinneringen) aan de eerste sportievere GS-Topper die ik relatief lang gehad heb en wellicht nooit had moeten verkopen, de SBGR305 (foto’s uit de oude doos). Deze:
Die is mooi! Het goud lobbig om de GMT-wijzer gedrapeerd alsof de verf nog niet droog is. Wel even passen, want best bling. Ik vond de groene Shunbun daarom beter bij mij passen.
Ha, ja en dat mag ik op zich wel. het is tenslotte een GS. Al kan het ook té zijn. Ik heb hem meerdere keren in het echie mogen zien en passen, maar dat is inmiddels minimaal een jaar geleden. Dus wellicht dat mijn herinnering het wat afgezwakt of juist versterkt heeft. Mooi is hij absoluut.
Dat, het wordt weer eens passen.
Yup en al een tijdje, binnenkort eens loeren.
Inderdaad, het is inderdaad wel puur optisch. Het punt is dat de dikte in de caseback bij mij vaak resulteert in een wat hoog liggend horloge. “Los” van de pols, zeg maar.
Terwijl de Skyflake (en dus ook de Toji kast) op mijn relatief platte pols veel comfortabeler lig dan bijvoorbeeld de SBGR305 van destijds. Dit toonde mede door de aparte kastvorm wel dikker.
En de dikte maakt elkaar niet zo heel erg veel.
Ter vergelijk:
Skyflake 12,8mm,
SBGR305 13,7mm,
Toji 14mm.
Terwijl de diameter van alle drie gelijk is (40,5mm).
Maar goed, de eerlijkheid gebied dat de Skyflake gevoelsmatig wel erg gegroeid is. Ik had gedacht dat het blauw sneller zou vervelen, maar dat is niet echt het geval.
Kortom: Ik ga in ieder geval de Toji binnenkort nog maar een bekijken en wellicht kom ik tot dezelfde of tot totaal andere inzichten.