Vind ik ook wel, toch zeker bij de SBGA465. GS wilt hier het glinsteren niet te zeer verbreken.
Imagine this…
“A dial inspired by sunlight shimmering on an early morning frost”
En denk nu aan een sneeuwschuiver.
Meningen zijn verdeeld, persoonlijke smaak he.
Tja de kreten van GS die ze bij de wijzerplaten zijn dan natuurlijk ook erg pretentieus…
Op een koele ochtend ligt, ogenschijnlijk achteloos maar met een haast natuurlijke precisie, een drol op de stoep — een moment van rauwe werkelijkheid gevangen in vorm en textuur. De glans op het oppervlak vangt het zachte licht als Zaratsu-polijsting op een kast van staal, terwijl de asymmetrische ronding herinnert aan het onvoorspelbare ritme van de natuur. Waar de meeste voorbijgaan, nodigt dit bescheiden residu uit tot contemplatie: een vergankelijk spoor van leven, even banaal als betekenisvol.
bij wijzerplaten zetten* vervelend dat er geen edit knop zit
Hij blijft heel lastig op de foto te krijgen. Maar voor mij is deze sbga103 met zilveren sunburst wijzerplaat, geblauwde secondenwijzer, blauwe tekst en een japanse zentuin als power reserve mijn meest gedragen en fijnste horloge.
Leuk om dan ook je aanwinstverhaal nog eens te lezen 
Pretentieuzer dan gelul over de ruimte waar je nooit naar toe zult gaan, avonturen op bergtoppen die je nooit zult beleven, of dieptes waar ieder mens tot een pannekoek gereduceerd zou zijn? Of erger nog, militair gewauwel over lang vervlogen veldslagen?
Geef mij maar een licht poëtische beschrijving van een natuurlijk fenomeen. Dat vind ik niet alleen beter passen bij hoe ik me voel als ik tijdens de lente en zomer m’n achtertuin in kijk, maar zegt ook meer over Japanse cultuur en de beleving van de seizoenen aldaar.
Misschien zit het in de familie. Moeder, toen ze nog leefde, kon ook helemaal lyrisch worden als ze bijvoorbeeld tijdens een autorit ergens een mooie Bougainville zag, of zo.
Die is ook mooi. Laat ik het dan zo stellen: Ik vind de sneeuwschuiver of zen tuin mooier op een strakke plaat zonder reliëf. Mijn OCD vindt het wel ergerlijk als een patroon op een plaat onderbroken wordt, dus op de Shunbun had ik 'm liever geprint.
Iets met balans, in mijn ogen.
Ah joh, de horlogemarketing hangt natuurlijk compleet van allerlei kletskoek en onzin aan elkaar. Ze moeten toch iets verzinnen om een product van duizenden euro’s te verkopen dat het eigenlijk rationeel gezien op geen enkele manier waard is.
Natuurlijk doet iedereen aan marketing, en ik kan er erg van genieten, maar het is wel een soort geleidende schaal:
De Speedmaster Moonwatch is één van de meest iconische horloges ter wereld. De legendarische Speedmaster maakte deel uit van alle zes maanlandingen en getuigt van de avontuurlijke pioniersgeest van het merk.
Door pool- en bergexpedities van horloges te voorzien, heeft Rolex sinds de jaren dertig van de vorige eeuw zijn modellen in de praktijk kunnen testen. De sterke betrokkenheid van het merk bij exploraties heeft geleid tot de ontwikkeling van de Oyster Perpetual Explorer en de Oyster Perpetual Explorer II. Deze robuuste, betrouwbare en nauwkeurige horloges kunnen worden meegenomen naar plaatsen waar maar weinigen durven te komen.
Take, for example, the dial of the Spring Drive SLGA021, which evokes the surface of this very body of water. When one looks upon it, they can’t help but see gentle waves wafting over the wind-swept lake in the pre-dawn stillness. And like a gentle wind on an otherwise tranquil body of water, the dark blue color manifests differently depending on the angle at which light catches it. — Like flowing water, the seconds hand moves with the quiet, natural pace of time itself
Uiteraard heeft het ook met cultuur te maken, en het maakt GS juist uniek, maar je moet het vooral allemaal niet al te serieus nemen 
Om in topic te blijven, neem het gevoel in je op van de eerste keer aan de rand van het berkenbos van Shinshu staan en het daarmee ervaren van de ware en eeuwige aard van de tijd (sic!):
Leuk zo’n verhaal van Rolex en Omega, maar ik heb niet het idee dat ze nou betrokken zijn bij dergelijke expedities. Die expedities hadden met vrij willekeurige andere horloges net zo goed gekund.
Grand Seiko beschrijft tenminste nog, op poëtische wijze, hun inspiratiebron voor de wijzerplaat. Welke toch behoorlijk accuraat is.
Ik denk dat als je de horloges en beschrijving van GS laat matchen door iemand zonder voorkennis dat er een hoop goed zullen zijn.
Bij andere merken acht ik toch wat meer gok werk.
Wat geleidt die schaal dan? Elektriciteit, water, …? Neem aan dat je ‘glijdende’ schaal bedoelt…
Wist je niet dat Zaratsu polished staal een super geleider is? 
Maar oeps, stomme fout in de haast+geen edit knop hebben.
En niet zo serieus allemaal!
Helemaal waar, maar een wijzerplaat die de piek van een berg in Iwate Prefecture voorstelt is altijd beter, in mijn ogen, dan de suggestie dat het horloge wat je vast hebt naar de maan is geweest. Want ja, dat waren er maar een paar, en het is ancient history bovendien. Ik geloof nooit dat NASA anno 2025 een mechanische Speedmaster mee zou sturen. Dat moet iets zijn wat een astronaut dan mee wil nemen uit nostalgie of zo.
Glijdende.
Ach, hoe “avontuurlijk” is het als je al 40, pardon, 55 jaar lang terugvalt op een avontuur wat opa in 1969 had? Dat klinkt eerder als boomer coded marketing waar een verlepte oude van dagen aan een hippe en mooie Gen Alpha meid wil uitleggen waarom hij toch echt, echt nog steeds cool is.
Ik vond de beeldspraak die je er op los liet om de cultuur af te kraken wat minder fris, dus een frisse tegenwind was geboden. Drollen. Serieus. Gast. Ik zat nog aan de koffie.
Zegt de man die het geregeld heeft gehad over glinsterende honden fallusen in het maanlicht 
Ik heb de mijne nu een jaar en ik draag het afwisselend. Gaat overal mee naar toe en ik ben nooit zo goed in horloges nieuw houden. Ach, het is een gebruiksvoorwerp en ik gebruik het ook op die manier.
Hij komt al een tijdje niet zo veel meer om de pols.
Maar ik ben blij dat ik hem niet heb weggedaan.
Hij verdient toch zijn plaatsje binnen mijn GS-collectie.
Ik draag mijn nieuwe Santos nu ook 7 dagen nog geen enkel haarlijntje op de bezel 
Ze gaan er zeker komen… maar ik ben er altijd wel een beetje bewust mee bezig of zo. Je Grand Seiko is trouwens echt super! Het enige wat ik wel jammer vind, is het gebrek aan micro-adjustment. Een schakel toevoegen of verwijderen is echt een hel… De armband zit net óf iets te strak, óf te los.
De lengte eenvoudig aanpassen met een micro-adjust is prettig. Maar de keerzijde is een grotere sluiting, en dat is voor mij een nadeel. Ik vind deze kleine sluitingen het mooiste. En ik heb het geluk dat mijn polsdikte het jaar rond eigenlijk stabiel is. Dus voor mij zijn deze sluitingen juist fijn 
Thanks 
Ik ben net gist mijn lichaam reageert supersnel. Ik val snel af, maar kom ook net zo makkelijk weer aan. Dat zie ik ook meteen terug in mijn polsomtrek: gemiddeld 17,8 tot 18 cm op koude dagen, maar op warme dagen loopt dat op tot 18,5 à 19 cm. Gelukkig zijn de horloges lekker licht; de titanium armband voel je bijna niet. Grand Seiko blijft klasse
Blossom:
